volleyball men - bxb

Altmış bir

Bölüm şarkısı: Can Bonomo, Dağ
.
.
.

Bir sırrı yutarsanız

Beraberinde gelen her şeyi yutmak zorunda kalırsınız

Ne zaman uykuya daldığımdan haberim yoktu Çınar'ın çalan telefonu ile uyanmıştım. Etrafıma kısık gözler ile bakış attım. Gün daha yeni doğuyordu bu yüzden hava soğuktu.

"Efendim?" Çınar uykulu sesi ile konuşuyordu. Devrim ve diğerleri de uyanmıştı.

"Evet efendim, geliyoruz." Çınar telefonu ile konuşmaya devam ederken Can Polat yerde yatan Atakan'a yardım edip yerden kaldırdı. Onu belinden tutup kaldırdığı için Atakan bir süre sersem bir halde Can abinin üzerine yıkılıp ona sarıldı. Can abi onun sırtını pat patlayıp kendinden uzaklaştırıp uykulu bir ses ile "Gidiyor muyuz abi?" dedi.

Çınar telefonu kapatıp Atakan'ın sorusunu başını sallayarak cevap verdi. Yerde duran telefonumun ekranına basıp saate baktığımda saat altıydı. Tunç abinin sabahın erken saatlerinde defin işlemleri yapılacaktı daha sonra onun için arenada tören düzenleyecektik. Bunları sabahtan yapmamız gerekiyordu, eğer erkenden halletmezsek büyük bir insan seli ile karşılaşacağımızı söylemişlerdi. Oturduğum yerden kalkmaya çalıştığımda belimin tutulduğunu hissettim. Elimi belime koyup belimi ovuşturdum. Çınar, Oğuzhan'ı kaldırmıştı. Oğuzhan bir tur etrafına bakıp ellerini yüzüne koydu. Hepimizin gözleri ona dönmüştü. Oğuzhan seslice bir nefes alıp konuştu "Abi ben yapamam siz gidin."

"Oğuzhan saçmalama oğlum." Can Polat, Oğuzhan'a doğru ilerleyip elini omzuna koydu. Yaslandığım koltuktan destek alarak ayağa kalktım.

"Abi valla yapamam." Bir anda ağlamaya başladığı için sesi çatlamıştı. Onun ağladığını görmek istemiyordum. Buna dayanacak gücüm yoktu. Onun ne kadar umursamaz görünen biri olsa da her şeyi çok fazla umursadığının farkındaydım. Bakışlarımı onlardan çekip balkona geçmiş olan Devrim'e baktım.

Çınar'da diğer omzuna elini koyup onu teselli etmek için konuştu. "Oğuz bu hayatın bir parçası, hepimizin bir gün başına gelecek."

Oğuzhan Çınar'ın elini öyle sert ittirdi ki. Ellerinin birbirine çarpma sesi salonun içinde yankılandı. "Ya seni sikerim," Oturduğu yerden hareketlendi. "Bunu bu kadar kolay söyleyemezsin Çınar Ladin! Senin olmayan kalbini sikeyim!" Çınar'a doğru atıldığında Can abi onu tek eli ile tuttu.

Gözlerimin önünde yaşanan kaosu görmemek içine elimden geleni yapamaya hazırdım ama gözlerimi kapatmaya çalışmadım. Onların her anına şahit olma istiyordum. İki elimi de yumruk yapıp olacakları bekledim.

"Düzgün konuş lan." Balkondan içeri giren Devrim'e doğru ilerleyip kolundan tuttum. Kavga edeceğini kapıdan geçerken anlamıştım.

"Orospu çocuğu her şeyi bildiğin halde bize hiçbir zaman söylemedin," Oğuzhan, Çınar'a vurmak için yumruğunu sallasa da Can abi onu sıkıca tuttuğu için Çınar'a ulaşamıyordu. "Sana çok pis kinliyim. Daha önce söyleseydin bu kadar yıkılmazdık." Oğuzhan'ın hüznünü Çınar'dan çıkarıyor olması içimi acıtsa da ne diyebilirdik ki ona...

Devrim öne doğru atıldığında kolunu sıkıca tuttuğum için bedenini geri çekmek zorunda kaldı. Oğuzhan'ın hırsla konuşması gibi konuştu. "Nasıl söyleyecekti Oğuzhan? Ne diyecekti bize? Ölecek yakın zamanda kendini hazırlayın mı diyecekti? Görmüyor musun amına koduğum! Sen nasıl kabullenemediysen Çınar'da kabul edemediği için söyleyemedi göt herif, ağzını topla. Yoksa sen Çınar'ı sikmeden ben seni sikerim." Öyle hırsla konuşmuştu ki bir anlığına onu bıraksam çok fena Oğuzhan ile kavga edecekti. Oğuzhan hiçbir söylemeyerek ağlamaya devam etti. Can abi onu tek kolu ile sarıp sarıldığında Devrim'e uyarı dolu bakışlar atıyordu. Gözlerim Atakan'ı aradığında tekli koltuğun arkasına geçmiş saklanıyordur.