Resim Efecan
"Evet baba şimdi sıra sende. Bilmem gereken bir şeyi söyle bakalım." Tunahan tüm vücudunu babama çevirmiş merakla babama bakıyordu.Babamın yüzünde varla yok arası bir gülümseme belirdi.
"Seni çok seviyorum oğlum bunu bil." dediğinde istemsiz bir şekilde gülmeye başlamıştım.Babamla uğraşılmazdı.
"Hadi babaya ya! Söylemen gereken başka şeyler vardı! "Tunahan onun yanına gidip ellerini babamın omuzlarına yerleştirmişti.
"Sık sık biraz masaj yap babana." babam gerçekten Tunahan'la uğraşıyordu.Tunahan bir yandan babamın omuzlarını sıkıyor bir yandan mızmızlanıyordu.
"Baba hadi bana da anlat.Beni zaten sevdiğini biliyorum bu sayılmaz." Tunahan babamla konuşurken babamın karşısına Efecan sessizce yerleşmişti.Taşları dizerken hala düşünceliydi.Sanırım Tunahan'ın nasıl kazandığını düşünüyordu.
"Bir el biz de oynayalım mı?"biraz çekinerek babama baktığında babam onaylarcasına başını sallamıştı.
"Tunahan madem seni sevdiğimi biliyorsun babana ne tavır alıyorsun?" babam taşları yerleştirirken Leila gelip yanıma oturmuştu.
"Efecan abiye zarar verdin çünkü.O bizim ailemizin bir parçası.Tamam bazen saçma şeyler yapmış olabilir ama bu onu vurmanı gerektirmezdi.Senden beklemedim anlıyor musun?Babamdan böyle bir şeyi beklemedim." Tunahan haşa masaj yapmaya devam ediyordu.
"Bu konuyu kapatalım artık Tunahan.Sen anlat bakalım.Şimdi Leila ile nasıl karar verdiniz bir anda.Leila'da seni seviyor mu?Yoksa Efecan abini mi seviyor? Yoksa Aşkın'ı mı?Sonra aklı değişip başkasını bulmasın." bu soruları sorarken babam benim gözlerimin içine bakmıştı.Sonra bakışlarını yanımdaki Leila'ya kaydırmıştı.
"Deneyeceğiz.Zaten artık kimseden fazla bekletim kalmadı.Benim için mücadele edene hoşgeldin.Benden ayrılmak isteyene güle güle bundan sonra.Kendimi üzemeyeceğim." Tunahan hızlı bir cevap vermişti.
"Durukan amca... Yaşanan şeyler var ama ben sadece Tunahan'dan hoşlanıyorum."Leila konuşurken oturuşunu babamın önünde iyice düzeltmişti.Babam başını onaylarcasına sallarken Efecan oyuna konsantre olmuş düşüncelere dalmıştı.
"Efecan abi kaybedeceksin.Yanlış taşı oynadın." Tunahan biraz başını öne doğru uzatmış satranç tahtasına bakıyordu.Babam o sırada yerinden kalkıp Tunahan'ın oturması için izin vermişti.
"O Efecan abiyle mi oynayacağım." Tunahan hemen yerini alırken Efecan kaşlarını kaldırmış merakla babama bakıyordu.
"Ben bu oyundan çekiliyorum."dediğinde sesi ima doluydu.Efecan'a uzun uzun bakmıştı.O sırada Efecan'da ayağa kalkmıştı.
"Siz çekiliyorsanız bende çekiliyorum." dediğinde Efecan yanıma doğru yürümüştü.
"Ben fazla kalamayacağım.Duru istersen sen ailenle kal.Ben biraz gidip dinleneyim."sesi biraz keyfisiz geliyordu.Masanın başındaki Tunahan'ı pür dikkat izlerken onun düşünceli olduğunu anlamamak imkansızdı.
"İyi misin?Yoruldun mu?Ben de seninle geleceğim.Seni böyle bırakamam.Tunahan ve Leila kalsın.Ben seni bırakırım.Seninle kalmak istiyorum." ondan bir dakika bile ayrılmak istemiyordum.Her saniyemi onunla geçirmek istiyordum.İçimdeki o korkuyu ancak bu şekilde bastırabilirdim.
"Sen bilirsin canım." Efecan gözlerimin içine bakıp alnıma bir öpücük kondurup dudaklarını hemen geri çekmişti.Onun elini tutarken tekrar babamla annem bakmıştım.
"Yakışıyor muyuz?"birbirimize kenetlenmiş ellerimizi babamla anneme doğru tutarken Efecan'a biraz daha sokulmuştum.Annemin gözlerinin içi gülüyordu.
