Resim Tunahan
-&-
Efecan tekrar damatlığı denemek için ayağa kalkmıştı.Yarın düğünümüz vardı ama Alper abi ile babam hala küstü.Başımı çevirip çalışma masasının üstüne oturmuş Leila'yı bakmıştım. Vücudunu saran açık mavi tonlarında güzel bir elbise giymiş bacak bacak üstüne atarken Efecan'ın gözleri ona kayarken elimle onun çenesini tutup Efecan'ın o tarafa bakmasını engellemiştim.Gerçekten Leila'nın vücut hatları inanılmaz alımlı ve kendine baktırıyordu.Benim bile gözüm kayıyor bazen tatlı bir kıskançlık doğuyordu içime.Sadece kendinde olmayan bir şeyi istemek gibi.
Ama bazen Leila fazla rahat davranıyordu.İstediği yerde rahat olabilirdi ama bizim yanımızda daha düzgün oturmasını tercih ederdim.Sonuçta her yerin bir adabı vardı.
"Bir şey soracağım çifte kumrular. Durukan amca ne olacak? Şimdi siz öyle kendi kendinize mi evleneceksiniz?" Leila ellerini saçlarına sokmuş geriye doğru havalı bir şekilde atarken içeriye Tunahan elindeki meyve tabağıyla gelmişti.Bunu sorunca Efecanla göz göze gelmiştik.İkimizde derin düşüncelere dalmıştık.Bu olaya bir çözüm getirmemiz gerekiyordu.Efecan'ın gömleğinin düğmelerini tek tek geçirirken derin içli bir nefes almış sonra dışarıya bırakmıştım.Leila'ya tam bir şeyler söyleyecekken Tunahan'ın Leila'ya o uyarıcı bakışını görünce şaşırmıştım.Öyle bir bakış atmıştı ki Leila oturuşunu düzeltip çalışma masasının üstünden hemen inmişti.İkisinin bu hareketi beni oldukça şaşırtmıştı.Leila Tunahan'dan mı çekinmişti? Yoksa sadece biraz daha düzgün oturması gerektiğini mi düşünmüştü?
"Neye şaşırdın öyle?" Efecan merakla bakışlarını bakışlarımla buluşturduğunda dikkatimi bu sefer ona vermiştim.
"Leila'ya.." diye fısıldadığımda gözüm kaşımla işaret vermeye çalışıyordum.İkimizde bakışlarımızı o tarafa doğru çevirirken Tunahan elindeki tabağı çalışma masasının üzerine koyarken Leila ile uzun uzun bakışmıştı. Kardeşimin sert ve sahiplenici bakışlarını Leila üzerinde görmek beni afallatmıştı. Leila dudağının kenarıyla gülümseyip bir elini saçlarına sokmuş hafifçe savururken bir eliyle meyve tabağına uzanmıştı.Meyve tabağındaki bütün elmayı alıp ona dişlerini geçirirken ses çıkartarak elmayı ısırıp çiğnemeye başlamıştı.Leila sanki onun hareketleriyle eğleniyordu. Ondan korkusu hiç yoktu.
Efecan kollarını bana sarıp beni kendine doğru çekmişti.Başını kulaklarıma doğru getirirken "İddiayı kazandım bile.İstediğim bir şeyi yapmak zorundasın." o sıcak nefesini kulağıma üflerken fısıldıyordu.Kendinden bu kadar emin olmasına neye borçluyduk acaba?Başımı tekrar Leila ve Tunahan'a çevirdiğimde Leila bir elini Tunahan'ın omzuna yerleştirmiş başını uzatıp Tunahan'ın yanağına dudaklarını acele etmeden yavaşça bastırmıştı.Ben bir şeyleri yanlış görüp görmediğime bakmak için gözlerimi tekrar tekrar kırpıştırmıştım.Dudaklarını çekip "Kızmak yok..." bizim duyabileceğimiz bir ses tonuyla Tunahan'ı uyarırken ben sadece Tunahan'ın dudaklarındaki o gülümsemeyi görmüştüm.Sanırım iddiayı gerçekten kaybetmiştim.Leila hızlı çıkmıştı.
"Ne istiyorsun?" başımı çevirip Efecan'ın gözlerinin içine baktım.Efecan gömleğini pantolonun içine eliyle sokmaya çalışırken derin bir nefes almıştı.Sonra başını çevirip Tunahan'la Leila'ya tekrar baktı.O o tarafa bakarken bende bakmıştım.Tunahan elini uzatıp Leila'nın elini tutarken ikisinin kapıya birbirine bakarak yöneldiğini görmüştüm.
"Gel bir şeyler konuşmamız gerekiyor Leila..." Tunahan'ın gözleri tam Leila'nın gözlerinin içindeydi.Kız sanki ona büyü yapmış gibi dalgın dalgın yürüyordu.Birlikte kapıdan sessizce dışarıya çıktıklarında kendi kendime gülmüştüm.
