EVİMDEKİ ŞEKER HIRSIZI (TAMAMLANDI)

60. BÖLÜM FİNAL

Koskoca bir aile olduk. Annem, babam, kardeşim, kızım, beni gerçekten seven ve benim de çok sevdiğim eşim ve birde ben; koskoca bir evde yaşayan birbirlerini çok seven bir aile olduk. Gizli saklı işler yok, ayrımcılık yok, ezilmek hor görmek yok. Sadece ve sadece mutluluk var. Huzur var.

Hayatım sonunda tamamen normale döndüğü için mutluyum. En ufak bir aksilik olmadığı için mutluyum.

Hatta Uras ile bile artık eskisi kadar kötü değilim. Yakın arkadaş gibiyiz ve kimse bu konuyu problem etmiyor. Konuştuğumuzda hep pişman olduğunu hep acı çektiğini söylüyor ve sonra da "Sen mutlu olduğun için bende mutluyum" diye ekliyor.

Bir insanın mutluluğu ile mutlu olmak ne demek çok iyi biliyorum. Peri yada ailemden herhangi bir insan mutlu olduğu zaman bende çok mutlu oluyorum. Etrafta gülücükler saçarak oyunlar oynayan bir kızınız varsa mutlu olmamak zaten mümkün değil.

Annem ile babam tekrar evlendiler. Peri hem annesinin hemde anneannesinin düğünü gören nadir insanlardan birisi. Hatta bazen "Ben sizin düğününüze geldim siz de benimkine gelin" diye dalga geçiyor.

Merve ise sürekli eğleniyor geziyor. Ders çalışmayı ihmal etmiyor. İstediğini giyip dolaşabiliyor. Kimse ona karışımıyor çünkü neyin doğru neyin yanlış olduğunu çok iyi biliyor. Tam anlamıyla bir genç kız ve genvligini doruklarına kadar yaşayabiliyor. Ben yaşayamadım ama olsun birilerinin yaşayabilmesi beni mutlu ediyor. Hem bende halen genç sayılırım. Bazen benimde Merve ile birlikte gidip gezdiğim oluyor. Arkadaşları bana çok değer verdiği için Merve'yi davet ettikleri yerlere mutlaka beni de davet ediyorlar.

Peri okuluna devam ediyor. Annem reçel yapıp satıyor ve birikim yapıyor. Babam benim restoranlardan birisinde müdür olarak çalışıyor. Ömer ise rakip restoranın patronu rolünde oynuyor. Ama eve girdiğimiz dakikada herkes işi gücü dışarıda bırakıp birbirleri ile ilgileniyor.

Aldığım bir duyuma göre Ali o pavyonda kaçak alkolden zehirlenerek ölmüş. Cenazenin fotoğrafı da bu olaya gerçekten inanmamı sağladı. Hiç kimsenin arkasından laf edemem ama hak ettiği şeyi yaşadığı için mutluyum. Kimse ölmeyi hak etmez ama ölmesi de kötü olmamış. Ona acımış gibi yapmayacağım çünkü gerçekten hiç acımadım. Orada kaç insanın canını yaktı belki yakmaya da devam ediyordu. Hak ettiği şeyi yaşadı ve ben hiç üzülmedim.

Arada bazen ailem ile üvey annemin mezarına ziyarete gidiyoruz. Ali'nin mezarı ise kimsesizler mezarlığında yanlız.

Berke ise halen hepishaneden çıkmadı. Ömer onu ziyarete gitti. İhtiyacı olan şeyleri karşıladı. O bana kötülük etti. Karşılığında ise iyilik buldu. Artık dışarıya çıksa bile bize asla bulaşmaz. Zaten bulaşsa bile artık onun arkasında duracak kişi yok. Babam artık sadece ve sadece ailesinin arkasında duruyor.

Herkes hak ettiği hayatı yaşıyor. Bu dünyada kimse yaptığı şeyi yaşamadan ölmüyor. Kimsenin hakkı da kimsede kalmıyor. Herkes iyi bir dünya için çalışsa dünya gerçekten iyi bir yer olur. Ama insanlar birbirlerinin açığını kovalar, birbirlerine damga vururlar ise dünya daha da berbat olur.

Artık ben haberleri açtığımda kadın cinayetleri, tacız, tecavüz, erkek cinayetleri, çocuk istismarı görmek istemiyorum. Aslında kimse bunları görmek istemiyor. Ama görüyoruz ve yaşıyoruz. Sadece sessiz kalıyoruz. Kötülük karşısında hemen susuyor yada yıkılıyor. Susmasak ve ayakta dursak hep beraber olsak hak eden hak ettiğini bulur. Daha mutlu bir dünyada yaşarız.

Umarım bir gün bu olaylar biter ve insanlar gerçek mutluluğun tadına varır.
.
.
.

Yine bir akşam üstü bahçede yemek yiyoruz. Koskoca bir aile olarak yıldızların altında muhabbet ediyoruz. Peri oraya buraya koşuyor. Merve Peri'nin peşinden koşuyor. Ömer belimden tutuyor bende kafamı omzuna yaslıyorum. Annem ile babam ufak tefek tartışıp sonra gülüyorlar.

Umay: Bu mutlu aile tablosunu ölümsüzleştirmek lazım.

Ayağa kalktım ve kameramı aldım. Herkes masanın etrafında toplandı ve kol kola girdiler. Kamerayı saniyesine ayarlayıp bende Ömer'in yanındaki yerimi aldım. Hep beraber "Peynirrrr" dedik ve içimizden gelen koskoca gülümsemeleri sergiledik.

Fotoğraf çıktı ve duvardaki yerini aldı. Mutlu aile tablosu ölümsüz oldu.

Anılar unutulur ama hatıralar kalır. Çok güzel hatıralarda buluşmak üzere.

Hoşçakalın....