[TAMAMLANDI]
Usanmaz
Yenilmez
O sadece güler
Hep hissiz aşık
Hiç görmez kendini ama
Suçlar o herkesi
Pişmiş arsız
Kibirle bir tepeden izler durur
Cahil anlayacak gibi
İnandım soyundum yine
Gafil avlayacak beni
Dur o ellerini
Bi' ruhumdan çek
Çek yo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Kimseyi o kadar iyi tanıyamazsın
Herkesin içinde gizli bir odası vardır
Çınar'ın evinde üçlü koltukların birinde otururken Atakan'ın film seçmesini bekliyorduk. Direğin ayağına düşme sebebi tabi ki de Devrim'di ama Devrim hiç suçluluk duymayarak beni araba yarışı oynamak için ikna etmeye çalışıyordu. Onu görmezlikten gelmeye devam ettiğimde pes ederek kendini diğer koltuğu bıraktı. İlk defa geceyi onlar ile geçireceğim için gergindim. Bu da beni huysuzlaştırmıştı. Yemekte yememiştik hala.
Atakan'ın film seçmesini izlerken midem bulanmıştı. Adam sürekli afişleri geçip duruyordu, kaşlarımın gittikçe çatıldığını hissediyordum. Biraz daha afişleri bu hızla geçmeye devam ederse patlayacaktım. Gözlerimi ekrandan çekip Atakan'a baktım. Yaralı bir kuş olduğunu görünce başımı tövbe tövbe der gibi salladım.
"Arkadaşlar ben size deyim şimdiden, biz bu gidişle 365 günü falan izleriz."
Gözlerimi sertçe Devrim'e çevirdim. Asla o filme tekrar maruz kalamazdım.
"Kanka Can Polat sevmez o filmi yoksa izlerdik."
"Yoo bence tam da Can Polat'ın tarzı. Gizli kapılar altında neler oluyor bilemeyiz."
"Sizi duyuyorum."
Can Polat'ın mutfaktan gelen sesi ikisini de susturdu.
"Ben balkona çıkıyorum." Devrim ayaklanıp büyük balkona ilerledi. Gözlerim ile istemsiz olarak onu takip ettim. Bu çocuk o kadar sıradan kıyafetler içinde bile nasıl bu kadar mükemmel gözükebiliyordu?
Başım iyice yana doğru kaymıştı bu yüzden de yana doğru devrilmek üzereydim.
"Sen niye üzerini değiştirmedin?"
Çınar'ın içeriye girip bana doğru soru yöneltmesini bekliyormuş gibi hızlıca cevap verdim.
