Ons Kindje

24

Caro's Pov
Vince zette zich over mij. "Heb je zin om samen met Louise bij papa's oudjaar te vieren?" "Oh.. euhm. Sorry, maar wij doen dat altijd al bij Camille. Eigenlijk zo onder de vrienden. Ik, Louise, Yemi, Camille en Scott." Hij knikte en glimlachte. "Sorry." "Da's toch niks?" Ik trok mijn schouders op. "Ik kan anders wel op nieuwjaarsdag langskomen. Samen met Louise."

"Als je dat wilt. Het hoeft niet hé." "Tuurlijk wel. En Lou zal dat vast wel leuk vinden." Hij lachte en stond op. "Wat moet je drinken?" "Euhm.. kweeni." "Dat heb ik niet in huis. Sorry." Ik lachte en rolde speels met mijn ogen. "Grapjas." Vince lachte ook. "Champagne goed voor mademoiselle?" "Liever niet, ik moet nog rijden." "Blijf je niet slapen?" Hij keek me aan met een pruillip. "Dat moet ik eerst met Yemi bespreken." Vrolijk knikte hij.

Ik lachte en stond op.
Y-"Aaaah, Mvr. Dubois." Ik rolde mijn ogen al kon hij dat niet zien.
C-"Ik heb een vraag.."
Y-"Vertel."
C-"Zou je het erg vinden dat Lou bij jou blijft slapen deze nacht?" Ik heb misschien toch een beetje twijfels of ik dit wel zou doen.
Y-"Tuurlijk Caro! Altijd fijn om mijn petekind langer bij mij te hebben. Maar.." Lap, ik weet al wat eraan zit te komen.
C-"Ja, ik blijf bij Vince slapen." Vulde ik zijn zin aan.
Y-"Oeeeeh! Maar mevrouwtje, deze keer veilig eh. Sebiet loopt er hier nog een mini Carootje rond." Ik verslikte in mijn speeksel.
Y-"Doeiiiii!" En hij was weg.

What the fuck. Waarom moet hij daar aan denken? Ik zuchtte en wandelde terug naar Vince. "Alles oké?" Ik knikte en glimlachte kort. "Vertel. Wat scheelt er?" Ik trok mijn schouder op. "Yemi." "Wil hij niet dat je hier blijft?" "Jawel, maar hij moest zo nodig weer boven halen dat we het veilig moeten doen." Vince lachte. "Oh liefje toch. Wil je niet misschien?" Ik trok mijn schouders weer op. "Ik weet het niet.." "Niemand gaat jou forceren. En zeker ik niet. We doen het rustig aan oké?" Ik knikte en glimlachte.

"Kom eens hier." Ik stond op en wandelde naar hem toe. Hij opende zijn armen en ik viel erin. "Ik zie je graag Vince." "Ik jou ook lief." Ik glimlachte en duwde me meer naar hem toe. Toen ging de oven af. "Hapjes zijn klaar." Ik liet hem los en wandelde richting de oven. Ik deed zijn ovenhandschoenen aan en opende de oven. "Jij moet dat toch niet doen?" "Jaweeeeeel." Hij lachte en liet mij verder doen.

Ik stak er één in mijn mond. "Oe warm!" De plateau was bijna uit mijn handen gevallen doordat het zo warm was. Maar ik kon hem gelukkig nog op het aanrecht zetten. Snel daarna haalde ik het hapje uit mijn mond. Vince lachte en gaf mij water. "Danku."

"Wat wil je kijken?" Vroeg ik aan hem terwijl ik zijn Netflix openzette. "Jouw prachtig gezicht." "Jouw prachtig ge-" Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en glimlachte. "Dat hebben ze niet." "Weet ik. Alleen ik heb dat." Ik lachte en gaf hem een kus. "En ook alleen dat, heb ik." "Mm.. dat weet ik niet hoor." Ik hield mijn lach in als hij mij vragend aankeek. "Heeft madam iemand anders?" Ik trok mijn schouders op en stond recht.

"Carooooo!" Ik lachte en liep de keuken in. "Wie is hij?" Hij vulde al snel zijn vraag verder aan. "Of zij? Ik weet niet of je na al die jaren hebt gedaan met wie dan ook.." "Zij." Vince keek me verdrietig aan. "Ik dacht dat ik de enige was." Sip keek hij me aan. Ik lachte en wandelde naar hem toe. "Die zij, is onze dochter." En daar was die glimlach weer. "Als het Louise maar is ben ik blij." Ik gaf hem een kus en dronk dan van mijn glas water die ik had genomen daarnet.

"Maar kom, we gaan iets kijken." Hij knikte en nam mij mee naar de living. Vince trok mij op zijn schoot. "Ik zie je graag." "Weet ik." Ik glimlachte en keek naar tv. "Vergeten we niets mevrouw?" Ik maakte een vragend gezicht en schudde mijn hoofd. "Niet dat ik weet." "Jaja." "Oké sorry! Ik zie je ook graag. Heel graag." Hij lachte en legde zijn handen weer op mijn benen.