Ons Kindje

22

Vinces Pov
Mijn telefoon ging af. "Sorry, papa. Maar dit moet ik even opnemen." Papa knikte en ik liep snel naar boven.

V-"Dag liefje. Alles oké?"
C-"Die ring is prachtig! Echt. Waarom?" Ik lachte als ik haar enthousiasme hoorde.
V-"Je vindt hem dus mooi..?"
C-"Meer dan mooi! Hij is beeldschoon."
V-"Ik heb goed gekozen 5 jaar geleden."
C-"Je hebt die dus echt al 5 jaar lang?"
V-"Yep, ik wou die aan je geven op je verjaardag maar toen waren we uit elkaar dus dat ging niet meer. Maar nu was het perfecte moment."
C-"Maar ik had gezegd geen cadeaus.."
V-"Weet ik wel. Maar dacht je nu echt dat ik er geen ga geven?"
C-"Ik heb er wel geen voor jou.." Ik hoorde haar zachtjes zuchten.
V-"Oh maar liefje toch. Dat maakt niet uit. Zolang je morgen bij mij bent ben ik al gelukkig." Ik wist goed genoeg dat ze niet opgelucht was.
V-"Liefje.. laat die cadeaus voor wat het is. Oké? Ik hou van je."
C-"Ik ook van jou." En ik legde af.

"Was het mijn schoondochter?" "Euh wie?" Philippe rolde zijn ogen en ik lachte. "Wat vond Caro van die ring?" "Beeldschoon." Hij glimlachte en kookte verder. "Komen ze met oudjaar naar hier?" Ik schudde mijn hoofd. "Weet ik niet. Ik vraag het morgen eens."

Caro's Pov
Ik deed de ring rond mijn ringvinger en ging terug naar de andere. "Kijk mama! Een legohuis!" "Ooohh." Ik zette me naast Louise. "Heb jij al iets gekregen mama?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee. Maar mama hoeft geen cadeaus." Raar keek Louise me aan. "Wat?" "Wie wilt nu geen cadeaus?" Ik lachte en wreef door haar haar heen. "Jij bent mijn cadeau." Ze lachte en zette haar dan neer op mijn schoot.

Na een paar tiental seconden sprong ze van mijn schoot en nam ze Titin mee naar boven. Ik en papa keken hen vragend achterna als ook Titin ons vragend aankeek. "Wat is die nu weer van plan?" Vroeg papa terwijl hij lachte. "Hetzelfde als haar mama." Hij knipoogde naar mij. "Huh? Hoezo?" "Jij kwam ook altijd met speciale plannentjes op feestdagen. Zelfs op gewone dagen." Ik lachte.

"Tja.. er moet iets gebeuren int leven hé?" Hij knikte. "Is het oké als ik aan het eten begin?" "Tuurlijk. Doe maar." Ik glimlachte naar papa en wandelde dan naar de keuken. Waar ik het eten begon klaar te maken.

Halfuur later
"Schatteke. Ik heb een verassing voor jou." Ik keek Titin vragend aan als ze me mee trok naar de woonkamer. "Doe maar open." Ik begon al te lachen. Ik weet al wie er in de doos zit. Voorzichtig deed ik hem open. "Verassing!!" Ik 'schrok' en lachte. "Wauw.. ik ben heel blij met mijn verassing." Louise kroop eruit en sprong in mijn armen. "Als ik jouw cadeau ben moet je mij ook uitpakken hé mama?" Ik lachte en gaf haar een kus op haar haar. "Natuurlijk schat."

Volgende dag, kerstdag
"Hey Yemi." "Carootje! Oh en Wiske!!" "Peter Y!!" Ze vlogen in elkaars armen. "Wat goed dat jullie er zijn." "Euh sorry Yemi, maar ik kan niet blijven." Hij keek me vragend aan. "Ga jij al maar naar binnen Wiske. Ik kom zo." Lou knikte en liep naar binnen. "En waarom dan wel niet?" "Dit is toch jullie dag?" Hij knikte. "Maar jij moet er ook bij zijn. Ik heb iets gekocht voor jou."

"Hou het voor bij oudjaar oké? Ik ging eigenlijk naar Vince. Aangezien we elkaar op oudjaar niet gaan zien." Yemi glimlachte plots groots. "Als het dat maar is. Veel plezier met je loverboy! Tot straks!" En de deur was dicht. Euh oké? Goed dan. Ik stapte mijn auto in en vertrok richting Vince.