Part - 29 ( Z )

2.6K 84 0
                                    


တစ္ပတ္ျပည့္သည့္အခ်ိန္မွာ ဈာန္ ေဆး႐ုံကဆင္းလာၿပီျဖစ္သည္။မမကလ်ာသည္သူ႕‌ေမာင္ကိုသူကိုယ္တိုင္လာႀကိဳေပးသည္။ဈာန္အိမ္ထဲဝင္လာသည္နဲ႔ႀကီးျမကစီးႀကိဳကာ ေျပးဖက္လာသည္။

ငယ္ငယ္ကတည္းကေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့ရသည့္ကေလးေတြမို႔ မိမိိိေသြးသားရင္းပမာခ်စ္ခင္မိသည္။ဈာန္သည္ႀကီးျမအားျပန္လည္ဖက္တြယ္လိုက္သည္။

"  ပိန္သြားလိုက္တာ အစားမ်ားမ်ားစားေပးေနာ္.. "

". မလိုပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္မွာေစာ႐ွိေနၿပီေလ... "

". အမယ္ေလးဟယ္ ပိုလိုက္တာ အတြဲေတြသိပ္ပိုတာပဲဟယ္. "

မီးဖိုခန္းထဲ႐ွိေရခဲေသတၱာဆီမွ ေရခဲေရဘူးကိုထုတ္ရင္းမမကလ်ာကလွမ္းေအာ္သည္။ဈာန္ အားရပါးရရယ္လိုက္ၿပီး ဘာျဖစ္လဲဆိုသည့္အထာနဲ႔သူ႕အမအားမ်က္ခုံးတခ်က္ပင့္ျပလိုက္သည္။

" ေစာ ေမာင္နားခ်င္ၿပီ.. "

". မိငယ္လိုက္ပို႔ေပးရမလားအကိုေလး.. "

" တိတ္စမ္း နင္ကေစာလားငါကေစာကိုေျပာတာ.. "

ႀကီးျမတို႔၊မမကလ်ာတို႔၊မိငယ္တို႔ရဲ႕ရယ္သံေတြဟာ အိမ္တစ္အိမ္လုံးျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။ဈာန္သည္သူ႕အားေလွာင္ေနၾကေသာႀကီးျမတို႔အားမ်က္ကြယ္ျပဳရင္း ေစာနဲ႔အတူအေပၚထပ္သို႔တက္လာခဲ့သည္။

" ဟူး အခုမွပဲစိတ္သက္သာေတာ့တယ္.. "

သူ႕၏တေထာင္ေက်ာ္ဆိုဖာေပၚကိုေျခပစ္လက္ပစ္ဝင္လွဲရင္းအားရဝမ္းသာစြာေျပာေလသည္။

" ‌ဘာျဖစ္ေနလို႔တုန္း ေဆး႐ုံက.. "

". ေဆးအနံ႔ႀကီးကိုမႀကိဳက္ဘူး ေစာရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးကိုပဲႀကိဳက္တာ.. "

". ဟာ ေမာင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး မနက္ျဖန္က်ေခါင္းကိုေသခ်ာစစ္ေပးဖို႔ဆရာဝန္ႀကီးကိုေျပာရမယ္ .. "

". ေမာင့္ကိုေဂါက္သြားတာလို႔ေျပာခ်င္တာလား.. "

". မဟုတ္လို႔လား စကားေတြကိုဘယ္လိုေျပာေနမွန္းကိုမသိတာ.."

ေစာစကားေၾကာင့္ ဈာန္သည္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာျပဳံးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ၾကင္သူေလးကအားထပ္၍ခ်စ္စကားဆိုလိုက္မိသည္။

မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ] Where stories live. Discover now