EVİMDEKİ ŞEKER HIRSIZI (TAMAMLANDI)

38. BÖLÜM

Konuşmanın ardından bir gün geçti. Bu bana düşünmem için büyük bir fırsat oldu. Daha 18 yalındaydım evet bir çocuğum olmuş olabilir bu beni birisi ile evlenmek soruna bırakmamalı. Kızımın bir babası tabiki  de var ve o kişi ne yazık ki Uras. Biz bunu kabul etsek de etmesek de benim kızımın babası Uras. 

Ben evlenmek istemiyorum. Bazı baskılar yüzünden ben neden istemediğim bir şeye zorlanayım ki. Pek tabi kendi ayaklarımın üzerinde duran güçlü bir kadın olabilirim ve tabiki  kızıma kendim bakabilirim. Sabah olduğunda bu konuyu önce Berke ile uygun bir dil ile konuşacağım. Sonra da babamla konuşacağım.  Daha 18 yaşımdayım ve evlenmek istemiyorum ki kendi kararlarımı kendim veririm. Buna ne babam ne de çevresindeki insanlar laf söyleyebilir. Elalemin sözüne bakan insanlar çok pişman olur. Elalem nasıl olsa her şekilde konuşur. Onlar konuşsun dursun biz hayatımızı yaşayalım. 

Odamın içinde dolanmayı kestim ve yatağıma oturdum. Bu gece bomboş bir kafa ile uyuyup yarın dinç bir şekilde kalkacağım ve herkesle konuşacağım. Ayaklarımı uzattım ve huzurumun kokusu ile uykuya daldım. 

.

.

.

Sabah güneş doğar doğmaz kalktım. Yıkık kız modundan çıkmam için tam olarak yarım saatim vardı. Önce dipleri gelmiş saçlarımı tekrar kızıla boyadım. Sonra üstüme mat kırmızı elbisemi ve siyah topuklu ayakkabılarımı giydim. Makyajımı d yaptıktan sonra Peri'Yi giydirdim. Derin bir nefes aldım ve topuklu ayakkabılarımın sesi eşliğimde merdivenlerden indim.  Herkes masaya toplanmış kahvaltı yapıyordu. Önce Berke ile konuşacağım için hiç ses çıkartmadan kahvaltımı ettim. 

Peri'yi anneme verip evden çıktım. Hava o kadar sıcaktı ki iki adımda kan ter içerisinde kaldım. Etrafta hiç bakkal olmadığı için de bir otelin kantinine girdim. Kadının gelmesini beklerken karşıdaki yazıyı gördüm. "Vasıflı vasıfsız temizlik elemanı aranmaktadır" yazıyordu. Ben duvardaki yazıları okumaya devam ederken kadın geldi. Suyumu aldım ve çıktım.  1 km daha yürüdükten sonra bir kafe buldum ve hemen içeriye oturdum. Çayımı sipariş üzerine edip Berkeyi aradım. 

Berke yaklaşık bir yarım saat sonda geldi. Ona önemli bir şey söyleyeceğimi söyledim. Karşıma oturup bir çay da o söyledi. 

Umay:Berke lafa nasıl gireceğimi inan hiç bilmiyorum ama ben direkt söylüyorum. Ben daha yaşımın küçük olduğunu düşünüyorum ve bu gerekçe ile de evlenmek istemiyorum. Doğru düzgüm kararlar bir verebileceğim bir dönemde değilim. Bana biraz zaman versen çok güzel olur. İşte o zaman senin karşına kesin ve net bir cevap ile çıkarım. 

Berke:Dalga mı geçiyorsun kızım sen. Biz düğün gününü bile aldık. Madem istemiyordun neden daha önce söylemedin? Neden ben giderken beni durdurdun? Senin amacın ne ya ben bekleyemem tamam mı? Gidiyoruz ve haftaya evleniyoruz. 

Umay:-Berke sakin olsana insan gibi anlatıyorum sana  niye anlamıyorsun? Ben şu anda erken olduğu için seninle evlenmek istemiyorum anla beni lütfen.

Berke:Anlamıyorum ne olacak? Evleniyoruz dedim bitti gitti anladın mı beni? 

Hayır anlamında kafamı salladım. O an dünyam karardı. Yendiğim tokat ile sandalyeden düştüm. Birden kalkıp küfürler ederek beni saçımdan sürüklemeye başladı. Sonra da kafama tekmeler savurdu. Etraftaki kalabalık sadece izliyordu. Bir kişi bile yardım etmedi. Sesimin çıktığı kadar bağırdım. "Berke bu sen değilsin" dedim. Saçımı tekrar tuttu ve gözlerimin içine bakarak "Benim zaten senin gibi çocuklu bir kaşar ile işim olmaz benim tek derdim babanın parasıydı ve o da sayende olmadı. Geber!" Diyerek arka arkaya vurmaya devam etti. Beni kendimden geçinceye kadar dövdü ve etraftakiler en ufak bir ses bile çıkarmadı. Herkes gitti tek kalan sinirli gözlerle bana arka arkaya vuran Berkeydi. 

Kadınların çıkaramadığı sesleri yüzünden katlediliyordu. Kadınlar onları görmezden gelem insanlar yüzümden ölüyorlardı ve yine kadınlar namus kavramı tek kendinlerine yüklendiği için can veriyorlardı. Şimdi benim de bir cesetten hiçbir farkım yoktu.  Uras ölürsem kızıma iyi bak düşüncesi geçti aklımdan sonrası karanlık...