4 KAHRAMAN

172. Bölüm

Saat 12'ye gelirken artık herkes toparlanıyordur. Gece ve Patime çok iyi anlaşmışlardır.

Saat 00.45

Yusuf uyurken mesaj gelir. Murat ses kaydı atmıştır.

*ses kaydı
YA ABİCİM BEN SİZE DEMİYOR MUYUM KÖTÜ BİR ŞEY OLUNCA BENİ HABERDAR EDİN DİYE! YA ORADA ÖLSEN HABERİM OLMAYACAK NİŞANLANDIĞINI GEÇEN ERKAN KOMUTAN SÖYLEDİ! AYIP LAN AYIP İNSAN BİR MESAJ ATAR!

*ses kaydı
BENİ KARDEŞİNİZ OLARAK GÖRMÜYORSANIZ SÖYLEYİN DAHA FAZLA RAHATSIZLIK VERMEYEYİM!

*ses kaydı
ARADA BİR YAŞAM BELİRTİSİ VERSENİZ YETER YA FAZLA BİR ŞEY İSTEMİYORUM Kİ?!

Murat özür dilerim ama unutuyoruz işte uzaktasın.

Şehit olsam da unutun tamam mı? Anne babam da yok unutulayım.
Panoda adım geçsin sadece.
45 saniyelik haberim de çıkar.
Bakarsınız öyle mal gibi.
Sonra pişman olursunuz "Biz bu çocuğu hiç aramadık." Diye.
Şehadete gidiyorum şimdi.
Hakkını helal et.

Murat saçmalama nereye?
Muraaat!
Lan olm cevap versene!

*ses kaydı
KOMUTANIMA İNTİKAM ALMADAN DURAMADI DERSİN!

Murat neyin intikamı olm?

Gay Murat çevrimdışı.

Y

usuf Murat'ı arar ama açmıyordur. Panik yapmamaya çalışıp tekrar arar. Açtı!

Yusuf: MURAT NE YAPMAYA Ç-

Telefondan silah sesleri geliyordur. Yanlışlıkla açtı sanırım, Yusuf dinliyordur sadece. Sertçe bir ses gelir ve telefon kapanır.

Murat 1 kurşun yemişti, telefon yere çakılmıştı. Murat ne kadar kurşun yese de hem o çocukları kurtaracak, hem de komutanının intikamını alacaktır. İçeri dalar birden, çocuklaraa siper olur ve sırtından da 5 tane yer. Murat kaçmalarını söyleyip devam etmeye çalışır. Temizlenmiştir ama Murat yerde kanlar içinde yatıyordur.

Komutan emir vermeden böyle bir işe bulaşması, eğer şehit olmazsa ona büyük cezalar hakettirirdi. Gerçi o kadar kurşunla yaşaması imkansızdı. 26 yaşına girdi bu gece. 14 Ocak doğum günüydü... 26 yaşına girdiği gün 26 kurşun yemişti...

Kaçan çocuklar dağa tırmanır. Abileri askerlerin yerini çok iyi biliyordur. Gelip yardım istemeye çalışırlar.

Çocuk: A-asker abi, l-lütfen g-gelin ölücek.!.

Doğan: Sakin olun, kim ölüyor ne oldu?

Çocuk: Abi Türk askeri geldi ama bir kişiydi. Bizi korudu ama kendisi ölecek abi yardım edin!

Albay izin verince tim çocuklarla oraya gelir. Orhan (Sağlık astsubayı) hemen kontrol etti. Nefesini tutup Doğan'a baktı.

Orhan: Komutanım şehidimiz var...

Doğan: Lan Alper gitti Murat gitti tim kalmadı ki!

Çocuklar dışarıdaydı. Doğan onların yanına gitti. Giderken yerdeki itlere bakıyordu, bu kadar iti nasıl öldürmüştü tek başına? 45 piçi tek başına nasıl halletmişti, hem de o kadar kurşun yemişti...

Doğan: Çocuklar sizin eviniz nerede?

Gözleri yaşarmıştı. İçeride ise herkes piçler ölmüş mü diye kontrol ediyordu. Ömer birinin yaşadığını farketti, yarasına sertçe vurdu.

Hüseyin: Sakin ol kardeşim tamam.

Ömer(teğmen): Ne sakini ya ne sakini? Lan o daha çocuk çocuk! Beni şehit etsinler ya! O daha sevecekti, evlenecekti...

Arda: Komutanım annesi babası öldü değil mi?

Hüseyin(üsteğmen): Evet de niye?

Arda(astsubay üstçavuş): En azından ağlayan şehit ailesi görmeyiz diye...

Umut (üsteğmen): Alper komutanın da yoktu.

Yusuf ise çıldırıyordur evde. Son kez arar bu sefer. Telefonu çalınca Orhan cebinden camı paramparça olmuş telefonu açar.

Yusuf: Murat iyi misin?

Orhan: Astsubay Çavuş Orhan Özer.

Yusuf: Teğmen Yusuf Kılıç, ne oluyor?

Orhan: Komutanım Murat Astsubay emir almadan girdiği çatışmada şehit oldu.

Yusuf: Şaka yapmıyorsunuz değil mi?

Orhan: Komutanım bunun şakası olmaz.

Yusuf: ...

Telefon kapandı. Yusuf karanlık odada sadece etrafa bakıyordu. Şaka olduğu şüphesi vardı hâlâ ama, hiç şaka gibi değildi.

Gözleri yaşardı, 2 kişi mi kaldılar şimdi? Artık 2 kardeşleri mi şehitti? Yiğit'e söylemek istemiyordu. Henüz kesin değildi ki? Şehit olmuş olamazdı. Kabullenemiyordu o çocuğun şehit olduğunu.

İç sesi bağırıyordu "Sal artık beni! Ağlamak istiyorsun işte!" Diye ama, Yusuf Kerem'e söz vermişti. Uykusu kaçmıştı iyice. Hayır ya, Murat şehit olmuş olamaz! Şaka yapıyordur ergen, ilgi istiyordur...

Şehitler ölmez
Asker vurulunca değil unutulunca ölür...

Gece ters köşe yapmayacağım.

Bunun ters köşesi olmaz.

Yazarken ağladım o yüzden kestim.