မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 2 ( Z )

အိပ္ယာအသစ္မွာ ေကာင္းေကာင္းအိမ္မေပ်ာ္သည္မို႔
ေစာမနက္အေစာကတည္းကထကာ မီးဖိုထဲမွာကူလူပ္ေပးေနလိုက္သည္။႐ွည္လ်ားတဲ့သူရဲ႕ဆံပင္ကိုႏွစ္ဖက္ခြဲၿပီးက်စ္ဆံၿမီးက်စ္ခ်ထားကာ အန္တီေထြးေပးလိုက္တဲ့ ရင္ဖုံနဲ႔၊ထဘီကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။
မိန္းကေလးအဝတ္အစားေတြဝတ္ေနရတာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေပမဲ့ အေမ့အတြက္ေဆးဖိုးရမွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးကိုအကုန္လုံးကိုက်ိတ္မွိတ္သည္းခံ‌ထားသည္။

အခ်ိန္မွီသာ မခြဲစိတ္ႏိုင္ရင္ အသက္အႏၲရာယ္႐ွိတယ္ဆိုတဲ့ဆရာဝန္ရဲ႕စကားက ေစာ‌ေခါင္းထဲမွာ
ကမၸည္းထြင္းထားလိုက္သလိိဳမ်ိဳး။သြားလည္းဒီစိတ္၊
စားလည္းဒီစိတ္ျဖစ္ေနရသည္။ေစာကစာလည္းမတတ္သည့္အျပင္၊အလုပ္ၾကမ္းလည္းမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ေစာအတြက္အလုပ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို႐ွားသည္။အရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းထိပ္ကေဆးဆိုင္ေလးမွာေတာင္ ေဘးကအကူအေနနဲ႔လုပ္ေပး႐ုံသက္သက္။မျဖစ္စေလာက္စလစာဆိုေပမဲ့ လုံးဝဝင္ေငြမ႐ွိတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတယ္ဟု၍ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။

အခုအန္တီေထြး႐ွာေပးထားတဲ့ကေလးထိန္းအလုပ္ရဲ႕လစာက
အေမ့အတြက္ေဆးဖိုးလုံလုံေလာက္ေလာက္ရမည္ျဖစ္တာမို႔ ေစာလာလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။အေမ့ကိုတစ္ခါမွမညာဖူးေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူညာခဲ့သည္။အဓိကက အေမနဲ႔အခ်ိန္အၾကာႀကီးတူတူေနသြားခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးေၾကာင့္ပါ။

" အယ္ ေထြးငယ္ ဒီမွာဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲ... "
". ဟင္... ဟို မမေလး ဒီမွာကူေပးေနတာပါ... "
". ေထြးငယ္ကေတာ့ေလ ဒီမွာလုပ္ေပးစရာမလိုဘူး
ကေလးကိုပဲထိန္းေပးရင္ရၿပီ... ."

အလွေတြျပင္ဆင္ထားတဲ့အိမ္ပိုင္႐ွင္ မမေလးဆိုသူက
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုလက္မွာဆြဲရင္း ေစာကိုျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ေျပာေန၏။

". ေမာင္ေလးႏိုးလာရင္ သံပရာရည္ေလးျပင္ေပးလိုက္ပါအုန္း
သူညကလူမွန္းသူမွန္းမသိေအာင္မူးထားတာ... "

မမေလးက အိမ္အကူ ေဒၚေလးျမကို သူ႕ေမာင္အတြက္သံပရာရည္ေဖ်ာ္ေပးဖို႔မွာၾကားၿပီး ေစာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
ေစာကေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ရင္း အကုန္လုံးကိုလိုက္ေငးၾကည့္ေနသည္။