YILDIZLARA BAK 💫

63(Aş Ermeceler 👯)

Eda Serkan'ı öperek uyandırdı.

Eda: Günaydın sevgilim.

Serkan gülümsedi.

Serkan: Günaydın.
Eda: Kahvaltımız hazır canım.
Serkan: Sen giyindin mi?
Eda: Giyindim.
Serkan: Neden? Sabah da yapardık bir şeyler.
Eda: Aşkım ben yoruldum ama bu ufak da beni yoruyor. Hadi sende duşunu al, giyin. Ozan'lar, Pelin'ler kahvaltıya gelecek.
Serkan: Ama aşkım...
Eda: Ne ama aşkım? Arkadaşlarımızla vedalaşarak gidelim.
Serkan: Peki peki madem.

Serkan yatakta doğruldu.

Eda: Ben seni bekliyor olacağım aşağıda.

Serkan: Peki.

Eda odadan çıkar, Serkan duşa girer. Aradan yarım saat geçer. Serkan duşunu yapmış aşağı iniyordur. Yukarı çıkan Ozan'la merdivende karşılaşırlar.

Ozan: OOO eniştecim! Misler gibi kokmuşsun.
Serkan: Ben hep misler gibi korkarım küçük adam.
Ozan: İyi peki madem. Hadi gel benle.
Serkan: Sen nereye gidiyorsun ki?
Ozan: Ablam şal istedi.
Serkan: Üşümüş mü?
Ozan: Evet.
Serkan: Hay Allah'ım ya! Neyse sen in, ben alıp geleyim.
Ozan: Kralsın kral!
Serkan: Biliyorum.

Ozan geri aşağı iner, Serkan da şal alıp aşağıya iner. Hemen Eda'ya örter şalı.

Eda: Teşekkür ederim kocacım.
Serkan: Rica ederim karıcım.
Anıl: Günaydın abicim.
Serkan: Günaydın Anıl, Pelin, Alya, Ozan ve ufaklıklar hoşgeldiniz.
Alya: Hoşbulduk Serkan abi, sende hoşgeldin.
Eda: Otursana.

Serkan Eda'nın yanına oturur.

Pelin: Mert'in doğum günü işini ne yapacaksın Edacım?
Eda: Burada yaparım diye düşünüyorum. Annemin tanıdıkları vardır bize yardımcı olacak.
Ozan: Ne zaman döneceksiniz Bursa'ya?
Eda: Kahvaltıdan sonra çıkarız. Ben bebelerimi çok özledim.
Ozan: Bebelerimi derken? Kimi diyor? Mavi ve Mert'i mi?

Pelin başını alt üst sallayarak onaylar.

Ozan: Viyyy! Ablacım küçülsünler de cebime girsinler. Benim kızlarım şu anlık bebe.
Eda: Hala kuzuları başka. Onlar sizin bebeniz. Alin, Lina! Bu fındıklar da teyze kuşları. Nasılsınız ballarım?
Lina: İyiyiz Eda teyze, sen nasılsın?
Eda: Bende iyiyim. Alincim sen nasılsın aşkım?
Alin: Ben Mert'i özledim. Siz neden gelirken onu getirmediniz?
Pelin: UU...
Anıl: Yok artık.
Serkan: Şöyle ki amcacım bizim burada bir gecelik bir işimiz vardı. Çocukları getirirdik ama hani Elif halaları vardı ya onun bir bebeği oldu. Onu bırakmak istemediler.
Eda: Hem üç gün sonra geleceğiz biz yine.
Serkan: Heh evet! Bak Eda teyzen doğru söylüyor.
Alin: Peki madem öyle olsun.
Eda: Siz tatil planı yaptınız mı?
Pelin: Biz yedi haftadır tatildeydik. Bence biraz ara verelim. Çalışalım çalışamaktan sıkılınca sizin yanınıza geliriz. Siz ne zaman geçeceksiniz İtalya'ya?
Serkan: İki haftayı bulur.
Eda: Evet.
Anıl: Tamam işte o sularda gideriz bizde bir yerlere.
Ozan: Aynen mesela kesin ilk sizin yanınıza geliriz.
Eda: Gelin gelin, bekleriz.
Alya: Siz İtalya'nın neresinde oturacaksınız abla?
Eda: Milano'da.
Alya: Milano... Çok harika bir şehir.
Eda: Aynen öyle. Valla çıkın çıkın gelin hepiniz. Hepimizi alır oradaki ev. Benim babam neden öyle bir ev almış hiçbir fikrim yok ama bizim işimize gelir.
Anıl: Merak etme yengecim. Biz orayı boş bırakmayız.
Eda: İnşallah.
Serkan: Konuşmaktan yemek yiyen ediniz. Karıcım hadi biraz ye de yemekten sonra çıkabilelim.
Eda: Tamam hadi herkese afiyet olsun.

Hepsi güzelce kahvaltılarını yaparlar. Kahvaltıdan sonra yine herkesle vedalaşıp yola çıkar Eda ve Serkan. Saatler sonra varırlar Bursa'ya. Daha eve varmamışken Eda aniden konuştu.