[TAMAMLANDI]
Usanmaz
Yenilmez
O sadece güler
Hep hissiz aşık
Hiç görmez kendini ama
Suçlar o herkesi
Pişmiş arsız
Kibirle bir tepeden izler durur
Cahil anlayacak gibi
İnandım soyundum yine
Gafil avlayacak beni
Dur o ellerini
Bi' ruhumdan çek
Çek yo...
Yirminci bölümü yazarken on birinci bölümü okuyan size bakıyorum:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Bir gece, ansızın
Her yerden ve herkesten
Sinsice aklıma girdin
Devrim, Çınar ve Can Polat antrenman yaptıkları salona yakın olan Çınar'ın evinin geniş salonunda oturuyorlardı. Çınar bu evi bilerek almıştı. Bazen çocuklar ile coştukları ve eve gidemedikleri zaman burada kalıyorlardı. Takımın ortak kullandığı bir ev gibiydi burası. Üçü de bugün eve gitmek istememişti. Oturup eurovision gecesi yapıyorlardı. MaNga, Can Bonomo, Hadise, Mor ve Ötesi derken Athenaya gelmişti sıra.
Can Polat genişçe yayılmış büyük ekrana bakarken Devrim'in arada onu dürtüklemesi ile gözünü ekrandan çekip Devrim'e bakıyordu. Devrim'in onu ayağı ile dürtmesi onu hiç rahatsız etmiyordu çünkü bu herif ile yıllar geçirmişti. İkisi de Devrim'in saçma bir konudan bahsettiğini düşünse de Devrim çok hızlı düşünen biri olduğu için aklından geçenleri anlatmakta zorlanıyordu. Çınar mutfakta yiyecek bir şeyler hazırlarken Devrim'i gülümseyerek dinledi.
"Böyle hani çizgi filmlerde olur ya büyülü bir şeye dokunursun elin simle kaplanır. Hah! Böyleydi?"
"Ney öyleydi Devrim Allah aşkına anlamıyorum?"
Athena bitip Sertap Erener'e sıra geldiğinde Devrim hafifçe kafasını sallayarak anlatmaya devam etti.
"Kankaa böyle parmaklarımı üzerinde gezdirdim." Nasıl gezdirdiğini parmakları ile gösteriyordu. "Yemin ediyorum parmak uçlarım elektriklendi gibi oldu. Sanki böyle çok kutsal bir şeye dokunmuş gibi hissettim."
Çınar elinde tabaklar ile gelip masaya tabakları yerleştirdi.
"Kardeşim neye dokunduğunu söylersen sana kutsal mı değil mi söyleriz biz."
Devrim onları dinlemiyordu. Tabakların birini kucağına aldı ve koltuğa yayıldı, gözlerini ekrana kilitledi. Can Polat gözlerini Çınar'a çevirip konuştu.
"Bunun kafa gene gitti fark ettin mi?"
Çınar başını kesinlikle der gibi salladı. Can Polat yayılmış oturuşunu değiştirip Çınar'ın oturması için yer açtı.
Devrim aklına gelen ile ağzına atmakta olduğu mısırı bir süre dudaklarının üzerinde tuttu.
"Memesi vardı."
Can Polat, Devrim'in bu cümlesi ile Çınar'a geri döndü. "Gidip birinin memesine mi dokunmuş bu şimdi? Kanka haberlere filan bakalım Devrim'in sapıklığı gün yüzüne çıkmış olabilir."
