"Σπάω τα ρολόγια
Για σένα σπάω και τις ώρες
Για σένα θρύψαλλα θα κάνω
Τον χρόνο
Μη μ'αφήνεις άλλο μόνο"
"1,2,3, ωπα" λέμε μαζί καθώς πίνουμε από τα σφηνάκια που μας κέρασε ο μπάρμαν.
Αμα έχεις διασυνδέσεις παιδί μου.
"Τι λες να κάνουν οι άλλοι;" με ρωτάει κοιτώντας λίγο γύρω της.
"Δεν ξέρω, πάντως αν είναι με καμία Τζίνα, Κέλλυ, θα του κόψω το λαρύγγι" της απαντάω με ένα σατανικό χαμόγελο και εκείνη χασκογελάει.
"Χρήστο, τα γεμίζεις άλλη μια;" ρωτάει ύστερα τον φιλο μας πίσω από την μπάρα και εκείνος γνέφει.
"Γιατί εγώ έχω μονάχα εσένα
κι αν μ’αγαπάς, να μην ακούς κανένα
Άκου καλά και βαλ’το στο μυαλό σου
είμαι παρών κι όχι το παρελθόν σου"
[...]
Πλευρά Πάνου.
Πίνω μονορούφι το ουίσκι και σφίγγω το ποτήρι στα χέρια μου.
Τι να κάνει τώρα;
Με ποιους είναι;
Τι κάνουν;
"Βρε μαλάκα, ηρέμησε. Καλά είναι"μου λεει ο Άγγελος τραβώντας το ποτό απο κοντά μου.
Και που το ξέρω εγώ;
Αν πάθει κάτι;
Αν την ενοχλήσει κανένας;
"Η καρδιά μου θα σπάσει ρε από το άγχος. Είναι αργά"
Εξηγώ κοιτώντας στιγμιαία την ώρα στο κινητό μου.
"Και εγώ σου λέω πως αυτή την στιγμή, τα πίνουν με την Ξένια και χαίρονται σαν μικρά παιδιά. Μην είσαι τόσο κακόκεφος ρε, κάνε το ίδιο" με παροτρύνει χτυπώντας με φιλικά στην πλάτη και χασκογελαω.
Ναι ίσως να έχει δίκιο.
Καλά θα είναι, τι μπορεί να πάθει;
[...]
Πλευρά Δανάης
"Βαλεεε το κόκκινο φουστάνι...Εκείνο που σε κάνει, να μοιάζεις πυρκαγιααα"
Τραγουδάω δυνατά καθώς χορεύω στον ρυθμό του τραγουδιού. Έχω πιει...έχω πιει αρκετά.
Μετά το πέμπτο ποτήρι τεκίλα έχασα το μέτρημα. Η Ξένια είναι στην ίδια κατάσταση με εμένα. Έχουμε ανέβει και οι δύο πάνω στην μπάρα.
"Τι φωτιά είσαι συ μάνα μου"
"Να σε χαίρεται οποίος σε έχει κοριτσαρα"
"ΔΑΝΑΗ;"
"ΞΈΝΙΑ;"
Ακούω δύο γνωστές φωνές και κοιτάω κάτω.
Ο Πανούλης μου!
"Μωρό μου!" αναφωνώ χαρούμενη και σκύβω να τον αγκαλιάσω αλλά εκείνος με τραβάει κάτω.
Κακός Πανούλης.
"Πωω δικό σου το μωρό ρε μεγάλε; Συγχαρητήρια"του λέει ένας και σφίγγεται αγριοκοιταζωντας τον.
Συγκρατησου γλύκα.
"Πόσο έχεις πιει;" με ρωτάει κοφτά και αυτομάτως μουτρωνω. Γιατί μου μιλάει τόσο απότομα;
"Ενα...δυο...δεκα...Χαχα δεν θυμάμαι" απαντάω γελώντας κρατώντας τον από το μπράτσο.
Πω πω τι γεροδεμένος που είναι.
"Γαμώτο σου!" αναφωνεί καθώς παίρνει τα πράγματα μου και προχωράμε προς τα έξω.
"Μη φωνάζεις!" γκρινιάζω και σταματάει απότομα.
Πάει να πει κάτι αλλά εσφιξε μια μπουνιά το χέρι του και πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Μπες μέσα στο αυτοκίνητο"
[...]
Το επόμενο πρωί ξυπνάω με έναν τρομερό πονοκέφαλο. Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο απέναντι και δείχνει 11.
Βαριεστημένα σηκώνομαι πιάνοντας το κεφάλι μου και κατευθύνομαι προς το σαλόνι.
Ελπίζω να μην είναι ακόμα τόσο θυμωμένος ο Πάνος.
Δεν έκανα και τίποτα σοβαρό.
"Καλημέρα" λέω και κάθομαι δίπλα του στον καναπέ. Σβήνει το τσιγάρο του και με κοιτάει. "Έλα, θα είσαι πολύ ώρα ακόμα θυμωμένος;" τον ρωτάω ακουμπώντας τον στον ώμο.
"Δανάη, γύρισα σπίτι στις 2. Μέχρι τις 5 εσύ και η Ξένια δεν είχατε επικοινωνήσει μαζί μας."
"Συγγνώμη, απλά ξεχαστηκαμε και-"
"Και χορευατε πάνω στην μπάρα" με συμπληρώνει ειρωνικά και ξεφυσαω.
"Ανησύχησα γαμώτο, ανησύχησα. Θα μπορούσες να απαντήσεις σε μια από τις τόσες κλήσεις που σου έκανα"
" Έχεις δίκιο συγγνώμη..."ζητάω μιας και δεν μπορώ άλλο να συνεχίσω αυτή την συζήτηση. Πονάει το κεφάλι μου.
"Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσεις να συμπεριφερεσαι τόσο ανώριμα"
Τι είπε μόλις τώρα;
-oliaaaa
ESTÁS LEYENDO
Too Much Trouble 2
Novela Juvenil"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα. Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου. "Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνε...
