Ons Kindje

6

Caro's Pov
Ik had net Louise op school afgezet als papa mij belde;

C-"Papa? Hey!"
P-"Oh Caro'tje, ik ben blij dat ik je hoor. Zeg waar ben je? Je bent niet thuis."
C-"Euh ik moest Louise afzetten?"
P-"Oh! Gaat ons kleine meid al naar school?!"
C-"Ja papa, de tweede kleuterklas. Het is al de tweede dag." Ik lachte even.
C-"Maar waarom sta je misschien voor mijn huis?" Ik was wel benieuwd.
P-"Ja, ik dacht ik kom eens langs mijn dochter en kleindochter."
C-"Zo vroeg in de ochtend? Papa het is net vijf na acht. Is alles wel oké?"
P-"Ja ik weet dat het vroeg is, maar ik moet straks de hele dag werken dus kon ik alleen nu." Gelukkig dat het niet ernstig is. Ik was al bang..
C-"Als het dat maar is. Ik was al bang dat er iets was."
P-"Maar nee schat. Maar ik ga je dan laten. Tot morgen?"
C-"Tot morgen papa."

Ik legde af en vertrok dan nog snel even naar huis voor ik naar mijn werk ging.

Papa woont sinds dat Lou geboren is terug in Antwerpen. Hij woont bij Titin & Karel. Het had geen zin om een eigen huis te kopen want hij kon - en kan nog steeds - gevraagd worden om terug naar de Ardennen te gaan voor de bloemenwinkel. Maar daarvoor hebben ze hem nog niet gevraagd. Alles gaat daar nog steeds prima.

Camilles Pov
Vandaag haal ik Louise alleen op. Scott moet tot 16 uur werken. Ik werk van thuis uit. Altijd al gedaan. Het was handiger voor Caro te helpen. Maar ook voor het huishouden. Want anders zou het hier in huis een echte chaos zijn.

Ik wachtte aan haar klas. Ik zag al de hele tijd precies iemand die ik ken. En ik kon mijn ogen niet geloven toen die persoon zich om had gedraaid.

"Mille!" Lize liep naar me toe maar ik stond daar geschockeerd te kijken naar de persoon. Maar die persoon had het blijkbaar eerst niet door dat ik het was. "Mille? Meter? Alles oké?" Ze keek naar waar, of beter gezegd, wie ik was aan het kijken. "Oh, dat is mijn meester voor turnen." Ik knikte.

Oh nee. Hij komt naar hier. Shit. "Louise! Niet zo weglopen." "Sorry meester." Hij glimlachte even. Maar zijn glimlach verdween toen hij mij zag. "Ca-Camille?" Ik zei niets. Ik stond vast genageld aan de grond. Als ik al zo ben.. laat staan hoe Caro dan zou zijn?! Dit mag ze niet weten!

"Euh.. hey..?" Ik vind dit niet leuk. "Mille? Ken je meester Vince al?" Ik knikte heel traag. "Jij bent mama?" Vroeg hij dan. "Euh.. nee. Louise is mijn metekind." Hij knikte. "Wie is dan wel de mama?" Ik zei niets. Ik kan dat toch niet zeggen, dat is Caro haar keuze. Na een paar minuten, eigenlijk seconden maar het leek als minuten, had ik nog niet geantwoord. "Camille?"

Ik zweeg. Ik moet. Dat kan niet anders. Maar tot mijn spijt had Louise het bijna gezegd. "Mijn mama noemt C-" Gelukkig kon ik net op tijd mijn hand op haar mond leggen. "Sorry maar wij moeten gaan, druk druk druk!" En met dat nam ik Lizes hand vast en liep snel weg. Ze zwaaide nog even naar Vince die daar heel verward stond.