မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 10 ( Z )

ဈာန္ ေထြးငယ္ၾကမ္းတိုက္တာကို လက္ပိုက္လ်က္သားနဲ႔‌ၾကည့္ေနသည္။ဟိုေန႔ကတည္းကေထြးကသူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းပင္မဆိုင္ေပ။
အၿမဲေ႐ွာင္ထြက္ေနၿပီး သူ႕အလုပ္ေတြကိုလည္း အျခားလူကိုခိုင္းထားေလသည္။မမကလ်ာသမီးကိုသြားျပန္ထိန္းေပးေနၿပီး အခုကေလးအိပ္တဲ့အခ်ိန္ တစ္အိမ္လုံးကၾကမ္းျပင္ကိုလိုက္တိုက္ေပးေနသည္။မိငယ္က‌ခါးကိုက္ေနသည္မို႔တဲ့ေလ။
ဈာန္လည္း ေထြးကိုဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႕သေဘာဆိုၿပီး လႊတ္ေပးထားလိုက္သည္။
ဈာန္ကသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီမို႔ ေစာအေနရခက္လာကာ
ဈာန္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။သူ႕ကိုမ်က္ႏွာထားတည္တည္ႀကီးနဲ႔မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနတာမို႔ ေစာထိုေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး အျခားေနရာကိုထြက္လာခဲ့သည္။အျခားေနရာေျပာင္းၿပီးၾကမ္းတိုက္မယ္ၾကံေတာ့ သူေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာေရာက္လာျပန္ေသာ ဈာန္။ေစာသက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးခ်လိုက္ၿပီး...

".  ၾကမ္းတိုက္ေနတာမို႔ ဟိုဖက္သြားေပးပါ အစ္ကိုေလး... "
". ....  "

သူ႕ကိုဘာမွျပန္မေျပာပဲ သူ႕ဆီကိုေျဖးေျဖးခ်င္းလာေနေသာဈာန္ေၾကာင့္ ေစာလက္သီးေလးဆုပ္လိုက္မိသည္။ထို႔ေနာက္ ထင္မွတ္မထားတဲ့ဈာန္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဖြဖြေလးဆုပ္ထားတဲ့လက္သီးကို တင္းတင္းပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္မိေတာ့သည္။

ဈာန္ ေထြးရဲ႕ခါးေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး လည္ပင္းၾကားမ်က္ႏွာအပ္ကာ လည္ပင္းသားေလးကိုအသာနမ္းလို႔ ပုခုံးေပၚ
ေမးတင္ထားလိုက္သည္။အသက္႐ွဴလိုက္တိုင္း နားထင္စပ္ကို႐ိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေလေတြေၾကာင့္ ေစာရင္ဟာတလွပ္လွပ္ခုန္ေနခဲ့ျပန္တယ္။ေစာနည္းတူဈာန္မွာလဲ ဒီခႏၶာကိုယ္ေသးေသးကို အျမတ္တႏိုးဖယ္တြယ္ထားရင္း သူ႕ကိုယ္ရနံ႔‌ေလးကို နမ္းေနမိသည္။

" ဟယ္ အစ္ကိုေလး... "

မိငယ္ကအေပၚထပ္တက္လာရင္း ေထြးငယ္တို႔ကိုေတြ႕သြားေတာ့ အလန္႔တၾကားနဲ႔ထေအာ္သည္။ေစာဈာန္႔ကိုတြန္းထုတ္ေသာ္လည္းဈာန္ကမဖယ္ေပးေပ။ေစာ႐ွက္လြန္း၍ ဈာန္ပုခုံးမွာမ်က္ႏွာအပ္လိုက္ရေတာ့သည္။

‌မိငယ္ကေတာ့ ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔ပိတ္ၿပီး ျပဴးတူးၿပဲတဲေလးနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့ ႀကီးျမဆီအေျပးသြားၿပီး...