မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 16 ( Z )

မမရဲ႕အတင္းေခၚလာမႈေၾကာင့္ ဈာန္လိုက္လာခဲ့ရတာျဖစ္သည္။တကယ္ဆိုေစာနဲ႔သြားေတြ႕ဖို႔အတြက္အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးပါ။ေတြ႕ရင္ဘာေျပာရမလဲဆိုတာကိုလည္းမစဥ္းစားရေသး။
မမကေတာ့အဆင္ေျပသြားမွာဆိုၿပီး စိတ္ကိုေအးေအးေဆးေဆးထားခိုင္းသည္။

ကလ်ာကဈာန္နဲ႔တူတူကားစီးတိုင္း သူသာေမာင္းသည္။
အခုလည္း ကလ်ာကကားေမာင္းေနၿပီး ဈာန္ကေတာ့
ကားျပတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနေလသည္။
ခဏအၾကာ ပုပၢလိကေဆး႐ုံတစ္ခုသို႔ေရာက္လာေလသည္။
႐ွိန္းက ကလ်ာကိုေျပာျပထားသည္မို႔ ေစာရဲ႕အေမဒီမွာေဆး႐ုံတတ္ေနတာကိုကလ်ာသိ၏။ဈာန္ကေတာ့ကားေပၚကေနတန္းမဆင္းေသးပဲ သူ႕အမကိုၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္ေနေလသည္။

". ဈာန္ရယ္ လာ.. "

ကလ်ာကားေပၚကေနမဆင္းတဲ့ ဈာန္ရဲ႕လက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚ‌ေတာ့မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္နဲ႔ေလးပင္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြနဲ႔လိုက္လာသည္။

ကလ်ာဈာန္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ေစာအေမရဲ႕အခန္းဆီသို႔ေလွ်ာက္လာၾကသည္။စႀကၤန္လမ္းမွာျဖတ္သြားေနၾကတဲ့သူနာျပဳေလးေတြကဈာန္႔ကိုအံ့ဩစြာၾကည့္ေနသည္။ျဖဴသည့္အသားအေရနဲ႔ဝတ္ထားသည့္အဝတ္အစားကလြန္စြာပနံသင့္၍ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။

ေစာအေမ့ရဲ႕အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ကလ်ာမဝင္ေသးပဲ ဈာန္႔ကိုတခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ တံခါးရဲ႕မွန္အၾကည္ကာထားတဲ့ေနရာကေန အထဲကိုလွမ္းၾကည့္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ဈာန္ကလွမ္းၾကည့္သည္။

ေစာကသူ႕အေမရဲ႕အဝတ္ေတြေခါက္ေနၿပီး ႐ွိန္းကေတာ့ ေစာအေမနဲ႔ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေတြေျပာေနၾကသည္။
ဈာန္သူတို႔ကိုခဏမွ်ၾကည့္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိုက္သည္။

"  ဝင္မယ္လာ... "

ဈာန္ သူ႕လက္ကိုအတင္းဆြဲေနတဲ့မမလက္ကိုျဖဳတ္ခ်ေနရင္း မမကက်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
အခန္းတံခါးပြင့္လာတာနဲ႔ ႐ွိန္းနဲ႔ေစာတို႔ကတၿပိဳင္နက္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ေစာအေမအပါအဝင္ေပ။

ကလ်ာက အခ်ိဳသာဆုံးအျပဳံးကိုျပဳံး၍ ဈာန္႔လက္ကိုဆြဲကာ ေစာအေမ့နားဆီေလွ်ာက္သြားေလသည္။ေစာလည္း ခုနကထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေနထၿပီး သူ႕အေမေဘးမွာလာရပ္သည္။႐ွိန္းကေတာ့ နဂိုထိုင္ၿမဲေနရာမွာပဲထိုင္ဆဲျဖစ္သည္။