volleyball men - bxb

Altmış yedi

Bölüm şarkısı: NF - Paralyzed

.

.

.

Gülümse!

Bu devrimin adı da sebebi de sensin.

Devrim annesi ile konuşurken onun başında dikeliyordum. Merdivene oturmuş bir eli yüzünde telefon ile konuşuyordu. "Evet, üzgün olduğum için yaptım anne."

Onun nasıl bu hale geldiğini düşünürken strese girmiş ayağımı sallayıp duruyordum. Ogün'ün yüzüne attığı kamera Ogün'ün kaşını patlatmıştı, gözüne zarar vermişti. Devrim öfkelenip birine saldırabilecek biri değildi. Mantıklı bir açıklaması vardır diye düşünüyordum. Merakım yüzünden yerimde duramıyor bu yüzden de ileri geri yürümeye başladım. Gözlerimi onun üzerinde tuttum.

"Evet anne, tamam mı? Bitti mi? Kapatıyorum." Devrim bir süre daha telefon kulağında durduktan sonra telefonu kapatıp ofladı. Oturduğu yerden kalkıp kollarını havaya kaldırıp gerindi. Az önce bir insanın yüzüne kamera atmamış gibi rahatça gerinmesi hiç normal değildi.

"Gidelim." Yürümeye başladığında bir elimi öne uzatıp onu durdurdum. Öylece gidebileceğimize inanıyor muydu cidden? Kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Neler olduğunu anlatmadan asla yerimden kıpırdamayacağım." Sesimden çok net olduğum anlaşılıyordu. Devrim eğer beni biraz tanımışsa bunu yapacağımı biliyor olmalıydı. Tekrar oflayarak bir elini sarı saçlarından geçirip etrafa bakındı. Birkaç gün önce ondan korkmadığımı kabul etmişken böyle davranıp neden beni çıkmaza sokuyordu. Gözlerini benden çekip başka bir yere baktığında anlatmak istemediğini fark ettim.

Sinirle konuştum "Az önce birinin yüzüne kamera atarak kaşını patlattığının farkında mısın sen?"

Aynı benim sinirle konuşmam ile bana cevap verdi. "Az bile yaptım!"

"Sana inanmıyorum Devrim." Hayret ile ona bakıp kollarımı göğsümde birleştirdim. "Böyle biri misin cidden?"

"Değilim..." İki elini de kafasının üzerine koyup gözlerini sonunda bana çevirebildi. "Ben böyle biri değilim Kartal. Ben sinirlenmem, kavga etmem, birilerine saldırmam." Ellerini çekip konuşmasına devam etti. "Aklım gitti yemin ediyorum ya."

Beni es geçip yürümeye çalıştığında önüne geçip onu durdurdum. "İçeride ne olduğunu anlatacaksın." Aramızdaki yirmi santim yüzünden bana üsten üstten ifadesizce bakıyordu. Onu hiçbir hareketine anlam yükleyemiyordum. Yüzündeki makyajın izleri hala yüzünde duruyordu. İfadesiz yüzü ile anlatmaya başladı.

"İlk başta çektiği fotoğraflarda bir sıkıntı görmedim ama biraz inceledikten sonra sana değil başka yerlerine odaklandığını fark ettim ve..." Derin bir nefes alıp verdi. "Sen üzerini değiştirirken kamerayı çalışır bir şekilde bırakmış, video kaydına almış, onu gördüm."

Gözlerim hafif şaşkınlık ile büyüse de yüzüm de herhangi bir ifade dolaşmadı.

O herifi öldürmeliydim.

İçimde Devrim'in psikopatlığından daha büyük bir psikopat yattığına emindim.

Hiçbir insana izin almadan onun böyle bir halini kimse videoya alamazdı. Sinir kat sayım gittikçe çoğalırken Devrim'i geçmek için hareketlendiğimde bu sefer o benim önüme geçti. "Kartal..." dedi en uysal sesi ile.

Bende sen sinirli sesimle ona cevap verdim. "Çekil." Onu elimle ittirmeye çalışsam da yerinden oynamadı.

"Kartal ben hallettim."