မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 16 ( U )

မမရဲ့အတင်းခေါ်လာမှုကြောင့် ဈာန်လိုက်လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။တကယ်ဆိုစောနဲ့သွားတွေ့ဖို့အတွက်အဆင့်သင့်မဖြစ်သေးပါ။တွေ့ရင်ဘာပြောရမလဲဆိုတာကိုလည်းမစဉ်းစားရသေး။
မမကတော့အဆင်ပြေသွားမှာဆိုပြီး စိတ်ကိုအေးအေးဆေးဆေးထားခိုင်းသည်။

ကလျာကဈာန်နဲ့တူတူကားစီးတိုင်း သူသာမောင်းသည်။
အခုလည်း ကလျာကကားမောင်းနေပြီး ဈာန်ကတော့
ကားပြတင်းပေါက်ကနေအပြင်ကိုငေးကြည့်နေလေသည်။
ခဏအကြာ ပုပ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုသို့ရောက်လာလေသည်။
ရှိန်းက ကလျာကိုပြောပြထားသည်မို့ စောရဲ့အမေဒီမှာဆေးရုံတတ်နေတာကိုကလျာသိ၏။ဈာန်ကတော့ကားပေါ်ကနေတန်းမဆင်းသေးပဲ သူ့အမကိုဂြိုလ်ကြည့်ကြည့်နေလေသည်။

". ဈာန်ရယ် လာ.. "

ကလျာကားပေါ်ကနေမဆင်းတဲ့ ဈာန်ရဲ့လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်‌တော့မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နဲ့လေးပင်နေတဲ့ခြေထောက်တွေနဲ့လိုက်လာသည်။

ကလျာဈာန်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး စောအမေရဲ့အခန်းဆီသို့လျှောက်လာကြသည်။စင်္ကြန်လမ်းမှာဖြတ်သွားနေကြတဲ့သူနာပြုလေးတွေကဈာန့်ကိုအံ့ဩစွာကြည့်နေသည်။ဖြူသည့်အသားအရေနဲ့ဝတ်ထားသည့်အဝတ်အစားကလွန်စွာပနံသင့်၍ကြည့်ကောင်းနေသည်။

စောအမေ့ရဲ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကလျာမဝင်သေးပဲ ဈာန့်ကိုတချက်ငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ပြီးတော့ တံခါးရဲ့မှန်အကြည်ကာထားတဲ့နေရာကနေ အထဲကိုလှမ်းကြည့်ခိုင်းလိုက်တော့ ဈာန်ကလှမ်းကြည့်သည်။

စောကသူ့အမေရဲ့အဝတ်တွေခေါက်နေပြီး ရှိန်းကတော့ စောအမေနဲ့ရယ်ရယ်မောမောစကားတွေပြောနေကြသည်။
ဈာန်သူတို့ကိုခဏမျှကြည့်ပြီး ချက်ချင်းမျက်နှာလွှဲပစ်လိုက်သည်။

"  ဝင်မယ်လာ... "

ဈာန် သူ့လက်ကိုအတင်းဆွဲနေတဲ့မမလက်ကိုဖြုတ်ချနေရင်း မမကကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။
အခန်းတံခါးပွင့်လာတာနဲ့ ရှိန်းနဲ့စောတို့ကတပြိုင်နက်လှည့်ကြည့်လာသည်။စောအမေအပါအဝင်ပေ။

ကလျာက အချိုသာဆုံးအပြုံးကိုပြုံး၍ ဈာန့်လက်ကိုဆွဲကာ စောအမေ့နားဆီလျှောက်သွားလေသည်။စောလည်း ခုနကထိုင်နေတဲ့နေရာကနေထပြီး သူ့အမေဘေးမှာလာရပ်သည်။ရှိန်းကတော့ နဂိုထိုင်မြဲနေရာမှာပဲထိုင်ဆဲဖြစ်သည်။