Ons Kindje

33

Vinces Pov
"Amai.. dat ruikt hier lekker! Maar ik dacht dat ik niets in huis had?" "Aaah meneer de slaapkop is ook wakker." Vragend keek ik Caro aan. "Het is al bijna half twaalf." Nee- echt? Ik keek op de klok en lachte dan. "Oeps." Caro lachte ook en deed teken dat ik moest gaan zitten. Louise zat al neer. "We zijn naar de winkel geweest. Uw frigo is weer gevuld." "Ah, danku. Stond op mijn to-do list." Caro glimlachte en gaf mij en Louise een bord.

"Mm.. lekker mama!" Ik knikte en at snel verder mijn bord leeg. Caro lachte en at rustig haar bord leeg. "Op!" Riep Louise. "Zeg meid. Je moet Vince niet na doen hé." Louise lachte en trok haar schouders op. "Het moet maar niet zo lekker zijn." Zei ik. "Tja.." Caro trok haar schouders op en at verder. "Gaan we straks naar huis mama? Want Lily komt toch spelen?" Caro knikte. "We vertrekken sebiet schat, ik ben nog niet helemaal klaar." Lou knikte en liep naar de living.

"Ga je weg?" Ik trok een pruillip. Ze lachte en knikte. "Lou's vriendin komt spelen." Ik bleef maar met een sip gezicht zitten. "Seg grote baby. Je ziet ons nog wel eens verschijnen hoor." "Grote baby?" Caro knikte. Daarna stond ze op en begon ze tafel af te ruimen. "Ben ik jouw grote baby?" "Mm.. nee. Ik heb al een andere grote baby." Alsof deed ik dat ik gekwetst was. "Wie? Dat ik zijn plaats in-" "Louise." "Oh. Dan ben ik jouw extra grote baby." Caro lachte weer. "Tjonge jonge jonge seg. Jij moet altijd wel iets van mij zijn hé." Knipoogde ze.

"Maar jij bent alles voor mij. Dus dan moet ik toch ook iets van jou zijn?" "Da's waar. Maar jij moet leren delen met uw dochter." "Oké.. ik zal plaatsen delen met Louise." Ik lachte, stond op, wandelde naar Caro en legde mijn armen om haar middel. "Ik zie je graag." "Ik zie jou ook graag grote baby." Ze deed de afwas terwijl ik naar haar handelingen keek. "Ist interessant?" "Yep." Antwoorde ik. "Alst zo interessant is dan mag jij afdrogen." "Wa- oh nee. Lou roept!"

Caro's Pov
Ik lachte en keek Vince achterna. Zomaar weglopen van de afwas. Na een halfuur was ik klaar en wandelde ik de woonkamer binnen. En daar trof ik mijn twee baby's aan. Alle twee aan het slapen. Of toch.. doen alsof. Ik nam mijn telefoon en trok snel een foto voor ik dan iets zei. "Dan ga ik wel alleen naar huis. Zonder afscheid te nemen." Ik draaide me om en wou net de gang in gaan toen ik al iemand hoorde roepen.

"Nee, mama! Ik ga mee!" Al lachend keek ik de twee aan. "Het was maar een grapje schat, maar we moeten nu wel doorgaan. Of Lily staat daar voor een leeg huis." Snel stond Lou op. Vince zat er maar triest bij. "Ma lief toch. Je zal ons nog wel zien hoor." Ik zette me op zijn schoot en kuste zijn voorhoofd. "Weet ik wel. Ik ga jullie gewoon missen." Ik lachte en kuste dan zijn lippen. "Wij gaan jou ook missen." Hij glimlachte en kuste mij nog eens.

"Tot de volgende Vince!" Lou gaf hem nog een high-five en liep dan naar de auto. "Tot de volgende lief." Ik gaf hem een snelle kus en wandelde dan ook naar de auto. Vince zwaaide ons uit. Als Lou vast zat stapte ik ook in en zwaaide nog eens naar Vince. Daarna vertrokken we naar huis.

"Zet snel je spulletjes weg en dan wachten we op Lily." Louise liep snel naar boven, wat niet mag. "Lou!" Ik kreeg een sorry terug geroepen. Al lachend wandelde ik naar de keuken en vulde daar een glas met water. Dorst dat ik heb seg. "Mamaaaa.. mag ik fruitsap?" "Tuurlijk schat. Appelsien?" Ze knikte. Ik schonk haar een glas appelsiensap uit en net op dat moment ging de bel. Voor Lou kon open doen stopte ik haar. Met een onschuldig glimlachje keek ze me aan en liep ze dan weg. Ik deed de deur open en zag Lily en haar mama daar staan.