Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 98

"Ξέρω πως κάνω μαλακίες συνέχεια, ξέρω ότι είμαι κάφρος αλλά σαγαπάω ρε γαμώτο. Σαγαπάω πολύ" της λέω πιο ήρεμα για να μην την φοβίσω άλλο.

"Πάντα όμως ρε Νίκο θα ασχολείσαι με εκ-"

"Δεν θα ασχολούμαι ρε πούστη μου. Έκανα αυτό το λάθος και την πάτησα. Δεν το ξανακάνω. Εσένα θέλω δίπλα μου"

"Μην κλαις"μου λέει χαμηλόφωνα σκουπίζοντας τα μάγουλα μου. Ούτε που το είχα καταλάβει πως δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου.

"Τι να κάνω για τα διορθώσω όλα ρε μωρό μου; Πες μου και σου υπόσχομαι θα κινήσω γη και ουρανό για να το κάνω"

"Ξέρω πως δεν θα την ξεχάσεις. Δεν μπορείς να το κάνεις και το δέχομαι. Όμως αν είναι να ασχολείσαι μαζί της όσο είμαι εγώ εδώ, τότε καλύτερα να χωρίσουμε. Δεν θέλω να είμαι το  κορόιδο"

"Δεν θέλω να χωρίσουμε. Δώσε μου μια ευκαιρία και θα σου αποδείξω ότι μόνο εσένα θέλω. Όλοι αξίζουν μια δεύτερη, σε παρακαλώ."ψιθυρίζω κοιτώντας την  στα μάτια.

"Ε-εντάξει"

Την αγκαλιάζω σφιχτά με ένα χαμόγελο στα χείλη.

"Σε ευχαριστώ"της λέω χαιδευοντας την πλάτη της και την νιώθω που ανατριχιαζει.

"Μήπως θες να πάμε μέσα; Έχουμε βραχεί και θα πάθουμε καμία πνευμονία"

Αυτή η κοπέλα, αυτή η κοπέλα πάντα σκέφτεται για όλους και όλους. Γιαυτό την αγαπάω. Γιατί ποτέ δεν το παίζει κάποια και φροντίζει για όλα.

"Μωρό μου είσαι ο πιο γλυκός άνθρωπος που ξέρω"

Πλευρά Δανάης.

"Γιούργια!"φωνάζει ο Πάνος και τρέχει με φόρα πάνω στο κρεβάτι.

"Ρε είσαι βλακας;" τον ρωτάω όταν πέφτει πάνω μου και με πλακώνει.

"Εγώ βλακας; Εγω;Ο πιο έξυπνος άνθρωπος πάνω στη γη;" με ρωτάει με σηκωμένο φρύδι και ξαπλώνει δίπλα μου. Επιτέλους λίγος αέρας.

"Τι είσαι εσυ; Έξυπνος;ΑΧΑΧΑΧΑ" γελάω χτυπώντας τον στο μπράτσο και στενεύει πονηρά τα μάτια του.

Ξαφνικά, αρχίζει να με γαργαλάει και το γέλιο μου γεμίζει το δωμάτιο.

"Έλα, έλα σταμάτα" τον παρακαλάω προσπαθώντας να διώξω τα χέρια του από πάνω μου.

"Μόνο αν πεις ότι είμαι το πιο έξυπνο άτομο που έχεις δει στην ζωή σου"

"Αφού δεν είσαι!" τον κοροϊδεύω. Αυξάνει την ταχύτητα με την οποία με γαργαλάει και πλέον μου είναι δύσκολο να πάρω ανάσα. "Θα κάνω ότι άλλο θες αν με αφήσεις"

"Ό,τι, ό,τι θέλω;" με ρωτάει όταν σταματάει απότομα και πλησιάζει το πρόσωπο μου.

"Ό,τι θες" ψιθυρίζω ακουμπώντας τα χείλη του με τον δείκτη μου και τοποθετώ τα ποδια μου δεξιά και αριστερά του.

"Ενδιαφέρον μου ακούγεται"λέει με βραχνή φωνή και με μια κίνηση με ανεβάζει πάνω του.

Λύνει τα κορδόνια της φόρμας μου και κλείνω τα μάτια μου μόλις το χέρι του με ακουμπάει. Δαγκωνω τα χείλη μου και αναστενάζω.

Κάτι όμως θα μας το χαλούσε όλο αυτό και δεν ήταν άλλο από το κουδούνι.

Ξεφυσάω.

"Μην ανοίξεις, άστον να χτυπάει οποίος είναι" γκρινιάζει τραβώντας με από το χέρι όταν σηκώθηκα για να ανοίξω.

"Μάλλον είναι επίμονος" του λέω καθώς συνεχίζω να ακούω το κουδούνι.

Διασχίζω τον διάδρομο και ανοίγω την πόρτα.

"Επ, τι γίνεται;" ρωτάει η Ξένια όταν μπαίνει μαζί με τον Αγγελο.

" Καλά εσείς;" απαντάω χαμογελώντας και τότε εμφανίζεται ο Πάνος στρωντωντας καλύτερα την μπλούζα του.

"Να ξέρετε ότι κάνατε τρομερή χαλάστρα" τους παραπονιέται και ο Άγγελος τον πλησιάζει.

"Διακόψαμε από σεξάκι γλυκέ μου;" ρωτάει με λεπτή φωνή σαν κορίτσι και σουφρωνει τα χείλη του.

-oliaaaa