[TAMAMLANDI]
Usanmaz
Yenilmez
O sadece güler
Hep hissiz aşık
Hiç görmez kendini ama
Suçlar o herkesi
Pişmiş arsız
Kibirle bir tepeden izler durur
Cahil anlayacak gibi
İnandım soyundum yine
Gafil avlayacak beni
Dur o ellerini
Bi' ruhumdan çek
Çek yo...
Yazar Notu:Önceki bölümü orijinal halinden değiştirerek yayınladım. İlerleyen zamanlarda olacakları anlatabilmek için üstü kapalı bir şekilde geçmişten bahsetmem gerekiyordu. Altıncı bölümü değiştirmem yedinci bölümü de değiştirmeme sebep oldu. Bu bölümde de her şey üstü kapalı anlatılıyor. Orijinal haline ne kadar yakın olsa da tam olarak orijinal bölümler değiller, bu yüzden de karmaşık durmuş olabilir.
Bu benim ilk öylesine üzerine çok düşünmeden yazdığım bir kurgu.
Herhangi bir hata ya da eksik gördüğünüzde bunu yorumlarda belirtirseniz sevinirim.
(Bu bölüm de dahil diğer bölümlerde Leyla'ya Hera diyeceğiz.)
- Marinbla
--
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cennet de cehennem de senin içinde
Yarın hepimizin işi olduğu için erkenden ayrılmamız gerekti. Bu benim işime gelse de abimin pek de işine gelmemişti. Her zaman ki gibi ilk önce Hera'yı evine bıraktığımız da abim ondan ayrılamamıştı. Hera, abimin imkansız aşkıydı. Onlar bambaşka evrenlerde bile bir araya gelmeyecek ikiliydi. Utku, abim ve Hera'nın sarılmalarına bakarken kusacak gibi yaptı. Aralarında yaş farkımıza takılmayan tek kişi Utku olduğu için ona bazen Utku abi bazense sadece Utku diyorum. Ona bakarak gülümsedim. Bir elimi onun omuzlarına koyup konuştum.
"Biz gidelim abim gelir arkamızdan."
Bizden kastım Utku ile bendim ama Mehmet abinin de peşimizden geleceğini biliyordum.
Yıllardır onun bulunduğu ortamlarda bulunduğum için onu görmezlikten gelmeye alıştım. Abim, Mehmet abinin bana yaptıklarının hiçbirini bilmiyor değildi. Yine de ona tepki göstermek yerine bana tepki göstermeyi seçmişti.
Öfkem sadece abime değil, çevremde ki herkese ama en çok kendime öfkeliyim. İşte tüm hırçın halim bu yüzden.
Sağımda Utku, solumda Mehmet abi yürürken Mehmet abinin eli elime değmişti. Elimi hızlıca şortumun cebine yerleştirdim. Onun bana acı çektirip hiçbir şey yapmamış hali beni çıldırtıyordu. Derin bir nefes alıp seslice dışarıya verdim. Gözlerimi etrafta gezdirdim.
Utku'ya döndüm. "Seni durağa mı bırakalım yoksa evine kadar gelelim mi? Bak istersen evinizin kapısına kadar bırakırım seni!"
Utku bir kolunu omzuma atmak istediğini belli eden bir hareket yaptı. Benden kısa olduğu için omzuma elini koyması için benim eğilmem gerekiyordu. Onun istediğini yapıp eğildim.
"Şimdi sen artık Ladin Spor üyesi oldun ya. Hemen ilk maaşın ile bir araba alıyorsun ve beni araba ile evime bırakıyorsun. Ben bunu istiyorum, hadi bakalım. Hadi koçum."
