LÂL -EHVENİŞER-

BÖLÜM 18

İYİ OKUMALAR

4 Ocak 2021 Pazartesi

İyi insanların varlığını sürdürdüğü bu dünyadan ümit kesmek elde değildi. Sen her ne kadar yaşama dair olan ümidini kaybetsen de gördüğün en ufak bir iyilik bile senden habersiz içinde bir umudun filizlenmesine sebep olabilirdi. Nitekim oluyordu da.

Önümdeki listede olan bakışlarımı kesintisiz dolaştırırken gördüğüm rakamların gerçekliğine pek inanamıyordum. Tepemde dikilen Oğuzhan girdiğim şoktan çıkmamı büyük bir sabırla bekliyordu.

"Bunlar çok büyük rakamlar!" dedim inanamazca.

"Sancaktar ailesinin çevresi de tıpkı kendileri gibi oldukça cömerttir." diyen Oğuzhan'ın bakışları alışırsın zamanla der gibiydi.

"Yani ne bileyim bana inanılmaz geliyor. Sonuçta hiçbir karşılık olmadan bu kadar büyük rakamları bağışlamaları."

Oturduğum masanın başında geriye doğru yaslanırken elimdeki kağıdı diğer verilerin yazdığı kağıtların yanına bıraktım ve tekerlekli sandalyemle birlikte solumda kalan, tepemde dikilmesine ara vermeyen Oğuzhan'a çevirdim.

"Açıkçası kaç yıldır burada çalışıyorum bende rakamların bu kadar yükseldiğini ilk defa görüyorum." dedi Oğuzhan.

"Bence yükselmesi normal çünkü çok güzel projelere imza atıyoruz ve bunlar basına düştüğünde büyük yankı uyandırıyor. Ayrıca işin içinde Sancaktar'lar var. Bence sorgulanacak bir durum görmüyorum ben." diyerek Beril'de fikrini belirtirken bakışlarım Baycan'a kaydı.

Bugün çıkan verilerden en çok o memnun olmuştu. Gösterdiği inanılmaz sevinç dikkatimden kaçamazken bunu abartı bulmuştum. Tamam bizde sevinmiştik ama onun kadar abartı ve yapmacık bir gösteride sergilememiştik. Ben sevincimi içimde yaşamış ve bunu birazcık Ares'e yansıtmıştım.

Birkaç saat önce bu ay için yapılan bağışların net rakam bilançosu gelmişti. Sonuçlar geçen aya göre kat be kat fazlaydı. Bu durum açıkça bu ay için daha da güzel şeyler yapabileceğimizin göstergesiydi ve benim şimdiden aklıma birçok plan gelmişti.

Elime geçen bilançoyla rakamların şokundan çıktıktan sonra ilk işim koşa koşa Ares'e gitmek ve ona bunu göstermek olmuştu ama tabi ki o bunu zaten biliyordu. Bizden önce öğrendiğini tahmin etmek çokta zor bir şey değildi ama o düşündüğüm gibi beni karşılamamıştı. Ben zaten bunları biliyorum güzelim der gibi bakmış ve ardından bunu kutlamalıyız diyerek uzun bir öpücük çalmıştı benden.

Açıkçası onun böyle bir şeyi kutlama gereksiniminde bulunacağını sanmıyordum. Kutlama bahane öpmek şahaneydi onun için! Kaldı ki benimde bu kutlamaya pek bir itirazım yoktu. Beğenmiştim kutlama tarzını.

Ah hadi ama sen onun her şeyini beğeniyorsun zaten!

İç sesime hak vererek onu geçiştirirken ona git gide bağlandığımı biliyordum. Bunu bilmekten öte hissediyordum. En derinlerimde.

Hala daha ne yaşadığımız bilinmezken her şeyi akışına bırakmıştık. Bunu bir tek biz değil muhteşem üçlüde böyle yapmıştı. Her şey oldukça iyi ilerlerken bu durum ben gibi diğerlerinin de garibine gidiyordu bunun farkındaydım. Ben hayatımda iyi şeylerin olmasına alışkın olmadığımdan bunu garipserken diğerlerinin de benimle hemen hemen aynı şeyden dolayı böyle olduklarına emindim.