Ons Kindje

15

Vinces Pov
Ik kustte haar. Een kus die ik al laaaaang wou. En eindelijk heb ik hem. Na een paar minuten stopten we. Onze voorhoofden tegen elkaar als we in elkaars ogen keken.

Ze begon te lachen. "Wat?" "Niks. Het is gewoon grappig." Ik begon ook te lachen. Al weet ik eigenlijk niet waarom zij lachte. "Waarom lach je?" "Kweeni. Jij lachte dus.." Ze lachte terug. Ik trok haar tegen me aan en legde mijn kaak tegen haar hoofd aan.

"Ik heb je gemist." Fluisterde ik naar haar toe. "Ik heb jou gemist." Fluisterde ze terug. We stonden daar net zoals een paar dagen geleden. Te knuffelen.

"Waar is Louise eigenlijk?" "Bij haar peter." "En wie is dat? Want ik weet nu al dat Camille haar meter is. Alhoewel.. ik kan al raden wie de peter is." Ik lachte. "Raad maar eens." Ik trok speels een denkend gezicht. "Ik denk.. Yemi." "Goed geraden!" We lachten alle twee.

Caro's Pov
Twee uur later, 15.30
Mijn gsm ging af.
Caro-"Dag Yemi, alles oké?"
Yemi-"Hier altijd hé Carootje." Ik glimlachte al kon hij het wel niet zien.
Yemi-"Maar hier is iemand heel ongeduldig. Ze wilt haar mama."
Caro-"Ik ging eigenlijk net vertrekken naar jou." Vince keek me met een verdrietig gezicht aan.
Yemi-"Top, tot straksjes Carootje!"
Caro-"Ja tot zo." Ik lachte en legde af.

"Moet je nu al gaan?" Vince zeurde. "Ons kindje wilt mij." "Maar ik wil jou ook." Ik gaf hem een kus en deed mijn schoenen dan aan. "Wanneer zie ik je weer?" "Euhm.. kerstdag? Ik kom dan terug naar hier als je wilt. Wel nog zonder Lou. We moeten eerst een paar weken doen zonder dat ze het weet, en dan kunnen we het zeggen dat jij de papa bent. Oké?" Hij knikte.

"Maar dus tot kerstdag? Ik zal voor veel cadeaus zorgen." Hij knipoogde. "Nee. Ik hoef echt geen cadeaus." En ik wist maar al te goed dat hij niet ging luisteren. "Vertek nu maar. Tot op kerstdag!" Hij gaf mij nog een kus en ik vertrok dan naar Yemi's huis.

"Mama!" "Dag schat." Ze liep naar me toe en sprong dan in mijn armen. "Ga jij je spullen halen?" Ze knikte en liep dan weg. "Eeeeeen? Hoe was het met Vinnieboy?" Ik rolde mijn ogen maar kon een glimlach niet weerstaan. "Omg! Zijn jullie..?" Ik knikte.

"Yesssss!" Ik lachte en zag Lou al terug komen. "Zwijgen hé." Yemi knikte. "Zeg maar dag en tot op kerstdag." "Dag peter Y!" "Dag kleine grote meid." En we vertrokken naar huis.

"Wanneer gaan we nog eens langs bij Oli en Phil?" Ze vindt hen dus echt leuk. "Weet je.. ik zal ons nu even aan de kant zetten en ik zal ze eens bellen, om te vragen of we nu mogen komen. Is dat goed?" Ze klapte blij in haar handen en giegelde. Ik lachte voor ik mijn gsm nam.

Philippe-"Ah dag Caro, alles oké?"
Caro-"Ja hoor, maar zou ik met Louise eens mogen afkomen? Ze wilt jullie nog eens zien."
Philippe-"Maar natuurlijk. Kom maar. Ik zeg het wel, Vince is hier."
Caro-"Oh maar da's niks. We zijn daar dan binnen tien minuutjes."
Philippe-"Oké tot sebiet."

Ik stak mijn gsm weer weg en vertrok dan richting Philippe & Olivier. "Yaaaay!" Ik lachte. Louise liep naar de voordeur en wou op de bel drukken maar ze is nog te klein. "Kom hier." Ik nam haar op en ze drukte op de bel.

"Dag Caro, dag kleine meid!" "Phil!!" Ik zette Lou op de grond en ze liep meteen naar Philippe toe. Ik glimlachte en wandelde achter Philippe, die Lou vast had, naar binnen. "Wie dat we hier hebben, dag Louise." Hoorde ik Olivier zeggen. Plots stond Vince voor mij in de gang. "Seg, mij zo laten verschieten." Ik sloeg hem zacht.

"Auw." Ik rolde mijn ogen maar glimlachte wel. "Wat doen jullie hier?" Vroeg hij dan. "Niet dat ik het niet tof vind." "Beter, ik dacht dat je ons al niet wou zien." Hij glimlachte. "Lou wou nog eens Oli en Phil zien." Ik giegelde gewoon al bij de namen die ze aan hen gaf.