Bir rüzgar esti, bir kırlangıç uçmak için yuvasından atladı. Ağaçlardaki tüm yaprak soldu, döküldü ve ağaçlar yeniden çiçek açtı.
Ve ben onu gördüm.
O gülüşü.
Başına geçirdiği kapişonu yüzünden yüzünün tamamı gözükmüyordu ama yanında oturan arkadaşı...
Kocaman bir adam olana kadar, sadece iki kadına değer vermiştim.
Birisi, annemdi. Beni bu dünyaya getiren, geceleri başımda bekleyen o kutsal kadın. Cennetin, annelerinin ayaklarının altında olduğunu söylerlerdi ama söylemeseler bile ben cennetin, annemin ayaklarının altında olacağına inanırdım. Öylesine güzel bir kadındı annem, onun kalbi bir meleğin kalbi ile eşti.
Diğeri ise Kardelen'di, benim güzel kız kardeşim. Ona rastladığım o geceyi hep hatırlarım, henüz sokağa atılalı sadece bir kaç gün olmuştu. Babam, eve ulaşamamam için beni başka bir şehrin sokaklarına atmıştı. Ben, daha o şehrin sokaklarına alışamadan rastlamıştım Kardelen'e. O gece titreyecek kadar korkuyordu ama bunu gizlemek için yumruklarını sıkmıştı. Onu korkudan bu kadar titreten şeyin ne olduğunu bilmiyordum ama onu, o şeyden korumak istemiştim.
Sonra kocaman bir adam olmuştum, tam da ona söz verdiğim gibi onu korumak için geri dönmüştüm. Ama onu korumak için girdiğim bu yolda, göğsümü kor gibi yakan bir his ile tanışacağımı tahmin edememiştim.
Ve ben, kocaman bir adam olduğumda bir kıza çocuk olmuştum.
Hera'yı ilk gördüğüm gün, elbette onun beni gördüğü o karanlık gece değildi. Kardelen'i uzaktan izlediğim zamanlarda gözlerimin ona çok takıldığını ve o zamanlarda kalbimin nasıl attığını hala hatırlıyorum. Nedenini tam olarak anlamamış ve kalbime kızmıştım ama şimdi anlıyordum.
Bunun adı, aşktı.
Bana yardım etmesi için onu seçmeme neden olan, göğsüme düşen korun o olduğunu anlamam olmuştu. Ondan yardım isterken hiç tereddüt etmemiştim, bana hayır demeyeceğine bir şekilde emindim. Ve öyle de olmuştu, bana yardım etmeyi kabul etmişti. Bana bir kez evet demişti ve bir daha asla hayır diyememişti.
Mavi ve yeşil arası gözleri vardı Hera'nın, güzel yüzünü kaplayan çilleri, güneşte kızaran dolgun dudakları ve kahverengi saçları. Saçlarını boyardı çünkü farklı renkleri denemeyi severdi ama ona en çok yakışan kendi saç rengiydi.
Şimdi karşımda, saçlarını kahveye boyamış ancak önlerini sarı yaptırmış bir şekilde duruyor ve ona bir cevap vermemi bekliyordu. Yüzümü yüzüne yaklaştırırken parmaklarımla çenesini kavradım ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Güzel olmuşsun demek yerine, onu öpmeyi seçerdim ama hemen sonrasında "çok güzel olmuşsun" derdim, tıpkı şimdi olduğu gibi. Gözlerini bir kaç kez kırpıştırdı ve bana gülümsedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu, onu ilk öpüşüm değildi ama Hera her seferinde onu ilk kez öpüyormuşum gibi heyecanlanır ve utanırdı. "Teşekkür ederim" dedi ve koltukta rahat bir şekilde oturarak başını göğsüme yasladı, saniyesinde onu kollarımın arasına aldım. Güldüğünü hissettiğimde başımı eğip ona baktım, başını kaldırıp bana baktı.
