YILDIZLARA BAK 💫

34(Peri Masalı Bitti)

Bir derdim var artık.
Tutamam içimde.
Gitsem nereye kadar?
Kalsam neye yarar?
Mor ve ötesi

Mert: Anne!

Mert annesinin kollarından çekiştirip ağlıyordur. Sonra ağlamanın bir anlamı olmadığını anlayınca kalkar, hemen evden bir tane telefon bulmaya çalışır. Her evlerinde mutlaka bir yedek telefon olurdu ve Mert bunu biliyordu. Yedi dakika sonra telefonu bulur. Hemen itfaiyeyi arar.

İtfaiye: Alo itfaiye buyurun.
Mert: İtfaiyeci amca bizim evimizde yangın çıktı. Annem bayıldı, yanımda küçük kardeşim var. Ben çok korkuyorum.
İtfaiye: Abicim korkma, korkma sakın. Siz alevlerden uzaksınız değil mi şu an?
Mert: Annem bizi kurtardı güvenli bir odaya getirdi ama bayıldı.
İtfaiye: Evinizin yerini biliyor musun?
Mert: Riva'da. Çok büyük bir ev. Riva'nın en büyük evi galiba ve dağda ve kahverengi, krem renkte ve denizi görüyoruz pencereden.
İtfaiye: Tamam. Biz hemen geliyoruz. Sen sakın korkma. Alevlere de yaklaşma. Tamam mı abicim?
Mert: Tamam.

Mert telefonu kapatır. Bu sefer babasını arar. Tekrar ağlamaya başlamıştır çoktan.

Serkan: Alo!
Mert: Alo Baba.
Serkan: Oğlum siz neredesiniz? Neden gittiniz o Riva'daki eve ve sen neden ağlıyorsun?
Mert: Baba ben çok korkuyorum.
Serkan: Oğlum ne oldu? Söyle bana.
Mert: Yangın çıktı.
Serkan: NE!
Mert: Annem bizi alevlerin içinden kurtardı ama kendi bayıldı şimdi. Çok korkuyorum baba.
Serkan: Korkma, korkma oğlum. Biz geliyoruz oraya şimdi. Telefonu da kapatmıyorum. Sen itfaiyeyi aradın mı?
Mert: Aradım. Evi anlattım. Tamam dediler.

Onbeş dakika sonra hepsi o eve varmıştır. Ayfer ve Aydan da gelmiştir. Serkan hemen içeri koşar. Evin her tarafı yanmıştır. Kapıya en yakın olan oda hariç. Hepsi o odadaydı. Serkan'ın peşinden Ozan ve Anıl da girer.
Serkan Eda'yı, Anıl Mert'i, Ozan da Mavi'yi kucağına alır ve çıkarlar. Ambulans çoktan gelmiştir. Hepsini bir ambulansa alırlar. Beş dakika sonra Eda uyanır.

Ayfer: Halam.

Hemen sarılır Ayfer.

Ayfer: Çok şükür, çok şükür bebeğim. Bir şey olmadı hiçbirinize.
Eda: Çok korktum hala, çok korktum. Çocuklarıma bir şey olacak diye çok korktum. Neredeler şimdi?
Ayfer: Sağlık görevlileri muayene ediyor.

Eda doğrulur.

Ayfer: Kız dur. Ne yapıyorsun sen? Kalkma, yat.
Eda: Onları görmem lazım hala.
Ayfer: Halacım daha yeni kalktın. Yine bayılacaksın bak.
Eda: Çocuklarımı kurtaramadan bayıldım zaten. Bayılma kotamı doldurdum.
Ayfer: Ama...

Eda ayağa kalkmıştır. Tam o sırada Ozan Eda'nın olduğu ambulansa geliyordu. Hemen sarıldı ablasına. O da ağlıyordu.

Ozan: Çok şükür abla. Çok şükür. Hiç birinize bir şey olmadı.
Eda: Ağlama canım benim. Çocuklar nerede?
Ozan: Şuradalar.

Eda çocuklarına doğru koşar. Mert annesini farkeder. O da annesine doğru koşar.

Eda: Ah canım benim. İyi misin bebeğim?
Mert: Ben iyiyim. Asıl sen nasılsın?
Eda: İyiyim ben çok iyiyim. Siz iyiyseniz benim kötü olma ihtimalim yok ki annecim.

Mavi paytak paytak yürüyerek gelir onların yanına. Eda hemen kızını kucağına alır, öper, koklar.

Eda: Güzel kızım benim.
Mavi: Anne, sen iyi micin?
Eda: İyiyim aşkım iyiyim bebeğim.