မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 17 ( Z )

မမကလ်ာကအိမ္လာခဲ့ဆိုလို႔ ေစာလာခဲ့သည္။ေစာအိမ္ထဲဝင္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ အိမ္ေ႐ွ႕မွာေတြ႕ေနက် ကိုကိုေမာင့္ကိုမ‌ေတြ႕ရတာမို႔ ေစာျခံထဲေဝ့ဝဲ၍႐ွာမိလိုက္ေသးသည္။သို႔ေသာ္အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္မေတြ႕။

အိမ္ထဲဝင္လာၿပီး မီးဖိုခန္းအထဲအေျပးသြားေတာ့ ႀကီးျမနဲ႔မိငယ္ကိုလည္းမေတြ႕ရေပ။ေစာေခါင္းတခ်က္ကုတ္မိသြားသည္။ဒီလူေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကပါလိမ့္။

လြန္ခဲ့တဲ့13နာရီခန္႔တြင္~~~

ကလ်ာ ညအိပ္ဝတ္စုံလဲၿပီးေတာ့ ဘုရားခန္းဆီသို႔လာခဲ့သည္။
ဒီအခ်ိန္က ႀကီးျမဘုရားမီးပူေဇာ္ၿပီး ပဌာန္း႐ြတ္ေနက်အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ကလ်ာဘုရားအခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ႀကီးျမနဲ႔မိငယ္ကဘုရားပန္းလဲေနၾကတာျဖစ္သည္။ကလ်ာကိုျမင္ေတာ့မိငယ္ကခ်က္ခ်င္း ကလ်ာဆီေျပးလာၿပီး...

". ဘာလိုလို႔လဲ မမကလ်ာ... "
". လိုတာမဟုတ္ပါဘူး ေျပာစရာ႐ွိလို႔.. "

ႀကီးျမကဘုရားပန္းလဲလက္စကိုရပ္ၿပီး ထိုင္လိုက္ကာ
ကလ်ာေျပာမွာကိုနားစြင့္ေနလိုက္သည္။

" မနက္ျဖန္က် ႀကီးျမတို႔အျပင္‌ေလွ်ာက္လည္ၾကပါ မနက္ပိုင္းေပါ့
ကိုကိုေမာင္ေရာ သမီးေလးနဲ႔ကေလးထိန္းကိုပါေခၚသြားေပး. "
". ဘာလို႔လဲ မမကလ်ာ.. "

အၿမဲအေမးမးအျမန္းထူးတဲ့မိငယ္ ထုံးစံအတိုင္းေမးေတာ့
ကလ်ာကျပဳံးလ်က္နဲ႔မိငယ္ေခါင္းကိုဖြဖြထုပစ္သည္။
မိငယ္လည္းမနာ‌ေပမဲ့ထုခံရတဲ့‌ေနရာအားဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႔ဖိရင္း မမကလ်ာကိုျပဳံးျပေနသည္။

" အနားမေပးရတာၾကာၿပီေလ.. "
". ဪ အဲလိုလား ဟုတ္ကဲ့ပါမမကလ်ာ.. "
" အင္း စားခ်င္တာဝယ္စားခဲ့ၾက ႀကီးျမလည္းလိုတာဝယ္ခဲ့ ကလ်ာပိုက္ဆံမ်ားမ်ားေပးလိုက္မယ္.... "
". မလိုပါဘူး ကလ်ာရယ္ ဘယ္ႏွယ့္ . "
". ဟုတ္ အဲဆိုမနက္က် ေစာေစာေလးသြားၿပီးေလွ်ာက္လည္ၾက.. "
" ေအးေအး.. "

ေျပာစရာ႐ွိတာေျပာၿပီးတာနဲ႔ကလ်ာဘုရားခန္းမွထြက္လာခဲ့သည္။ႀကီးျမကေတာ့ ကလ်ာထြက္သြားတာကိုျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ၾကည့္ရင္း ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္လုပ္ေနမိသည္။