Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 34

"Θέλω να πάω σπίτι μου" ψιθυρίζω όταν διακόπτουμε το φιλί μας. Ρουφαω την μύτη μου και συνεχίζω να αποφεύγω το βλέμμα του. "Μόνη μου" του το ξεκοβω μιας που πήγε να ανοίξει το στόμα του να πει κάτι.

"Αποκλειεται! Δε σε αφήνω τέτοια ώρα να γυρίσεις μόνη σου"αναφωνεί και κοιτάει στιγμιαία το ρολόι του.

"Κοίτα, μια χαρά περνούσες μέσα με τα παιδιά. Συνέχισε. Εγώ θα φύγω" του υπενθυμίζω ειρωνικά και πάω να φύγω αλλά το χέρι του με κρατάει.
"Μπορείς να με αφήσεις τώρα"συνεχίζω τραβώντας το χέρι μου.

"Μπες μέσα στο αυτοκίνητο. Αν δεν το κάνεις θα σε πάρω σηκωτή. Το ξέρεις ότι δεν κωλώνω."μου λέει προκλητικά.

" Μην με νευριάζεις ρε πούστη μου" αναφωνεί μετά από λίγα λεπτά ησυχίας.

Ξεφυσάω.
Τόση επιμονή γαμώτο.

"Καλά τότε" είπα ακολουθώντας τον στο αμάξι. Μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και μπαίνω μέσα.

Με την σειρά του μπαίνει και αυτός ενώ για λίγο στέκεται κοιτώντας το τιμόνι.

Πάει να με ακουμπήσει αλλά τραβιέμαι προς το παράθυρο. Ξεφυσαει και βάζει μπρος.

Τα μάτια μου αρχίζουν σιγά σιγά να κλείνουν.

"Έκανα ότι έκανα για να μην αποκαλυφθούμε όπως έχουμε συμφωνήσει. Συγγνώμη που επέλεξα λάθος τρόπο" τον ακούω μετά από λίγο όμως είμαι αρκετά κουρασμένη για να απαντήσω.

[...]

Ξυπνάω από ένα δυνατό μπουμπουνητό και κοιτάω τον χώρο δίπλα μου.

Αυτό δεν είναι το δωμάτιο μου.
Αυτό είναι του Πάνου.

Εκείνος όμως που είναι;
Τρίβω τα μάτια μου και σηκώνομαι πάνω. Κοιτάω στον καθρέφτη συνειδητοποιωντας ότι φοράω μια τεράστια μπλούζα του.

Κατεβαίνω κάτω ενώ αρχικά ψάχνω στην κουζίνα, μετά κατευθύνομαι προς το σαλόνι.

Τον βλέπω να κοιμάται στον ανοιχτό. καναπέ, σκεπασμένος με μια ψιλή κουβέρτα και η καρδιά μου λιώνει.

Περπατάω αργά προς το μέρος του, σηκώνω την κουβέρτα και ξαπλωνω δίπλα του.

"Τι κάνεις;" γκρινιάζει ξεφυσωντας και τον κοιτάω στεναχωρημενη.

Τέλεια. Έχει θυμώσει για όλα αυτά που του είπα πριν που ήμουν θυμωμένη εγώ.

Αλλά θέλω να τα βρούμε τώρα.
Θα του σπάσω το κεφάλι αύριο για την ξανθιά.
Βρέχει κιόλας, και φοβάμαι.

"Ήρθα επειδή βρέχει και...και φοβάμαι αλλά αν θες θα φύγω"

"Κόψε τις βλακείες και κάτσε εδώ"

Το χέρι του τυλίγεται γύρω από την μέση μου και με κολλάει πάνω του.
Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο χωρίς να ανοίξει τα μάτια του.

"Αύριο θα συζητήσουμε ήρεμα και πολιτισμένα για το σημερινό. Τώρα κοιμήσου"ψιθυρίζει σκεπαζοντας με καλύτερα.

[...]

"Την είδα πάνω σου Πάνο...την είδα και τα έχασα."λέω ήρεμα πίνοντας λίγο από τον καφέ που μου έφτιαξε.

"Σε αυτό το μπαρ πηγαίνουμε με τα αγόρια πάνω από ένα χρόνο. Θα τους φαινόταν πάρα πολύ περίεργο αν καθόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Θα με ρωτούσαν διαφορά και μπορεί να μου ξέφευγε κάτι. Ξέρω ότι ήταν λάθος απέναντι σου. Και σου ζητώ συγγνώμη γιαυτό. Ήταν λάθος τρόπος αντιμετώπισης"μου απολογείται κοιτώντας με στα μάτια τα οποία φανερώνουν ανησυχία.

Ξεροκαταπινω και τον κοιτάω.
Είναι δύσκολο να προσπαθείς να κρατήσεις κάτι κρυφό χωρίς να καρφωθείς.

"Ξέρω ότι θα μπορούσα να κάνω αλλά χίλια δυο πράγματα για να το αποφύγω και να μην γίνει τίποτα. Είμαι μαλάκας"

Πάλι καλά που το κατάλαβες αγάπη μου.
Αλλά τι να κάνουμε, τι να κάνουμε που αρχίζω να σε ερωτεύομαι γαμώτο.

"Πιστεύεις πως θα τα καταφέρουμε;"τον ρώτησα φανερά αβέβαιη για το μέλλον.

"Εσύ το θες;" μου απαντάει με ερώτηση και του χαμογελάω.

"Αν δεν το ήθελα, δεν θα ήμουν εδώ τώρα."ψιθυρίζω ενώ εκείνος χαϊδεύει το χέρι μου.

"Τότε θα τα καταφέρουμε" μου λέει κλείνοντας μου το μάτι και σουφρωνει ελάχιστα τα χείλη του για να με φιλήσει.

-oliaaaa