မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 20 ( Z )

ထရံေပါက္ေတြၾကားမွတိုးဝင္လာသည့္ေနေရာင္ျခည္တပိုင္းတစ္စကဈာန္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကိုက်ေရာက္လာသည္မို႔ဈာန္ဆက္အိပ္မ‌ရေတာ့ေပ။က်ိန္းစပ္ေနသည့္မ်က္လုံးအစုံကိုျဖည္းညႇင္းစြာဖြင့္ၿပီး ထထိုင္လိုက္သည္။ေဘးဘက္ကိုေခါင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေစာက႐ွိမေနေတာ့။

ဈာန္အခန္းထဲကေနထြက္လာၿပီးေစာကိုလိုက္႐ွာလိုက္သည္။တစ္အိမ္လုံးအႏွံ႔႐ွာၿပီး‌တာေတာင္မေတြ႕ေသးေပ။အိမ္ေ႐ွ႕ကအဖ်ည္ေလးထဲမွာ ထိုင္ကာပဌာန္း႐ြတ္ေနသည့္ေစာအေမအား‌ေတြ႕ေတာ့အေျပးေလးသြားကာေမးျမန္းမိ၏။

" အေမ ေစာေရာဟင္... "
". ဪ သားေစာကမေထြးအိမ္သြားတယ္ ခဏေနရင္ျပန္လာေတာ့မွာမၾကာဘူး သားမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ထမင္းစားေတာ့ေလ... "
". ဟုတ္.. "

ေစာအေမ့အား ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေရျဖည့္ထားသည့္စဥ္အိုးေလးနားထိုင္ခ်ကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။စ်ာန္ကမ်က္ႏွာသစ္ရင္းအိမ္ေ႐ွ႕ကိုတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္လုပ္ေနတာကိုေစာအေမျမင္ေတာ့...

". မၾကာပါဘူးသားရဲ႕ ျပန္လာေတာ့မွာပါ.. "
". ဟုတ္.. "

ဈာန္ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာထားနဲ႔ေစာအေမအားျပန္ျပဳံးလိုက္သည္။သို႔ေသာ္လည္း ေစာျပန္မေရာက္လာေသးေတာ့စိတ္ကမၾကည္ေသးေပ။မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေတာ့ ထမင္းစားဝိုင္းမွာ ငူငူႀကီးထိုင္ေနလိုက္သည္။စားပြဲေပၚကိုေမးေထာက္ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ကိုလွမ္းကာေမွ်ာ္လိုက္ေတာ့ အိတ္ေလးကိုဆြဲကာ အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာေစာေၾကာင့္ ရင္ထဲကအလုံးႀကီးက်သြားရေတာ့သည္။

". ေစာ... "

ဈာန္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ေစာကခဏဆိုကာ ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီးသူ႕အေမနဲ႔စကားေျပာေနသည္။ၿပီးမွ အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး ဈာန္႔အနားေလးကပ္ကာလာထိုင္သည္။

" ထမင္းမစားေသးဘူးလား.. "
". ေစာမ်က္ႏွာေလးမေတြ႕ရေသးေတာ့ ေန႔တစ္ေန႔ကအဓိပၸာယ္မ႐ွိေသးသလိုပဲ၊စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိဘူးဘာမွကိုလုပ္ခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူး... "

ဈာန္က ထိုသို႔ေျပာၿပီး ေစာရဲ႕အက်ႌစေလးကိုဆြဲကာ သူေ႐ွ႕‌တိုးဖို႔ေခၚသည္။ဈာန္ဆြဲလိုက္သည့္အ႐ွိန္နဲ႔အက်ႌက ရင္ဘတ္ကိုပြတ္ဆြဲသြားတာမို႔ ညကဈာန္ကိုက္ထားသည္အ႐ွိန္နဲ႔စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းႀကီးျဖစ္သြားရသည္။ေစာရင္ဘတ္ကိုဖိကာမ်က္ႏွာတခ်က္႐ႈံ႕လိုက္မိ၏။