4 KAHRAMAN

118. Bölüm

Yiğit: Yusuf!

Yiğit yanına koşar. Tek umduğu şey geç kalmamış olmaktır. Nefes almıyordur. Yiğit panik yapmak istemez ama ne yapacağını bilmiyordur, telefonu yanında değildir.

Yiğit: Lan telefonumu da almadım ne yapacağım?

Yiğit odadan çıktı. Endişeli şekilde kapıyı açmaya çalıştı, açılmıyordu.

Yiğit: YA AMK AÇILSANA! O KADAR ZAMAN ARASINDA ŞİMDİYİ Mİ BULDUN SIKIŞACAK?!!

Çaresiz odaya döner. Hala nefes almıyordur...

Yiğit: Abi şimdi gitmesen olmaz mı?

Cevap veremeyeceğini biliyordur.

Yiğitten.

Göğüsünün hareket ettiğini gördüm. Gözlerim artık öyle görmek istiyordu çünkü.

Yiğit: Yusuf? Gözümün yanılsamasını sikim yeter tamam.

Ayağa kalkıp kapıyı açmaya çalışacaktım, elimi tuttu, korkuyla arkamı döndüm. Zorlukla nefes alan Yusuf'u gördüm.

Yiğit: Yusuf?😦

Ben de elini tuttum ve yere geri oturdum. Gözlerini aralayıp bana ve etrafa baktı.

Şu ana kadar her şeye Yiğit'in gözünden baktınız. Şimdi Yusuf'un gözünden bakalım.

Eve gelmeden önce arabada Yiğit'i biraz kızdırmak istedim. Şimdi evdeyim.

Yusuf: Alo kardeşim?

Yiğit: Ne oldu?

Yusuf: Şey oldu ya *öksürür yarın görev çıkışı Zeynep ile buluşacağız, en yakın arkadaşınla gel dedi.

Yiğit: Gelirim.

Öksürmeye başladım, sonra telefonu yere bıraktım. Yiğit'in telefondan bağırışlarını dinlemek bile eğlenceliydi. Her şey hazır, sadece telefonu elimin ucuna koyarım, yere yatarım tamaaam zaten inanır. Birkaç dakika sonra kapının kilit sesini duydum, derin nefes aldım ve tuttum, Yiğit buraya geldi ve beni gördü. Yaklaştığını hissediyorum. Nefes almamam lazım her hareketten anlıyor zaten! Ne zaman uyanacağım lan? Birini arayınca uyanırım abi tamam.

Yiğit: Lan telefonumu da almadım ne yapacağım!

Yiğit bunu söyleyince fırsatın bu fırsat olduğunu düşündüm. Kimseyi arayamayacaksa bi bok yapamaz. İyi korkmuş ama he. Odadan çıktı duyuyorum. Kapıyı zorluyor? Gerizekalı lan bu kapı içeriden de kilitleniyor!😂

Yiğit: YA AMK AÇILSANA!

Yiğit bağırma lan Sevgi abla gelcekk! Ayağa kalksam ne yapar ki? Gelmesini bekleyelim bakalım. Aha gelio.

Yiğit: Abi şimdi gitmesen olmaz mı?..

Gerçekten bunu mu söyledin? Gülmemeliyim hayır. Nefesim bitti amk çek git gebercem. Neyse korkuttum yeterince zaten. Nefes aldım.

Yiğit: Yusuf? Gözümün yanılmasını skm yeter tamam.

Göz yanılması sandı salak, dur ayağa kalkarken elimi falan oynatırım korktu yeterince. Kalkarken elini tuttum.

Yiğit: Yusuf?😦

Geri oturdu, gözlerimi araladım, o da elimi bırakmamış, hatta daha çok sıkıyordu.

Yiğit: Abi iyi misin? Ne oldu?

Gözlerimi biraz daha açtım. Etrafa baktım.

Yiğit: Odandasın, bana bak.