Ons Kindje

55

Caro's Pov
Toen ik en Vince ons omdraaide richting al de rest, zagen we alle hoofden naar ons gericht. Behalve die van Yemi, Camille, Scott en Merel. Ik lachte nerveus. Vince kneep zachtjes in mijn hand. "Ik zal wel naar de jongens gaan." Ik knikte. Hij drukte nog een kus op mijn voorhoofd en ging dan naar de jongens toe. Ik ging naar Yemi en zette me naast hem neer. "Misschien best gezegd dat ik een dochter heb van vier." Yemi lachtte.

Vinces Pov
Ik zette me neer naast Scott en keek iedereen met een glimlach aan. Daarna keek ik naar Scott die zijn lach aan het inhouden was en lachtte dan zacht. "Jij.. jij bent vader?!" Riep Kobe plots. Ik lachtte en knikte. "Yep, Louise is mijn dochter." In shock keek hij mij aan. "Ik had nu altijd wel gedacht dat jullie de eerste gingen zijn, maar zo vroeg?" Was Quinten Kobe voor. "Het was nu ook niet echt gepland en eigenlijk weet ik pas van September dat ik een dochter had. Er is.. veel gebeurd."

"Hoezo 'september'?" Kobe keek me vragend aan. Net zoals Quinten en al de rest. "Caro en ik zijn uit elkaar gegaan in ons eerste zomer na het middelbaar. Vijf jaar geleden dus. En erna had ze pas ontdekt dat ze zwanger was, maar ik wou niet meer met haar spreken du-" "Niet meer wou spreken? Gast, alles wat ge zei ging over haar." Scott grinnikte. "Er was een misverstand met een foto over dat Caro met iemand anders zou hebben gekust. Maar dat was helemaal niet waar, maar toen was ik echt niet bij mijn gedachten enzo. Waardoor ik dus pas sinds september wist dat Lou mijn dochter is."

"En dan vond ik die drama dat ervoor gebeurde al veel." Ik rolde mijn ogen. "Drama is dat nu ook weer niet echt hoor." Iedereen begon te lachen. "Genoeg over mij, hoe gaat het met jullie allemaal?" Het waren allemaal dezelfde antwoorden: goed. Ik rolde mijn ogen. "Saaaaai." Scott lachtte en knikte. "Vince heeft gelijk. Is er echt niets gebeurd?" "Met mij niet, nee. Buiten dat mijn zus is verhuisd." Antwoorde Quinten. "Is Nina verhuisd? Naar waar?" "Frankrijk." Quinten rolde met zijn ogen. "Ze is toch zo mega goed in Frans." Ik lachtte. "Ik ken er nog zo één. Alleen woont ze in mijn huis." Iedereen lachtte eens.

Drie uur later, 18:30
"Yemi, hey." "Vinnieboy!" Yemi stond op en knuffelde mij. Ik lachtte en knuffelde hem even terug. "Heb jij Jonas, mijn vriend, al ontmoet?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar ik heb van de mijne wel al iets gehoord." Yemi glimlachte en knikte. "Wel, Vince dit is Jonas. Jonas, dit is Vince, Caro's lief." Ik stak mijn hand uit naar Jonas. "Aangenaam." Ik glimlachte. "Hebben jullie Caro eigenlijk gezien? Ik ben nu al een halfuur opzoek." "Euh.. de laatste keer ging ze met Wiske naar wc." "Top, danku." Ik glimlachte nog eens naar de twee waarna ik naar binnen ging. Opzoek naar mijn meisjes.

"Ah, Vince! Eindelijk." Kwam Camille op mij afgelopen. "Hey, alles oké?" Ze schudde haar hoofd. "Caro.." Zei ze al hijgend. "Zwanger zijn en hakken gaat echt niet samen. Kom." Ik volgde haar snel. Er moet iets zijn met Caro, en het klonk niet goed. We kwamen aan in de keuken en ik zag al meteen dat Caro op de grond zat, achter Merel en Titin. "Vince is er." Merel keek op en stond meteen recht. "Caro heeft een paniekaanval." Ik knikte en liep naar haar toe. "Hey, liefje. Kan je me horen?" Ik nam haar handen vast. Langzaam knikte ze. Caro was met haar ogen opzoek naar de mijne, maar door de tranen in haar ogen was haar beeld waarschijnlijk wazig. Waardoor ze me juist niet goed zag. Wat haar alleen maar meer paniek en stress geeft.

"Oké, vlinder. Wat we nu gaan doen is diep in ademen, oké? Drie, twee, één." Samen met haar begon ik diep in te ademen. Het duurde even voordat Caro goed kon in ademen. "Goed zo. Nog een keer." En zo deden we nog even voort tot dat ze uiteindelijk al huilend in mijn armen viel. En zo is dat altijd. Eerst begint het met stress, waarna ze niet meer deftig kan ademen. Tijdens haar paniekaanval krijgt ze ook telkens tranen in haar ogen die tijdens de aanval niet zullen vallen, maar wel erna. "Alles oké?" Ik drukte mijn lippen op haar haar als ik mijn hand op en neer wreef op haar rug. Zachtjes voelde ik haar knikken.

Ik hield haar in armen terwijl ik naar Titin keek. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ik dan. "En waar is Louise?" "Louise is met Merel teruggegaan terwijl jij bezig was met haar." Antwoorde Camille. "En ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik vond haar samen met Merel en Titin zo. Lize kwam ons halen, ze zei dat mama niet goed kon ademen." Ik knikte en keek even naar Caro in mijn armen. "We laten jullie wel even." Zei Titin en ze ging samen met Camille weer weg. "Wat is er gebeurd, vlinder?" Ze trok haar schouders op en nestelde zich nog wat dieper in mijn armen. "Liefje? Je kan me alles zeggen, dat weet je toch."