EVİMDEKİ ŞEKER HIRSIZI (TAMAMLANDI)

53. BÖLÜM

3 Ay Sonra:

Yatağımdan bu gün daha bir enerjik kalktım. Çünkü Ömer bey bu gün yemek yapmamı istedi. Beğenirse beni artık garsonluktan da alıp aşçı yapacağını söyledi.

Dün gece almıştım bu telefonu ve acayip derecede mutlu olmuştum. Eğer yetenekli bir aşçı olabilirsem kısa sürede kendime bir restoran açabilirim. Küçük de olsa benim olur ve daha fazla para kazanırım. Zaten neredeyse bir restoran açacak kadar para biriktirmiştik ailem ile birlikte.

Onlar bana az çok demeden destek oldu ve benim onları en güzel şekilde yaşatmam lazım. Hayatım hep boşa mücadele ile geçti ama artık mücadelem boşa değildi. Annem kardeşim birde küçük prensesim vardı. Peri iyice cadı olmaya başladı. Bebekken sakın hiç ağlamayan bir bebekti ama şimdi neredeyse bir şeyleri kırma dökme uzmanı oldu. Gördüğü her şeyi istiyordu. Gücümün yettiği kadar istediklerini gerçekleştirmeye çalışıyorum. Çünkü ben bir söz verdim. Ona çok güzel bir hayat sunacağım. O sözü de tutmaya kararlıyım.

Peri uyanmadan yatağımdan kalktım ve gizli gizli giyindim. Sabah kalkar kalkmaz babamı ara diye yanıma geliyordu. Daha yataktan çıkmadan onu arıyorduk. Bu sabah onunla muhattap olacak havamda değilim bu yüzden Peri'ye gözükmeden evden kaçmam lazım.

Hazırlığım bittiğinde ayak ucumda kapıya doğru ilerledim. Odamın kapısını açtığım anda Peri ağlamaya başladı. Yakalandık.

Hemen yanına gittim ve kucağıma aldım. Bu kız babasını yanında çok nadir gördü ama tam bir baba delisi olmuştu. Her ne kadar Uras ile yıldızımız barışık olmasa da en azından onun için arkadaş olmayı deniyorduk. Sonuçta onu böyle bir hayata sokan bizdik. Uras'ın suçu daha büyüktü ama bende onu inatla dünyaya getirmeye çalıştım. İyiki de doğdu. O benim evimin neşesi oldu.

Peri: Babayı arayalım.

Umay: Tamam canım hadi ağlama da arayalım. Yoksa baba bana kızar aşkım sen ağlıyorsun diye.

Akıllı bıdık kızım hemen gözlerini sildi. Gülümeye başladı. Sahte gülümseme huyunu kesinlikle benden almıştı. Telefonu çantamdan çıkarttım ve Uras'ı görüntülü aradım. Her sabah genelde uyanmamış oluyordu ve telefonda Peri'yi görür görmez uykusu açılıyordu. Yine rutin gerçekleşti. Uykulu bir şekilde telefonu açıp Peri'yi görür görmez canlandı.

Uras:Ooo babasının bir tanesi uyanmış mı. Napiyorsun aşkım?

Peri: Baba gel!

Uras: Gelicem bitanem. Hatta bak söz akşam oradayım. Yarın da annen seni bana verir gezeriz. Ağlama sen tamam mı?

Peri: Söz mü?

Uras: Söz canım.

Peri'nin hevesi geçtiğinde telefonu kapattık. Hemen Uras'a mesaj attım. Kızı resmen geliyorum diye kandırdı. Akşam Peri onun gelmediğini görünce ağlamaktan hasta olur.

Umay: Sen niye kızı kandırıyorsun geleceğim diye. Akşam seni göremeyince kıyameti kopracak.

Uras: Kandırmadım gerçekten geleceğim. Çok uzun zamandır görmüyorum onu. Çok özledim.

Umay:Cidden mi?

Uras: Tabiki akşama ne yemek var?

Umay: Bilmiyorum anneme sor. Ben şimdi işe gidiyorum. Görüşürüz.

Uras: Görüşürüz.

Telefonun ekranını kilitleyip çantama koydum. Bisikletime binip iş yerine doğru sürmeye başladım. Yavaş yavaş gidiyordum. Yolun tadını çıkarıyordum.