EVİMDEKİ ŞEKER HIRSIZI (TAMAMLANDI)

40. Bölüm

Hastaneden çıktım ve sonunda eve geldim. Normalde olsa yuvama geldim derdim ama burası artık benim yuvam değil. Bir insanın yuvası en çok mutlu ve huzurlu olduğu yerdir. Babam sayesinde burası artık benim yuvam değil. 

Koşunun alçısını ve sargıları aldıkları için rahatım ama halen acıyan yerlerim var. Annem sürekli bir şeyler yedirip içirmeye çalışıyor, babamsa her zamanki gibi ortalıklarda yok. Sonunda annemin elindeki tepsiyi itip "Anne ben öyle bir insan ile asla evlenmem" dedim. Annem de zaten bunu istemiyordu ama babamın annem üzerindeki baskısı çok büyüktü. Annem bir şey diyecekken kapı sertçe açıldı. Babam gelmişti ve bana "Sen nasıl şikayetçi olursun?" Dedi. Üstüme yürüyordu ve annem de onu tutmaya çalışıyordu. 

Son anda durup "Hazırlan şıkayetini çekmeye gidiyoruz " dedi. Ben tam hayır diyecektim ki annem "Tamam çık hadi" diyip onu odadan çıkardı. Annem de hemen ardından çıktı. 

Beş dakika sonra annem telaşla içeriye girdi. Elinde bir kutu vardı. 

Anne: Kızım Merve ile birlikte babanı bir şekilde evden yolladık. Bak bu kutud benim altınlarım ve çok para eden takılarım var. Bu kredi kartı da benim şahsıma özel ve içinde 500 bin lira para var. Hazırlan bunları da al ve ne babanın ne de Berkenin seni bulmayacağı bir yere git. Buralar yatışınca ben ve kardeşim de senin yanına geliriz. 

Umay:Anne bunu ben kabul edemem. 

Anne: Buna mecbursun. Yoksa baban seni onunla evlendirir ve her gün dayak yersin. O da yetmezmiş gibi Peri'ye de aynı seyleri yapabilir. Hadi kızım kalk ve çabuk kaç. İlk bulduğun şehirin otobüsüne bin ve git buradan. 

Annemin dediği gibi kalktım. Kendimim ve Peri'nin eşyalarını büyük bir valize koyup, anneme ve Merve'ye sarılıp evden çıktım. Yolda bir taksi çevirdim ve otogara kadar gittim. 

Adamın birisi "İzmir hemen kalkıyor İzmir yolcusu kalmasın " diye bağırıyordu. Koşarak adamın yanına gittim. Biraz konuşma sonrası adam bize elinde son kalan bileti verdi. Biletlerin sahibi yer ayırtmış ama gelmedikleri için onların yerini bir sonraki sefere aldılar. 

Kimseye görünmeden otobüse bindim. Aklımda annem vardı. Ya babam beni bulamayınca ona bir şey yaparsa. Ya çok sevdiğim üvey annem gibi gerçek annem de kocası tarafından öldürülürse. 

Otobüs kalkmadan Merve'yi aradım ve benim gizlice kaçtığımı söylemelerini istedim. İzmir zaten biraz uzak olduğu için beni orada hayatta bulamazlar. Umarım bir ev ve bir iş bulabilirim ve umarım annemin altınlarını bozdurmak zorunda kalmam. 

Peri'ye baktım. Mışıl mışıl uyuyor. Kulağına eğilip sessizce fısıldadım. "Sana kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğim" dedim. Allah'ım sen bana onu koruyup kollayabilmem için güç ver. Benim yaşadıklarımı ona ve hiç kimseye yaşatma. Eğer ona bir şey olursa bana da onun yanında bir mezar açın. Kızımı asla yalnız bırakamam onun arkasından bende giderim. Zaten sarılacak ondan başka kimsem yok. 

Bir intihar mektubunun sonu gibi hayatım. Tanrım kollarını aç. Sarılacak kimsem kalmadı. Kollarına geliyorum...