-&-
İyiyim diyordum herkese. Bir şeyim yok.O güzel tebessümün çalınmıştı yüzümden.Sessizliğe bürünmüştüm.Beni karanlık bir dünyaya çekmişti yaşananlar.Halimi soranlara sadece o tek sözcüğü söyler olmuştum onun yüzünden "İyiyim."Dilime pelesenk olmuştu o kahrolası sözcük.Kendimi kandırma saatlerimi sayıyordum her gece. Saatin her vuruşuyla kendime iyiyim diyordum.Eğer iyiyim demezsem önümdeki koskoca dikenli engele çarpacaktım.Canımı yakacaktı o ucu sivri dikenler.Kanatacaktı yüreğimi yeniden.İyiyim demezsem açıklama yapmak zorunda kalacağımı hissediyordum.Şimdi ağlamayacağım geçecek diye fısıldıyordum yaralı kalbime.
Ekran fotoğrafımı değiştirmeye elim gitmemişti. Bir tarafım ona deli gibi kükrüyordu "Şerefsiz" diye.Bir tarafım onu unutmak istemiyordu belik olurda bu yaralı kalbimi iyileştirir diye.Unutmak öyle hemen kolay mıydı ömrünün neredeyse her dakikasını birlikte geçirdiğin o insanı?Kolaysa birisi bana bunu yöntemini söylemeliydi ya da bunu hemen kendim bulmalıydım.
Yemekhanede Aşkın'la oturmuş o kendi telefonuna bakarken ben kendi telefonuma bakıyordum.Bedenimiz burada ama ikimizinde ruhu sanki başka yerdeydi.
"Bazen Instagram'dan Leila'ya mesaj atıyorum nasıl olduğunu soruyorum görüyor ama cevap vermiyor." Aşkın Leila'ya kafayı fena takmıştı.Bir haftadır onunda keyfi yoktu. Öleceğini bildiği bir kıza nasıl bu kadar bağlanabilmişti anlamıyordum.Peki onun Efecan'ı bir takıntı şeklinde sevdiğini bilmiyor muydu?
"Yeni bir hikaye paylaşmış. Yeni bir kedi almış kendine. Mutlu görünüyor ama hikayelerde Efecan'ı hiç görmüyordum." Aşkın yanımda onlar hakkında konuşmaya başladığında elimdeki çatalı hızla masanın üstüne bıkkınlıkla fırlatıp ayağa kalkmıştım.
"Ben doydum." dediğimde yine gözlerim dolmuştu.Burada bazı şeyleri atlatmaya çalışırken Aşkın'ın konuşmaları sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Hatırlatıcı bir saat gibi her dakika alarm çalıyordu yanımda.Yerimden kalkıp hızla oradan ayrılacakken Aşkın benim kolumu sıkıca kavramıştı.
"Özür dilerim! Özür dilerim.Bir daha senin yanında konuşmayacağım ama bende aptal gibi sürekli o kızı takip ediyorum. Bende takıntı olmaya başladı anladın mı?" Aşkın'ın sesi gerçekten çaresiz çıkınca durmuştum.
"O seni sevmiyor Aşkın. Onun odasının her tarafı Efecan'ın resimleriyle kaplıydı.O kafayı Efecan'a takmış durumda.Bu kıza nasıl bu kadar aşık oldun anlamıyorum. Sadece onunla bir gece birlikte oldun o kadar. Seni kullandı tamam mı!" sanki ona bir anda kükremiştim.Onunda benim gibi gerçekleri görmesi gerekiyordu.
Aşkın susmam için ağzımı hızla eliyle kapatmış beni dışarıya sürüklerken " Herkesin içinde ne bağırıyorsun Duru!" bu sefer o bana kızmaya başlamıştı.Çünkü anlamıyordu bir türlü. Beni deli deli bağırttırıyordu.Dışarıya çıkar çıkmaz beni bıraktığında derin bir nefes almıştım.
"Beni boğ istersen! Ağzımı kapatıyor ya!" ona ters ters bakarken kendime çeki düzen vermiştim. Biraz sinirlenmiştim.
"Bana karşı bir şeyler hissetmese benimle birlikte olmazdı! "Aşkın sessiz bir şekilde bana bağırmaya çalışırken bir yandan bizi duyarlar mı duymazlar mı diye gelen gidene bakıyordu.
"Ne saçmalıyorsun Aşkın! Kız senin de mi aklını aldı anlamıyorum! O Efecan'ı se-vi-yor." bunu söylerken kendimi berbat hissetsemde gerçekler bunlardı. Yoksa ikimizde acı çekmeye devam edecektik burada.
"İyi de Efecan onu seviyor gibi durmuyor! Bak hikayelerinin hiçbirinde yok! O sadece kendini mutluymuş gibi göstermeye çalışıyor. Bir kere o gece Efecan'ın onu istemediğini söyledi." Aşkın gerçekten Leila'yı takıntı haline getirmeye başlamıştı haberi yoktu.Her söylediğime bir gerekçe bulmaya çalışıyordu.
