-&-
Masayı çok güzel yemeklerle donatmıştık ama bütün hazırlığımız boşa gitmişti.Masada tam beş kişi vardık.Alper abi, Esra abla, Efecan, ben ve Leila. Alper abi babamı kabul etmediği için annemde yemeğe gelmek istememişti.Cole abinin ameliyata girmesi gerekiyormuş, Leila'nın annesinin başka bir işi çıkmıştı. Tunahan Ece'ye sinirlenip fırlayıp gitmişti.Masada ölüm sessizliği vardı.Herkes önüne bakıyordu. Herkes düşünceliydi. Kimse yemeğe başlamamıştı.Bir gün Alper abi ve babamın kavga edeceklerini söyleseler asla inanmazdım.Hele böyle ailemizin darmadağın olması beni derinden etkilemişti.Bu sandalyelerin hepsi dolu olmalıydı ama bomboştu.Hep beraber kahkaha dolu bu masada Alper abi babamla uğraşmalıydı.Babam ona ters gitmeliydi.Esra abla annemin babamla olan aşklarına hayranlıkla bakmalıydı.Ben biraz Efecan'la uğraşmalıydım.Herkes eskisi gibi olmalıydı.Kendimi böyle daha suçlu hissediyordum.
İstediğim şey doğru değilmiş gibi hissediyordum. Efecan'ı istedikçe bir şeylerin parçalandığını görüyordum.Gözlerimde kalbimin derinliklerinde biriktirdiğim yaşlar birikmişti.Peki gerçekten tedavi bulamazsak ve Efecan'ı kaybedersem daha çok üzülmeyecek miydim?Neden ona bağlanmak için bu kadar çok uğraşıyordum.Birisi elimi tuttuğunda ürkmüştüm.
"İyi misin?" Efecan'ın şefkatli sesi beni daha çok üzmüştü.
"Bilmiyorum." ona doğruyu söylemek istiyordum.
"Yarın gelinlik bakmaya gideceksin değil mi Duru?" Esra abla sanki masanın havasını değiştirmek ister gibi konuştuğunda başımı kaldırıp onun gözlerinin içine uzun uzun bakmıştım.Kafamın içinde o kuşku dolanıyordu. Eğer Efecan'la birlikte olmaya devam edersem hem kendime hem herkese zarar vermeyecek miydim?
"Gideceğim.Belki Leila'da benimle gelir.Yarın müsait misin Leila?" başımı çevirip Leila'ya doğru baktığımda o düşünceli bir şekilde başını onaylarcasına sallıyordu.Ortada hala çözülmemiş bir gizem daha vardı.Leila'nın benle konuşmak istediği konuyu merak ediyordum.Efecan'la ilgili bilmediğim ne vardı? Efecan benden yine ne saklıyordu? Onun benden bir şeyler saklamasına alışmıştım artık.Kendine göre hareket ediyordu.Kendince her zaman haklıydı ama karşı tarafın bazen nasıl düşüneceğini umursamıyor gibiydi.Biraz bencillik vardı.
"Ben odama çekiliyorum."Alper abinin sesi yorgun çıkmıştı.Babamla aralarının bozuk olması onu çok iyi etkiliyor diyemezdim.Gözaltı torbaları aşırı belli oluyordu.Zayıflamış yanakları biraz çökmüştü.
"Baba yemek yemedin daha. Lütfen otur." Efecan elimi tutarken üzgün bir ses tonuyla babasına seslenmişti.
"İştahım yok be oğlum.Biraz yatıp dinleneyim.Sen asıl bir şeyler ye kendine iyi bak." dedi masadan kalkıp.
"Benim yüzümden mi?" Efecan birden elimi bırakmıştı.Babasına sert bir şekilde bakıyordu.
"Niye senin yüzünden olsun ki oğlum? Kimin yüzünden olduğunu gayet iyi biliyorsun." Alper abi ayakta sandalyeyi düzeltirken biraz sinirlenmişti.
"Dolaylı yoldan benim yüzümden olmuyor mu? Duru ile birlikte olmak istediğim için her şey bu hale gelmedi mi? O da kızını sadece bana layık görmedi.Buna üzülüyorsun değil mi? Neden benim oğlumu o kadar istemiyor diye kafaya takıyorsun? Baba bak bizim yaptığımız işler iyi işler değil.Durukan amcayı da anlamak zorundasın.Senin kızın olsaydı böyle tehlikeli birinin eline emanet etmek ister miydin?Bile bile kızını ateşe atar mıydın?" Efecan babamı savunurken gözlerim iyice dolmuştu.Neden babam yaptığı her şeyde haklı olmak zorundaydı ve ben bundan nefret eder olmuştum.
Gerçekten neden ölecek birinin eline kızını teslim etmek istesin ki diye düşünmeden edemiyordum.Hele ki pis işlerin içinde olan birine güvenmek ne kadar zor olmalıydı onun için.Onun penceresinden baktığımda yaptıklarını doğru bulabilirdim.Ama Efecan'ın penceresinden bakınca yaptıklarını doğru bulamıyordum.Öleceğini bile bile beni kendine deli gibi bağlamıştı.Belki bana karşı koymalıydı. Belki beni daha uzağa ittirmeliydi. Leila ile ilişkisi varmış gibi yapmaya devam edip beni kendinden soğutmalıydı. Şimdi bu yaralı kuşa ben aşık olmuştum.Ona vurulmuştum.Ama bir yanım ona bağlanma çok üzüleceksin demeye başlamıştı.
