Ons Kindje

12

Caro's Pov
"Caro? Camille? Amai da's lang geleden." "Inderdaad." Camille knikte. Ik stond er maar wat bij. Ik wil weg. Louise had mijn hand vast. Olivier zag haar en sprak haar aan. "En wie is deze mooie meid?" Ze aarzelde even. "Ik ben Louise." "Wat een mooie naam." "Danku!" Ze glimlachte naar hem.

"Hier is jullie water. Zullen we aan tafel gaan zitten?" "Euh ja." We volgden Philippe en Olivier naar de tafel. "Vertel.. wat brengt jullie hier?" "Wel euhm.. ik.." Ik zuchtte. Ik kan dit niet. En al zeker niet waar Louise bij is.

"Meneer.. mag ik buiten gaan spelen met de voetbal?" Louise stond aan het raam en zag een voetbal buiten liggen. "Tuurlijk meisje. Wacht ik zal je naar buiten brengen." Olivier stond op en bracht haar naar buiten. Zo blij dat Louise naar buiten wou.

Olivier kwam na vijf minuten niet naar binnen. Al snel zag ik hem en Louise samen voetballen. "Zie eens. Ze voelt zich goed bij hem. Je kan het vertellen." "Eerst Vince, Camille." Ze knikte. "Dus.. waarom zijn jullie hier? Na al die jaren?"

"Wel.. wat heeft Vince jullie gezegd over dat ik en Vince uit elkaar waren?" "Dat jij hem had bedrogen. Maar dat geloofde ik niet. Nu nog steeds niet. Maar Vince was zichzelf die dag niet. Al voordat jij kwam. En voordat hij dat bericht had gekregen." Ik knikte.

"Heb je.. Vince zijn adres? Ik zou eens met hem moeten praten." "Tuurlijk. Maar hij-" Toen ging de bel. "Ik ga even open doen." We knikten. Ik stond op en ging naar de tuin. Daar zag ik Olivier & Louise nog steeds samen voetballen. En ze had plezier. Camille kwam naast me staan.

"Wat als Vince er niet wilt zijn? Dat hij nog steeds gelooft dat ik hem heb bedrogen?" "Het komt goed Caro. Echt waar. Je moet stoppen met je zoveel zorgen te maken." Ik knikte en zuchtte.

Vinces Pov
"Hey papa." "Jongen kom binnen. Je komt eigenlijk net op het goede moment." Ik keek hem vragend aan. Papa Philippe liet me binnen en ik wandelde naar de keuken.

Vanuit het keukenraam zag ik Caro & Camille staan. "Euh.. wat doen die hier?" "Ze kwamen naar je adres vragen, allee. Caro kwam erachter vragen. Ze wilt met je praten." Ik knikte. Samen met Philippe wandelde ik naar buiten. De twee vrouwen draaiden zich om en vanaf dat Caro me zag was er één en al paniek over haar gezicht.

"Waarom gaan jullie twee niet naar binnen? Je moest toch met hem praten." Caro knikte en keek naar Camille.

Caro's Pov
Ik keek Camille met paniek aan. "Je kan dit Caro. Ga nu." Ik knikte maar toch bleef ik staan. "Caro." Ze begon me te duwen. "Oké oké." Ik wandelde naar binnen en zette me over Vince aan de keukentafel.

"Je wou praten?" Zei Vince na een lange gênante stilte. "Euh.. ja." Ik ben hier veel te zenuwachtig voor. Ik kan dit niet. Je kan het Caro. Geloof nu in jezelf.

"Ik euhm.." Diepe zucht. Maar echt heel diep. "Denk je nu eigenlijk echt dat ik jou had bedrogen?" Iets waar ik het eigenlijk niet wou over hebben op dit moment. Maar het moet. "Nee. Ik weet dat nu. Toen.. ik stond die dag op met slecht nieuws. We zouden die zomer niet helemaal samen kunnen doorbrengen zoals we hadden afgesproken.." Hij zuchtte.

".. en ik was daardoor slecht gezind. En toen kreeg ik dat berichtje waardoor ik nog slechter gezind werd. Boos. Kwaad. Ik was gewoon zo kwaad dat ik niet helder dacht. En toen.. had ik het uitgemaakt. En dat besefte ik anderhalf jaar erna. Wat ik jou had aangedaan.. ons had aangedaan." Ik vechtte zo hard tegen mijn tranen.