volleyball men - bxb

Bir

Hava karanlık olduğu zaman bedenimdeki his demetleri daha hırçın oluyor.

Geceleri hissettiğim tüm hisler daha keskin oluyor. 

Bir geceyi daha hayatta kalarak atlattığım için şanslıyım. 

Bir gecede aklıma durduk yere gelen düşünceleri görseydiniz neden odama kapanıp durduğumu anlardınız ama birine kendimi kanıtlama çabam olmadığı için bu tür bir girişime girmeyeceğim. Üzerimi giyinmeye başladığımda uykudan yeni uyandığım için aptal gibiydim. Üzerime beyaz bir tişört geçirdim. Bedenime göre gayet bol bir tişörttü ama umursamadım. Altıma siyah eşofmanımı giyerken annemin odamın kapısında belirdiğini fark ettim.

"Gene tüm umursamazlığın üzerinde bakıyorum Kartal'ım."

Başımı sallamak ile yetindim. Annem asla adımı sahiplik eki olmadan kullanmazdı. Zaten ailede bana sahip çıkan tek kişide o olmuştu zamanında. Spor çantamı omzuma astım. Ne kadar umursamaz olsam da güzel bir kokuya asla hayır demezdim. O yüzden kitaplığımda duran sürekli kullandığım erkeksi bir kokusu olduğuna inandığım parfümü üzerime sıktım. Gözlük kabımdaki gözlüğümü çıkarıp gözüme yerleştirdim. Antrenmandan önce gözlerimin kendine gelmesine ihtiyacım vardı.

"Kartal! Hadi lan!"

Abimin sabırsız sessi hareketlerimi hızlandırmak için yeterli oldu. Bu adam ne zaman geri gidecekti?  Annemin benim için hazırladığı bir litrelik su şişesini odamın kapısının önünden alıp çantama attım. Mutfakta kahvaltı hazırlayan anneme el salladım. Koridordan geçip açık olan demir kapıdaki ayakkabılarımı özensizce giydim Kapıyı kapattım, merdivenlerden ikişer ikişer inip binanın kapısını ittirip dışarı çıktım. Arabasının içinde beni bekleyen abimin hemen yan koltuğuna oturmak varken es geçip arka koltuğa oturdum. Çantamı yanıma koyup kapıyı kapattım. Abimin dikiz aynasından bana baktığını biliyordum ama umursamadım. Bir elimi yanağıma koyup dışarıyı izledim.

"Uyanamamışsın hala."

Abim ile aramda 4 yaş vardı, hep onun bana yol açtığını düşünüyordum. Ta ki aklım başıma gelene kadar. Onunla hiçbir sorunum yoktu. Onun sorunu annemdi. Benimle hiçbir şey paylaşmıyor değildi ama anneme olan tavırları yüzünden onu boğazlamak istiyordum. O üniversiteye geçtiğinde ben liseye yeni başlamıştım. Tam ergenlik döneminde annem ile beraber kaldım. Her şeyin farkında bir çocuk olduğum için annemin samimiyeti bana o dönemde çok iyi gelmişti. Abim için bu geçerli değildi tabi ki de.  Abimin bu hırçın tavırları ben dünyada yokken tüm olaylara şahit olduğundan kaynaklı ama gene de annemin bunları hak ettiğini düşünmüyorum. İkisinin de birbirlerine böyle yaparak sadece kendilerini yıprattıklarının farkında değiller.

"Antrenmanda uyanırım abi merak etme."

Sesimden ona kızgın olduğum belli oluyordu. Abimin bana asla kıyamayacağını bildiğimden böyle yapıyordum. Annemi kırdıktan sonra asla kendini affettirmek için çabalamazdı ama beni kırdığı zaman toplamak için her zaman savaşırdı.

"Abim-"

"Abi cidden sol tarafımdan uyandım seninle alakalı değil."

"Olum dur bir konuşayım ya."

Alt dudağımı dişlerimin arasına alıp onun konuşmasına izin verirken onun yan profilini izledim. Birbirimize cidden benziyorduk. İsimlerimiz bile tıpa tıp aynı sayılırdı. Kaplan ve Kartal Karatay. Abim ismini genelde kullanmaz herkese soy adı ile hitap etmesini önerirdi. Bu yüzden çoğu kişi onun gerçek adının Kaplan olduğunu bilmezdi. Karatay diye çağırıldı.