-Βάλτε το τραγούδι να παίζει😌-
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματος.
Μυρίζει άσχημα εδώ μέσα. Μυρίζει τσιγάρο.
Ησυχία έχει όμως. Μάλλον δεν είναι σπίτι.
Καλύτερα. Δεν είχα καμία όρεξη να τον δω.Παρατηρώ το τραπέζι του σαλονιού που είναι γεμάτο από τενεκεδάκια και γυάλινα μπουκάλια μπύρας. Το τασάκι είναι γεμάτο γόπες.
Τις υποψίες μου πως δεν είναι κανείς στο σπίτι επιβεβαιώνει το χαρτί με το πρόγραμμα της σχολής που έχουμε κολλήσει σε ένα σημείο του τοίχου.
Έχει μάθημα.Δίνει βασικά.
Προχωράω προς το δωμάτιο και σκύβω τραβώντας την βαλίτσα μου κάτω από το κρεβάτι.
Ανοίγω την ντουλάπα και αρχίζω βιαστικά να βγάζω τα ρούχα μου από τα κρεμαστάρια και τα ράφια. Τα πετάω όλα άτσαλα μέσα, μαζί με τα εσώρουχα μου.
Πφφ δεν προλαβαίνω να μαζέψω τα πράγματα μου. Θα στείλω τον αδερφό μου αύριο να τα πάρει γιατί μπορεί να γυρίσει σύντομα ο Πάνος.
Παρατηρώ τον τοίχο πάνω από το κρεβάτι, γεμάτο με φωτογραφίες που εμείς είχαμε βάλει. Πλησιάζω και ξεκολλάω μια.
Μία συγκεκριμένη που είχαμε τραβήξει σε εκείνο το κάμπινγκ.
Τότε που κανείς δεν ήξερε για την σχέση μας και ήταν όλα ρόδινα.Όχι έτσι όπως έχουν γίνει τώρα.
Θα την κρατήσω.
Την ρίχνω μέσα στην βαλίτσα και την κατεβάζω από το κρεβάτι.
Διασχίζω τον διάδρομο μα η κίνηση μου διακόπτεται απότομα όταν ακούω κλειδιά στην πόρτα και γέλια."Ήταν όντως πολύ καλ-" μια γυναικεία φωνή ακούγεται δυνατά καθώς η πόρτα ανοίγει.
Μόλις με βλέπουν και οι δύο σταματάνε απότομα.
"Η κοπέλα;" τον ρωτάει σκουντωντας τον αλλά εκείνος έχει μείνει στήλη άλατος. "Μαρίνα, χάρηκα" συνεχίζει με ένα πλατύ χαμόγελο και μου δίνει το χέρι της για χειραψία.
"Δανάη" ανταποδίδω μπερδεμένη ενώ χιλιάδες σκέψεις για το ποια μπορεί να είναι η κοπελίτσα περνούν από το μυαλό μου.
"Ααα είναι η κ-"
"Ήρθα να πάρω τα ρούχα μου. Συγγνώμη αν ενοχλώ. Θα στείλω τον αδερφό μου να πάρει τα υπόλοιπα πράγματα" απευθύνομαι στον Πάνο αλλά συνεχίζει να κάθεται παγοκολώνα.
"Καλύτερα. Δεν θα χρειαστεί να σε ξαναδώ" μου απαντάει ψυχρά και αισθάνομαι την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια.
Δεν θα κλάψεις μπροστά του.
Όχι, μην τολμήσεις."Πάνο" τον σκουνταει η κοπέλα σα να τον μαλώνει αλλα κουνάω το κεφάλι μου κάνοντας της νόημα πως είναι εντάξει.
Καθόλου εντάξει δεν είναι αλλά δεν έχω όρεξη να τσακωθω.
Ξεφυσάω και προχωράω προς τα έξω.
Από ότι φαίνεται δεν έχει όρεξη να μιλήσει καθόλου.Πλευρά Πάνου.
"Η κοπέλα σου δεν ήταν;"με ρωτάει η ξαδέρφη μου αλλά γνέφω αρνητικά.
"Η πρώην κοπέλα μου" την διορθώνω ενώ κάθομαι σκεπτικός στον καναπέ.
Επισπεύει τις διαδικασίες για να μην με ξαναδεί ποτέ. Θα αδειάσει το σπίτι απο τα πράγματα της και θα φύγει.
Μα εσύ την έδιωξες...
Βούλωστο.
Με είχε κάνει τάρανδο."Μήπως να μην πιεις άλλο;"λέει χαμηλόφωνα η Μαρίνα προσπαθώντας να πάρει από τα χέρια μου το μπουκάλι με το ουίσκι.
"Απλά άσε με ήσυχο. Σε παρακαλώ. Θέλω να μείνω μόνος" της λέω και εκείνη ξεφυσαει.
"Καλα, θα πάω στον θείο να τον δω λίγο. Θες να του πω τίποτα;"
"Όχι, απλως φύγε"
Γαμώτο σου Δανάη.
Γιατί έπρεπε να μου το κάνεις αυτό ε;
Στα έδωσα όλα και ευσ με πρόδωσες.Σηκώνομαι πάνω και κοιτάω γύρω μου. Οι τοίχοι γεμάτοι κορνίζες με φωτογραφίες μας.
Σφίγγω το μπουκάλι καθώς τις κοιτάω μια προς μια και κλείνω τα μάτια μου.
Δεν πρέπει να ασχοληθώ άλλο μαζί σου Δανάη.
Για μένα τελείωσες!
Να πας στον Μάνο και στον κάθε Μάνο που θες.Οσο θυμάμαι την εικόνα που είδα στο σύνταγμα τόσο πιο πολύ φουντώνω.
Νόμιζα ότι ήταν πίστη, και πως αυτό που είχαμε ήταν σοβαρό αλλά εκείνη με την πρώτη ευκαιρία το άφησε.Αχάριστη.
Της τα έδωσα όλα και εκείνη μου έδωσε αυτό.
Δηλαδή και τα σαγαπώ της, ψέμματα ήταν;
Όλα αυτά απλά για να περάσει καλά;
Ψεύτρα.Μία χαρά ήμουν με τις φάσεις μου.
Αυτά ήθελα να αποφύγω και γιαυτό δεν έκανα σχέση."ΑΑΑΑΑ!" ουρλιαζω και χτυπάω με δύναμη το χέρι μου στον τοίχο. Ένας οξύς πόνος διαπερνά όλο μου το σώμα, ασυνήθιστος θα έλεγα.
Γαμώτο παίζει να το έσπασα.
Αφήνω το μπουκάλι από το άλλο μου χέρι στο τραπέζι και πιάνω το χτυπημένο.Πούστη μου, πονάει.
-oliaaaa
Σκέφτομαι να ανοίξω έναν λογαριασμό στο instagram για το προφίλ μου εδώ, που θα ανεβάζω εξελίξεις της ιστορίας και γενικά πράγματα για την ιστορία.
Εσείς τι λέτε;
YOU ARE READING
Too Much Trouble 2
Teen Fiction"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα. Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου. "Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνε...