54.BÖLÜM

127 19 0
                                    

1 Sene Sonra:

Sonunda beklenen gün gelmişti. Üniverste sınavına saatler vardı. Yanımda ise beni yaklaşık bir senedir çalıştıran ve sınavı kazanmam için uğraşan Ömer vardı.

Beni bu güne kadar hiç yanlız bırakmadı. Hep yanımda oldu ve hep tam destek oldu. Benim pes ettiğim zamanlarda bile beni ikna edip asla pes etmeme izin vermedi.

Yine yanımda o vardı. Beni tutup sınava da kendisi getirdi.

Ömer:Derin nefes al ve stres yapma. Ben sana inanıyorum ve her zaman yanındayım.

Umay: Senin hakkımı nasıl ödeyeceğim bilmiyorum. Keşke benimde elimden senin için bir şey gelebilse.

Ömer: Senin benim yanımda olman bana yetiyor. Dahasına gerek yok.

Umay: Çok teşekkür ederim.

Bana göz kırptı ve saatine baktı. "Vakti geldi hadi içeriye gir. Ben burada bekliyor olacağım" dedi.

Kafamı salladım ve arabadan indim. Telefonumu ve çantamı ona verip sınav binasına girdim.

Kapıdaki görevli üzerimi aradıktan sonra katımı ve salon numaramı söyledi. Hemen dediği yere doğru ilerledim. Heyecandan kalbim ağzımda atıyordu ve ellerim titriyordu.

Saat geldiğinde önümüze kağıtları ve sınavları dağıttılar. Bazı yerleri doldurduktan sonra sınavın başlamasını bekledim.

Sonunda görevli başlayabilirsiniz dediğinde hızlıca kitapçığı açtım. Sorulara başladım.
.
.
.
Tüm soruları teker teker cevapladım ve sınav süresinin bitmesini bekledim.

Sonunda sınav bittiğinde çıktım. Çok güzel geçmişti ve dünkü sınav da çok güzel geçmişti. İkisinin de sonucunu iyi bekliyordum. En güzel Gastronomi bölümüne bile gidebilirim. Umarım öyle olur.

Arabaya bindiğimde Ömer'i uyurken buldum. Kapıda beni beklerken uyuya kalmıştı. Onu uyandırmak istemiyorum ama bir an önce de eve gitmek istiyorum. Başım ağrıyor ve acıktım.

Yavaşça onu dürttüm. Uyanmadığı için adını sesledim. Gözlerini yavaşça açıp kendine gelir gelmez "Ne ara çıktın" dedi.

Umay: Sınav süresi bile bitti. Sen uyuya kaldığın için zaman çabuk geçmiş olmalı.

Ömer:Evet haklısın hadi gidelim. Bir yerde karnımızı duyuralım ve seni evine bırakayım.

Umay: Annem çok güzel yemekler yapmıştır. Bence evde yiyelim.

Ömer: Annenin yemekleri çok güzel bence de size gidelim.

Gülümsedim ve arabayı çalışırdı. Eve doğru ilerledik. Sınav sonuçları nasıl gelecek bilmiyorum ama o günün gelmesini tesbih ile çekeceğim.

.
.
.

2 Ay Sonra:

Sonunda beklediğim gün geldi. Bu gün sınav sonuçlarının açıklanacağı söyledi. Ömer telefonun diğer ucunda sınav sonucunun açıklanmasını bekliyordu. Her zaman yanımda olduğu gibi şimdi de yanımdaydı. Telefonda olsa bile yanımdaydı işte. Bir şekilde hep tam destekçim oldu.

Telefon elimde ÖSYM'nin sayfasında bekliyordum. Annem ve Merve de yani başımda oturuyordu. Herkes bu günü beklemişti.

Ana ekranı yenilediğim anda sınav sonuçları ekrana düştü. Heyecan ile ekranı açtım. Merve anında gözlerimi kapattı. "3 deyince açıcam" dedi. Annem ile ikisi üçe kadar saydı ve gözlerimi açtı. Direkt sözel bölüme baktım. Gireceğim bölüm sözeldi. Tam olarak 456 puan almıştım.

EVİMDEKİ ŞEKER HIRSIZI (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin