"Χωστο πιο βαθιά"
"Δεν πάει άλλο"
"Προσπάθησε, βάλε περισσότερη δύναμη"
"Δεν μπαίνει σου λέω"
"Πιο μέσα Πάνο"
"Γαμώτο Δανάη, σου λέω είναι μεγάλο και δεν μπαίνει"
"Απλά πρέπει να σπρώξεις παραπάνω και θα δεις ότι θα μπει"
"Δεν μπαίνει το κωλόκουτο" αναφωνεί αγανακτισμενος και απομακρύνεται από το κουτι.
Ελεος.
Δεν μπορεί να το βάλει στο πορτμπαγκάζ.
Οκευ, μπορεί αν είναι γεμάτο ρούχα και βαλίτσες αλλά είμαι σίγουρη πως αυτό το κουτί χωράει.
" Μπαίνει ρε μωρό μου. Απλά δεν βάζεις δύναμη"του λέω"Δες πως γίνεται για να μαθαίνεις" συνεχίζω σπρώχνοντας το κουτί μέσα όμως μάλλον είχε δίκιο ο βλάκας.
"Θα το πάρουμε το απόγευμα, άστο τώρα" το χέρι του δίνει μια σφαλιάρα στα οπίσθια μου και ανασηκωνομαι στην θέση μου.
Δες τον που ψάχνει αφορμές.
"Αμα σου φέρω τώρα το κουτί στο κεφάλι, θα φταίω;" τον ρωτάω και εκείνος γελάει.
"Ξέρεις ότι δεν μπορώ να αντισταθώ σε αυτή την θέα"
Αχ θα τον πετάξω.
Είναι ηλιθιο το μωρό δεν εξηγείται αλλιώς.
Σήμερα κάνουμε την μετακόμιση. Τελικά είχα πολλά πράγματα που έπρεπε να μεταφερθούν.
"Φεύγουμε;"τον ρωτάω ενώ μπαίνω μέσα στο αμάξι. Όσο χωράω δηλαδή.
Ειναι γεμάτο.
"Ήθελα να ήξερα που θα τα βάλουμε όλα αυτά τα ρούχα" αναφωνεί και βάζει μπρος.
Αχ αγάπη μου, βαθιά νυχτωμένος είσαι εσύ.
"Είναι πολύ απλό, στην ανάγκη βγάζουμε τα δικά σου από τις ντουλάπες και βάζουμε τα δικά μου" του απευθύνομαι με ένα πλατύ χαμόγελο αλλά με κοιτάει σοκαρισμένος.
"Ααα τα έχεις σκεφτεί όλα από ότι βλέπω" συνειδητοποίει με ένα αχνό χαμόγελο.
Όχι που θα περίμενα από εσένα.
Τον αγαπάω καταβαθος τον Πανούλη.
Μη με βλέπετε που τον κοροϊδεύω.
"Μμ τι λες μόλις πάμε σπίτι, να δοκιμάσουμε το κρεβάτι; Ξέρεις αν έκανα καλή αγορά και μας βολέψει" συνεχίζει με ένα πονηρο ύφος στο πρόσωπο του και μου κλείνει το μάτι.
"Θα το σκεφτώ και θα σου απαντήσω αργότερα" του λέω αλαζονικά καθώς κοιτάζω έξω από το παράθυρο.
Δεν πρέπει να είμαστε εύκολες.
Πρέπει να δείχνουμε και λίγο bitch.
[...]
"Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί" ψιθυρίζει ενω την ίδια στιγμή με σκεπάζει καλύτερα με την κουβέρτα.
"Νομίζω υπερβάλλεις..."
"Οχι δεν υπερβάλλω καθόλου! Αν έβλεπες το ποσό μαλάκας ήμουν πριν σε γνωρίσω θα είχες διαφορετική άποψη" μου εξηγεί και η καρδιά μου αρχίζει σιγά σιγά να λιώνει.
Ας τον πειράξουμε λίγο.
"Καλά μπορεί να μην έχεις αλλάξει και πολυ"του λέω προσπαθώντας να μην γελάσω με την έκφραση που έχει πάρει.
" Με λες μαλακα;"με ρωτάει παρεξηγημένος αλλά χαϊδεύω το μάγουλο του.
Ανεβαίνω πάνω του και πιάνω τα ζυγωματικά του.
"Ένας μαλάκας που είμαι τρελή γιαυτόν"
Χαμογελάει πλατιά σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.
"Τι θα κάνω μαζί σου μου λες;" ρωτάει αγκαλιαζοντας με σφιχτά. Βέβαια αισθάνομαι μια μικρή ενόχληση εκεί κάτω και καταλαβαίνω πως κάποιος ξύπνησε.
Τι ξύπνησε μωρή, λες και κοιμήθηκε καθόλου.
Λαμπάδα ήταν.
"Μήπως έχεις ανάψει λίγο;" τον ρωτάω με σηκωμένο φρύδι και εκείνος ξερογλείφει τα χείλη του.
"Θες να τους κάνουμε τέσσερις τους γύρους;"
"Όσους θες" απαντάω γελώντας και με φιλάει απαλά, τυλίγοντας τα χέρια του γύρω μου.
Καλό το κρεβάτι πάντως.
Αντέχει, αντέχει. Το εξετασαμε προσεκτικά.
-oliaaaa
VOUS LISEZ
Too Much Trouble 2
Roman pour Adolescents"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα. Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου. "Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνε...
