Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 75

Πλευρά Δανάης.

"Τι ομορφάντρας είσαι εσύ; Τι ζουζουνάκι! Ένας γλύκας" χαϊδεύω το προσωπάκι του μπέμπη και χαμογελάω πλατιά.

"Αχ σε ευχαριστώ μωρό μου. Το ήξερα ήδη βέβαια" πετάγεται η πορδή μόλις μπαίνει μέσα στο σαλόνι.

Τι ψώνιο.

"Στον μπέμπη αναφερόμουν" του λέω μόλις σηκώνω τον μικρό στην αγκαλιά μου.

Αντί να κάτσει ήσυχος όμως, τεντωνε τα χέρια του προς το μέρος του Πάνου. Εκείνος τον παίρνει σιγά σιγά στην αγκαλιά του και τον κρατάει προσεκτικά.

"Αχ ρε μικρέ. Εσύ μόλις μεγαλώσεις δύο-δύο θα τις έχεις τις γκόμενές. Αλλά κοίταξε να δεις τι τρέχει τώρα. Αυτή τη κοντή εκεί πέρα, ναι αυτή που με βλέπει και θέλει να μου φέρει το τηγάνι στο κεφάλι...Την πρόλαβα εγώ. Ήρθες δεύτερος"

"Τι λες στο παιδί καλέ; "τον ρωτάω γελώντας καθώς διπλώνω την κουβερτούλα που κοιμόταν ο μικρός.

" Την αλήθεια μωρό μου. Άσε άσε δεν ξέρεις εσύ από παιδάκια."μου απαντάει κουνώντας τον μικρό.

Ενώ εσύ είσαι μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια για μωρά.

"Που είχαμε μείνει μικρέ; Ααα ναι στην αδερφή σου. Κοίτα μπορεί να είναι λιγουλάκι χαζούλα αλλά ξέρει κάτι κολπ-"κλεινω το στόμα του με το χέρι μου πριν προλάβει να ολοκληρώσει.

"Μην τολμήσεις να το πεις στο παιδί" του λέω αλλά χασκογελάει και σουφρώνει ελαφρώς τα χείλη του.

"Αλλά την αγαπώ όσο άσχημα και να μου φέρεται. Με κακοποιεί, με κοροϊδεύει και με χτυπάει αυτή η ατιμη γυναίκα"

Ε τώρα άμα του δώσω μια εγώ θα φταίω;
Για ξύλο είναι.

"Δεν είμαι έτσι"γκρινιάζω και μουτρώνω.

"Έλα βρε ματάκια μου, έλα εδώ. Γκρινιάρα μου εσύ" τυλίγει το ένα του χέρι γύρω μου ενώ στο άλλο κρατάει τον μικρό. Με φιλάει πεταχτά και χαμογελάω ικανοποιημένη.

Σας πάει το μωρό. Ψηθείτε να κάνετε ένα να δω πως θα βγει.

Σταμάτα να πετάγεσαι εσύ.

"Τι μυρίζει έτσι;"ρωτάω αόριστα αλλά μόλις καταλαβαίνω τι είναι χαμογελάω σατανικά.

"Ναι κάτι βρωμάει"

" Κοίταξε να δεις τώρα αγάπη μου. Εσύ που ξέρεις από μωρά, άλλαξε του πάνα. Εγώ πάω να φάω από το παγωτό που φέραμε" του λέω με ένα σατανικό ύφος όσο εκείνος με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.

"Εε βοήθησε με και εσύ"

"Ααα Πανούλη εγώ δεν ξέρω από τέτοια. Οι πάνες είναι στο δωμάτιο του, καλά να περάσετε."του στέλνω ένα φιλί στον αέρα και προχωράω προς την κουζίνα.

Άλλαζε πάνες τώρα μωρό μου.

[...]

"Νομίζω με πονάει η κοιλιά μου μαζί με τον λαιμό μου"αναφωνώ πέφτοντας με φόρα στο κρεβάτι.

Χαϊδεύω την κοιλίτσα μου.
Τι σου μελε να πάθεις και εσύ ομορφιά μου;!

"Λογικό. Έφαγες μισό παγωτό μόνη μου. Τζάμπα το πήγαμε στους γονείς σου. Ας το κρατούσαμε εμείς"μου λέει χασκογελώντας καθώς βγάζει τα ρούχα του.

Ουυ, δωρεάν στριπτίζ;
Ωραία θα περάσουμε.

"Το σκέφτηκα αλλά είπα ότι θα είναι υπερβολή να το κρατούσαμε εμείς."λεω μόλις σκεπαζομαι καλά καλά με το πάπλωμα.

Ξαπλώνει δίπλα μου και ανοίγει την τηλεόραση.

"Εχει ένα παιδικό, βάλτο να το δούμε" του λεω και γυρίζει να με κοιτάξει με σηκωμένο φρύδι.

"Μπέμπα"μουρμουρίζει καθώς αλλάζει το κανάλι με τον αγώνα και βάζει αυτό με το παιδικό.

Σηκώνω το χέρι του, χώνομαι στην αγκαλιά του και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο.

" Ο αδερφός σου είναι το πιο γλυκό πλασματάκι που έχω δει" λέει χαμογελώντας μετά από λίγο.

Ξεστόμισε τέτοιο πράγμα ο Πάνος;
Ο γνωστός Πάνος;

"Έχει πάρει από εμένα"

"Θα σου πω ένα μυστικό..." ψιθυρίζει και κατεβάζει το κεφάλι του πιο πολύ προς το αυτί μου." Εσύ είσαι πιο γλυκούλα"συνεχίζει κάνοντας την καρδιά μου να λιώσει.

-oliaaaa