Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 79

"Τι θες ΕΣΥ εδώ;!" γρυλλίζω μόλις την βλέπω μπροστά μου και εκείνη με κοιτάει με ένα λοξό χαμόγελο.

"Δεν θα μου πεις να περάσω;" με ρωτάει αλαζονικά και με ένα ύφος που δεν της ταιριάζει καθόλου.

"Δεν νομίζω. Δεν είσαι ευπρόσδεκτη εδώ πλέον" της απαντάω απότομα και πάω να κλείσω την πόρτα όπως με το χέρι της την ανοίγει περισσότερο.

"Γεια σας κύριε Αλεξ"

" Γεια σου...Ιρις;!"ανταποδίδει στον χαιρετισμό ο μπαμπάς αλλά φαίνεται λιγάκι σοκαρισμένος όπως και εγώ.

"Δεν έχεις καμία δουλειά εδώ μέσα. Φεύγεις όπως είσαι" της λεω έντονα την στιγμή που της δείχνω την πόρτα.

"Ήρθα και θα μείνω. Θέλω να μιλήσουμε"μου λέει σταυρώνοντας τα χέρια της κάτω από το στήθος της.

"Εγώ πάω πάνω" λέει ο μπαμπάς ανεβαίνοντας τις σκάλες.

"Δεν θέλω να μιλήσουμε. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Έχουμε τελειώσει" της λέω νευριασμενος και με πλησιάζει απειλητικά πολύ.

"Δεν άντεξα μακριά σου"

"Αυτό να το σκεφτόσουν πριν αρχίσεις να καταστρέφεις την σχέση μας για να με έχεις υπό έλεγχο" υψώνω τον τόνο της φωνής μου.

"Νομίζω υπερβάλεις"αναφωνεί χασκογελώντας και νευριαζω ακόμα περισσότερο.

"Υπερβάλω; ΥΠΕΡΒΆΛΩ; ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΣ ΝΑ ΒΓΑΊΝΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ; ΠΟΥ ΓΙΑ ΌΤΙ ΣΥΝΈΒΑΙΝΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΕΣ ΕΜΕΝΑ; ΠΟΥ ΌΛΑ ΠΉΓΑΙΝΑΝ ΑΝΆΛΟΓΑ ΜΕ ΤΑ ΚΈΦΙΑ ΣΟΥ;ΠΟΥ ΜΑΛΩΝΑΜΕ ΚΆΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΉΡΧΕ ΜΙΑ ΜΈΡΑ ΗΡΕΜΙΑΣ; ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΎΣΕ ΤΟ ΚΑΘΕΤΊ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ; " ουρλιάζω τόσο δυνατά που οι φλέβες στα χέρια μου πετάχτηκαν.

Με πιάνει από τον γιακά της μπλούζας μου και με φέρνει κοντά της.

"Με αγαπάς ακόμα. Το ξέρω ότι με αγαπάς, το βλέπω στα μάτια σου. Ακόμα με θες"ψιθυρίζει ενώ για λίγα λεπτά χάνομαι μέσα στα μάτια της.

Άλλαξες πολύ.
Άλλαξες και δεν σου πάει.

"Κάνεις λάθος. Τα συναισθήματα μου έχουν αλλάξει για σένα. Με τόση τοξικότητα που έβγαλες όταν τα είχαμε, μόνο απέχθεια αισθάνομαι για σενα"της λέω φτυνοντας τις λέξεις και τραβιέμαι μακριά της.

Στηρίζεται στο μπράτσο της πολυθρόνας και με κοιτάει με ένα αλαζονικό ύφος.

Δεν θέλω να σε βλέπω γαμώτο. Εξαφανίσου.

"Και οι δύο ξέρουμε πως η φλόγα που υπήρχε μεταξύ μας δεν έχει σβήσει ακόμα"

"Είμαι ερωτευμένος με άλλη κοπέλα."

"Αα ναι; Είναι καλύτερη από εμένα;"

"Πολύ καλύτερη από εσένα. Δεν με πιέζει, δεν με ελέγχει και δεν τσακωνομαστε κάθε τρεις και λίγο" της απαντάω με το χαμόγελο που είχε στα χείλη της να σβήνει.

"Καμία δεν θα είναι όπως ήμουν εγω"μου λέει μετά από τα δόντια της και χασκογελάω.

"Ε βέβαια. Τέτοια τοξική γκόμενα μια φορά θα βρεις"

Σηκώνει το χέρι της για να με χαστουκισει αλλά προλαβαίνω τελευταία στιγμή και το πιάνω.

"Εμείς οι δύο τέλος."της ψιθυρίζω σέρνοντας την προς την πόρτα.

"Πίστεψε με, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα"

"Θα στο πω για τελευταία φορά και βάλτο καλά στο μυαλό σου. ΤΕ-ΛΟΣ" φωνάζω μέσα στα μούτρα της και ανοίγω την πόρτα.

"Θα τα ξαναπούμε"

"Μην τολμήσεις να με ξαναενοχλησεις. Πήγαινε να βρεις κάποιον που θα σε αντεξει"την κοιτάω με μίσος. Διαολε έχει αλλάξει πολύ από την πρώτη μέρα που ήρθε στο σχολείο.

Δεν την αναγνωρίζω. Η συμπεριφορά της, ο τρόπος που μιλάει, όλα πάνω της έχουν αλλάξει.

Την σπρώχνω έξω από την πόρτα και παραπατάει ελαφρώς.

Παει να φύγει, αλλά η φωνή μου την σταματάει.

"Έχεις αλλάξει Ιρις. Δεν σου πάει, να το κοιτάξεις"

-oliaaaa