မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 8 ( Z )

ဒီေန႔ မမကလ်ာတို႔က မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးေတြကို မုန္႔သြားေကြၽးမွာဆို၍ ေစာတို႔ အေစာႀကီးထကာ လိုအပ္ေတြျပင္ဆင္ရသည္။
မနက္9နာရီေလာက္မွာေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာဆီကိုထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ေစာကႀကီးျမတို႔နဲ႔ မုန္႔ေတြတင္ထားတဲ့ကားနဲ႔လိုက္မည္ေျပာတာကို မရ။ဈာန္ကသူ႕ကားနဲ႔လိုက္ပါပဲေျပာေနလို႔ သူ႕ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့ရသည္။

" ဟဲ့ ျဖည္းျဖည္းခ်ပါကြယ္... "

မုန္႔ေတြ ကားေပၚကေန ခ်ေနတာကိုႀကီးျမကၾကပ္မတ္ေပးေနသည္။ေစာနဲ႔မိငယ္ကေတာ့ မုန္႔ေတြကို အထဲသြားပို႔ၾကၿပီး
ကိုကိုေမာင္ကေတာ့ အခ်ိဳရည္ဘူးေတြကိုသယ္ေနသည္။
မမကလ်ာနဲ႔ကေလးထိန္းကေတာ့ ေ႐ွ႕ကေန ကေလးေတြအေဆာင္ထဲကိုသြားႏွင့္ၿပီျဖစ္သည္။

" ေပး ေမာင့္ကိုေပး ေထြး ေလးလိမ့္မယ္... "

ေစာသယ္ေနတဲ့ မုန္႔ထုပ္ေတြကို ဈာန္ကလာယူေတာ့
ေဘးကမိငယ္က ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔ျပသည္။
အမွန္ဆို ေလးမွမေလးပဲ ဈာန္ကအကဲပိုျပေနေတာ့
မိငယ္႐ြဲ႕တာနည္းပါေသးသည္။

". အဟင္း... "
". ဘာအဟင္း ငါထုလိုက္ရ... "

အေျပာနဲ႔လက္နဲ႔ညီသည္။ဈာန္ရဲ႕လက္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို
မိငယ္ေခါင္းကိုဝွီးခနဲ ထုပစ္သည္။

" အာ့ အစ္ကိုေလးကလည္း စတာကို... "
". ငါကစ,စရာလားဟမ္... "
". အကဲပိုေနတာကိုလို႔... "
". ငါထပ္လုပ္လိုက္ရ.... "

မိငယ္ခမ်ာ ဈာန္႔ထပ္ထုမွာေၾကာက္၍ အထဲသို႔အေျပးဝင္သြားေလသည္။ေစာ ေဘးကေန သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ျပဳံးလိုက္မိသည္။

" မ်ားမ်ားျပဳံးေပး အထူးသျဖင့္ေမာင့္ေ႐ွ႕မွာ... "
". အမ္ ဟို ေထြးငယ္လည္း သြားေတာ့မယ္... "

ေစာ ဈာန္႔အနားကေန အျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
မဟုတ္ရင္ လူကအဲေနရာမွာ ေခြလဲက်ေတာ့မည္။ရင္ေတြခုန္လြန္း၍လက္ေတြပါတုန္ေနသည္။သူကေတာ့စကားကိုပုံမွန္ေျပာလိုက္တာပဲ ဒီမွာေတာ့ ရင္ေတြခုန္တာမရပ္ေတာ့ဘူး။
ေမာင္ကအရမ္းဆိုးတာပဲ။

ကေလးေတြကိုေပါင္မုန္႔နဲ႔ပဲႏို႔ဘူးေတြလိုက္ေဝျဖစ္သည္။ကေလးေတြရဲ႕အျပဳံးက႐ႊန္း႐ႊန္းေဝလို႔။ကေလးေလးေတြကအျပစ္ကင္းစင္တယ္။မုန္႔လိုက္ေပးတဲ့သူေတြကိုေက်းဇူးတင္ဖို႔လည္းမေမ့။
မမကလ်ာရဲ႕သမီးေလးကလည္းသူတို႔ကိုေတြ႕ေတာ့ အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနေလသည္။ကေလးေတြကိုေတြ႕ကတည္းကရယ္ေနတာအခုထိကိုမရပ္ေတာ့။