volleyball men - bxb

On iki

Ruhum hayatımdan yoruldu.

Çınar başına geleceklerden habersiz evlerinin büyük bahçesinden içeri geçti. Onun içeri geçmesi ile köpeği Arı ona doğru koşmaya başladı. Köpeğine Arı demesinin nedeni yeğeni Emir'di. Tek çocuk olduğu için kuzenlerinin çocuklarına yeğeni olarak kabul ediyordu. Emir'in küçüklüğünde tek net söyleyebildiği kelime garip bir şekilde arıydı. Bu yüzden köpeğin ismi Arı kalmıştı. Arı ile hasret giderirken annesi onu kapıda izledi. Oğlu kocaman adam olmuştu ama hala eksikti. Çınar, Arı'yı bırakıp annesine doğru ilerledi.

"Günaydın efendim."

Asla annesine anne diyememişti. Doğduğundan beri anne ve babasına efendim diye hitap ediyordu. Böyle yetiştirilmişti.

Çınar aile kavramanın bu olmadığını en baştan beri biliyordu. Bu düşüncelere artık alıştığı için düşünmüyordu bile.

"Günaydın oğlum. Gel içeri, babanda gelecek birazdan."

İçeri annesi ile geçerken duruşunu dikleştirdi. Her zamanki gibi kusursuz görünüyordu. Çınar Ladin'i asla darmadağınık, pasaklı ve kötü giyinmiş bir halde göremezdiniz. Evde bile çok şık giyinirdi. Onun yetiştirildiği ortamda hiç kimse umursamaz bir şekilde giyinemezdi. Soylu bir aile olduklarını her zaman belli etmelilerdi. Çınar da onların istediği gibi mükemmel giyiniyordu. Tek mükemmel olması gereken konu kıyafetleri değildi. Yüzü ve bedeninde aynı şekilde mükemmel görünmeliydi. Çınar'ın Allah vergisi güzelliğine birde yaptığı bakımlar eklendiğinde ortaya daha muhteşem bir şey çıkıyordu.

Voleybola başlamasının ilk sebebi düzgün bir fiziğe sahip olmaktı ama sonra işler değişti. Çınar bu spora aşık olmuştu. Ailesi bu sporu meslek şeklinde yapmasına asla izin vermediği için hem sporcu kimliğini sürdürüyor hemde bir yandan üniversite okuyordu. Bu sene son senesiydi.

Kahvaltı masasına oturmadan önce annesi ona doğru döndü.

"Çınar, hala duvarımıza bir şeyler çizip duruyorlar. Büyük ihtimalle senin hayranlarından biri."

Çınar oturmak için tuttuğu sandalyenin yaslanma kısmını hafifçe sıktı. Hayranlarının çıkardığı tüm sıkıntılar onun başına patlıyordu. Bu yüzden çok fazla kez ailesi ile yüz yüze gelmişti.

"Nasıl hala yakalanmadı? Kamera yok mu? Peki dışarıdaki güvenlikler?"

"Kameralar onun çizin yaptığı saatte bir şekilde kapanıyor. Güvenlikler de koşarak yakalayamıyorlar. Resmen uğursuz biri yüzünden tadım kaçıyor kaç gecedir, uyuyamıyorum."

Çınar tamam dercesine başını salladı. "Bu gece ben onu halledeceğim efendim." Bu gece halletmezse sonunda ne olacağını kestiremiyordu Çınar. Annesinin yapacaklarının bir sınırlı olmadığını ve istese şu an bile o duvara çizimler yapan kişiyi tek telefon ile buldura bilirdi ama mesela Çınar üzerinde ise Çınar kendi halletmeliydi.

Annesi hafifçe gülümsedi. Babası merdivenlerden indiğini gösteren sesler geldiğinde başını kaldırdı, babası merdivenlerden aşağıya inerken hizmetlilerinden yardım alıyordu. Çınar, gözlerini babasına dikti.

Sakın ölme.

Sakın ölme, baba.

Sen ölürsen başıma neler gelecek biliyorum.

Babası zar zor yemek masasına geldiğinde ortamda bir gerginlik vardı. Yalçın Ladin uzun süredir hastalıklar ile mücadele ediyordu. Bu bilgi ev sakinleri dışında kimseye gitmemişti. Babası Çınar'a yaklaştı. Titreyen bir elini Çınar'ın yüzüne koyduğunda Çınar zar zor konuştu. "Günaydın efendim."

"Gü.. Günaydın oğlum."

Ladinlerin tek valisiydi. Çok kıymetli, çok özeldi Çınar.

Çınar onlar için bir gelecekti.

Çınar masaya otururken alt dudağını dişledi.

Ailesi ona bir gelecek biçmişti ama Çınar bu geleceği kesinlikle istemiyordu.

---

Yazar Notu:

Çınar'ın adını belirlemeden önce bana hep yeşil rengini anımsatan bir karakter olduğu için adının ormanı anımsatacak bir şeyler olmasını istedim. Benim gördüğüm o yeşil hissini sizde hissedin diye soy adınında Ladin olarak belirledim.

Diğer karakterler içinde teker teker bir renk seçtiğimi söylemeliyim.

Merak ettim de hikayede geçen karakterlerin size yansıttığı herhangi bir renk var mı?