"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα.
Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου.
"Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνε...
Πίνω λίγη από την μαργαρίτα που μου έφερε ο σερβιτόρος και αφήνω το ποτήρι στο τραπέζι.
Εχουμε καθίσει σε κάτι καναπεδάκια, η πλάτη του ακουμπάει στον τοίχο ενώ η δική μου στο στερνό του. Κάθομαι ανάμεσα στα πόδια μου και τα δάχτυλα του χαϊδεύουν το μπράτσο μου.
"Δείχνεις υπέροχη μέσα σε αυτό το φόρεμα" μου λέει χαμογελώντας και με φιλάει στα μαλλιά.
"Σε ευχαριστώ" απαντάω νιώθοντας τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν. Αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ να συμβαίνει κάθε φορά που μου κάνει κοπλιμέντα.
"Ανυπομονώ να στο βγάλω"ψιθυρίζει κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη.
Πίνει μονορούφι το διπλό ουίσκι που είχε παραγγείλει και γλύφει τα χείλη του. Πιάνω την παλάμη του και αρχίζω να παίζω με τα δάχτυλα του.
"Συγγνώμη που ήρθα στο μπαρ. Απλά με νευρίασες που μου είπες ότι δεν μέρος για μένα" του λεω καθώς τα τελευταία λεπτά οι τύψεις με κατακλύζουν.
Και στην τελική είχε δίκιο. Δεν ταίριαζα εγώ εκεί, ήταν αρκετά τρομακτικά.
"Είδες και μόνη σου όμως ότι είχα δίκιο. Πεισματάρα"μου ψιθυρίζει χαιδευοντας τα μαλλιά μου.
"Για πρώτη και τελευταία ίσως, λέω ίσως και να είχες" παραδέχομαι όσο δύσκολο και αν μου είναι.
Το παίζω ανώτερη ακόμα γιατί... ΧΑ! Σε αυτό πήρα από τον μπαμπά μου. Έγινε τέλειο μιξάρισμα γονιδίων πάντως.
Με σηκώνει ελάχιστα και με γυρίζει ώστε να κάτσω πάνω του. Το φόρεμα μου σε αυτή του την κίνηση ανέβηκε λίγο αλλά εκείνος το ξανά κατέβασε.
"Πάνο τι κάνεις; Μας βλέπουν" του λέω την στιγμή που με πίεσε πάνω στον φίλο του.
"Το ξέρεις ότι τους έχω γραμμένους έτσι;" με ρωτάει με ένα πλάγιο χαμόγελο και τα χείλη του ακουμπούν με πάθος τα δικά μου.
[...]
Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα του σπιτιού για να μην ξυπνήσω κανέναν αλλά τα φώτα ξαφνικά ανάβουν.
Πάω να φωνάξω αλλά ένα χέρι μου κλείνει το στόμα.
" Εγώ είμαι" ακούω την φωνή του μπαμπά μου και ανοίγω τα μάτια μου. Κατεβάζει το χέρι του.
"Αα στο καλό ρε μπαμπά με τρόμαξες" του λέω καθώς στηρίζομαι πάνω του για να βγάλω τις γόβες.
Με πέθαναν.
"Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;" τον ρωτάω στη συνέχεια με περιέργεια.
"Κατέβηκα να πιω νερό...και για να έχουμε καλό ερώτημα, που ήσουν νεαρή μου και γυρίζεις στις 5:38;" με ρωτάει κοιτώντας το ρολόι του τοίχου.
Έχει και ένα δίκιο. Έφυγα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Βασικά έστειλα μήνυμα σε κάποια φάση στην μαμά.
Ξεροκαταπίνω.
"Είχα...είχα, δηλαδή είχαμε βγει...με την Ξένια σε ένα μπαράκι" του λέω γρήγορα προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου.
"Με την Ξένια πάντα;"
" Ναι μπαμπά μου με την Ξένια. Πάω για ύπνο τώρα, θα τα πούμε αύριο. Καληνύχτα μπαμπακούλη" είπα δίνοντας του ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο.
" Καληνύχτα, καληνύχτα" μου λέει δύσπιστος όμως ανεβαίνω τις σκάλες και η κουβέντα δεν συνεχίζεται.
Φιουφ! Φθηνά την γλύτωσα.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και κλείνω την πόρτα. Αφήνω τα παπούτσια μου σε μια άκρη, βγάζω το φόρεμα και βάζω τις πιτζάμες μου.
Η οθόνη του κινητού μου αναβει και ένα μήνυμα κάνει την εμφάνιση του.
Από Πανούλης😼:
Καληνύχτα όμορφη:)
Χαμογελάω αυθόρμητα και πληκτρολογώ την απάντηση μου.
Πιάνω τα μαλλιά μου μια ψιλή κοτσίδα ενώ ξαπλώνω στο κρεβάτι.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
