မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 19 ( Z ) 🚫

ေန႔ခင္းစာကိုဈာန္တို႔တူတူစားလိုက္ၾကသည္။အိမ္မွာအၿမဲႀကီးျမလက္ရာပဲစားရတာမို႔ ပထမဆုံးစားရတဲ့ေစာလက္ရာေလးကအေတာ္ကိုေကာင္းသည္။ေနာင္တစ္သက္လုံးဒီလက္ရာေလးကိုစားရမည္လို႔ေတြးလိုက္တိုင္း မ်က္ႏွာထက္ဝယ္အျပဳံးတို႔ဟာ ထိန္းမရသိမ္းမရေပ။

ေစာအေမကလည္း႐ွိန္းကိုဟင္းေတြခတ္ထည့္ေပးေနၿပီး ဈာန္႔ကိုေတာ့ေစာကသာထည့္ေပးရသည္။

" စားေလ ထည့္စား. "

အေမ့ေ႐ွ႕မို႔ ေမာင္ဆိုတာကိုထည့္မေခၚပဲ ေျပာေတာ့ဈာန္ကဝမ္းနည္းေနသလိုလိုေလးၾကည့္လာသည္။ေစာလည္းေမာင့္ကိုအားနာေနၿပီျဖစ္သည္။မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံးေစာအေမ့အားေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။

"  ေမေမဧည့္သည့္ခ်င္းတူ‌တာေတာင္ဘာလို႔႐ွိန္းကိုလဲ.. "

မဆိုစေလာက္ ေဒါသေလးနည္းနည္းေတာ့ပါသည္။
ေစာအသံကပုံမွန္ထက္က်ယ္ေနသည္ေလ။ဈာန္စားလက္စထမင္းကိုရပ္ၿပီး ေစာအားျပဴးျပဴးေလးၾကည့္ေနလိုက္သည္။
႐ွိန္းနဲ႔သူ႕အေမကလည္း ေစာကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။

" ဘာလို႔လဲ .. "
". ဘက္မလိုက္နဲ႔ေမေမရယ္ .. "

ေစာပုံစံကစိတ္႐ႈပ္ေနသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ႐ွိန္းဝမ္းနည္းသြားရသည္။ဒီေနရာမွာသူကအေႏွာင့္အယွက္သက္သက္ပဲ။အစ္ကို႔ကိုေတာင္စိတ္႐ႈပ္ေစေနမိၿပီ။သို႔ေသာ္လည္း ထမင္းစားေနရင္းခ်က္ခ်င္းထျပန္လာရင္ ႐ိုင္းရာက်မွာမို႔ ထမင္းကိုကုန္ေအာင္ျမန္ျမန္စားၿပီး ထလာခဲ့လိုက္သည္။
အေမ့ကိုလည္း အလုပ္ကိစၥေပၚလာလို႔ ညမအိပ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုနားလည္ေအာင္႐ွင္းျပၿပီးျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ကအစ္ကို႔အတြက္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။

"  အေမဘက္မလိုက္ပါဘူးသားရယ္ သားကက်႐ွိန္းကိုအေရးမလုပ္ပဲ ဈာန္႔ကိုပဲအေရးေပးေနေတာ့အေမကသူ႕ကိုအေရးေပးရတာေပါ့ အေမကပါသူ႕ကိုအေရးမေပးရင္သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာေပါ့.. "

အေမေျပာမွ မိမိလုပ္ရပ္ကိုျပန္စဥ္းစားမိသည္။ဈာန္႔ကိုပဲအနားမွာထားၿပီး ဈာန္နဲ႔ပဲစကားေတြေျပာေနမိသည္။႐ွိန္းကအေမနဲ႔စကားေျပာေနၾကတာပဲဆိုၿပီး ႐ွိန္းကိုသူပစ္ထားသလိုျဖစ္သြားသည္။