Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 62

Πλευρά Πάνου.

"Πιο γρήγορα" βογγάει και σφίγγω το χέρι μου στα σεντόνια του κρεβατιού.

Καθόλου βολικό να κάνεις σεξ με το ένα χέρι σπασμένο. Ευτυχώς σε λίγο καιρό το βγάζω.

Αυξάνω την ταχύτητα των κινήσεων μου και δεν αργεί να τελειώσει.

Θα μπορούσε και καλύτερα.

Κάνω ακόμα μερικές δυνατές ωθήσεις μέσα της αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο.

"Δανάη!" αναστεναζω και ξαπλώνω δίπλα της. Τι όνομα είπα μόλις τώρα;

"Πως με είπες;" με ρωτάει η άλλη απορημένη καθώς με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

"Πως σε ειπα; Σοφία σε είπα" προσπαθώ γρήγορα να δικαιολογηθώ για να μην ακούω την γκρίνια της.

Πιάνω τα τσιγάρα μου από το κομοδίνο και ανάβω ένα.

Γιατί είπα το όνομα της;
Γιατί είμαι ακόμα κολλημένος;

Γαμώτο, πρέπει να την ξεπεράσω.
Αυτό που μου έκανε είναι αδιανόητο.

" Καλά καλά. Φεύγω, αν με ξαναχρειαστεις  ξέρεις που θα με βρεις" μου λέει ενω έχει φορέσει τα ρούχα της και απλά γνέφω αδιάφορα.

Δεν νομίζω ότι θα σε ξανά προτιμήσω.
Τουλάχιστον βαρετή.

Όταν βεβαιωνομαι πως έχει ξεκουμπηστεί, σηκώνομαι, ντυνομαι και προχωράω προς το σαλόνι.

Κοιτάζω τον χώρο γύρω μου. Θέλει λίγο φρεσκάρισμα εδώ μέσα.
Ανοίγω τα παράθυρα, με το δυνατό φως του ήλιου να πέφτει κατευθείαν πάνω μου.

Παίρνω μια σακούλα σκουπιδιών από την κουζίνα και ρίχνω μέσα όλα τα άδεια μπουκάλια ποτών που ήταν πάνω στο τραπέζι.

Το μάτι μου πέφτει πάνω στο ζευγάρι με τα κλειδιά που είχε εκείνη για το σπίτι. Είχε βάλει ένα μπρελόκ που της έκανα δώρο.

Πούτσες.
Τώρα έχει άλλον να της κάνει καλύτερα δώρα.

[...]

"Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα" ακούω τον Άγγελο να λέει σε κάποιον αλλά δεν δίνω πολύ σημασία και συνεχίζω να τρίβω τον πάγκο.

"Ήρθα να του πω κάτι σημαντικό. Απλώς θα το πω και θα φύγω. Δεν θα πλακωθουμε"

Εε όχι.
Ο μαλάκας ήρθε πάλι.
Τι θέλει να τις φαει;

"Τι θες εσύ εδώ;"τον ρωτάω ενώ κατευθύνομαι προς το μέρος τους.

Θα μας το παίξει και κάποιος.