Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 1

Νταμιάν:"Τι έγινε? Πήρατε τα λεφτά?"
Λουκ:"Όχι αφεντικό. Λέει ότι δεν τα έχει ακόμα και θέλει και άλλο χρόνο. Τι να κάνουμε?"
Ντ.:"Πάρτε την κόρη του. Να δούμε μήπως τον βοηθήσει αυτό να τα βρει πιο γρήγορα."
Λ.:"Μάλιστα αφεντικό."
Ντ.:" Δεν θέλω λάθη! Κανόνισε να μην δεί κανέναν, γιατί μετά δεν θα μπορούμε να την δώσουμε πίσω ζωντανή."
.....

Λίζα

Λίζα:" Μαμά φεύγω!"
Μαμά:" Καλά κορίτσι μου, μην αργήσεις πολύ σε παρακαλώ και να προσεχεις"
Λ.:" Εντάξει μαμά, μην ανησυχείς, 19 είμαι δεν είμαι μωρό."
Μ.:" Δεν γίνεται να μην ανησυχώ, όταν γίνεις μαμά θα με καταλάβεις."
Λ.:" Καλά, καλά . Άντε φεύγω τώρα" της λέω και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
Βγαίνω από το σπίτι και περπατάω γρήγορα. Έχω αργήσει. Ακούω το κινητό μου να χτυπάει.
Λ.:" Έλα Ξένια, τώρα έφτασα σχεδόν."
Ξ.:" Άντε Λιζακι σε περιμένουμε μην αργείς."
Το κλείνω ,στρίβω και τους βλέπω. Έχουμε καιρό να βγούμε οι τέσσερις μας. Η Ξένια με τον Αντώνη, το αγόρι της και εγώ με τον Ορέστη, το αγόρι μου. Κάτι σαν διπλό ραντεβού. Τους χαιρετάω , κάνω μια αγκαλιά την Ξένια και δίνω ένα πεταχτό φιλί στον Ορέστη.
Ξ.:"Άντε μαρή δέκα ώρες. Ούτε για νύφη να ντυνόσουν."
Λ.:" Εσύ μην μιλάς, γιατί πάντα αργείς περισσότερο. Να μην αργήσω μια φορά και εγώ?"
Ξ.:" Έχε χάρη που σε αγαπάω." Γελάμε και οι δύο
Ο.:" Άντε τελειώνετε και πάμε επιτέλους!"
Πηγαινουμε προς το κλάμπ.
Μπαίνουμε μέσα. Γρήγορα έρχεται ο σερβιτόρος για να παραγγείλουμε.
Ο.:"Μια βότκα."
Α.:"Μια βότκα."
Ξ.:" Μοχίτο."
Λ.:" Ένα cosmopolitan."
Με κοιτάει κάπως έντονα και φεύγει.
Μετά από λίγο έρχεται ξανά με τα ποτά, τα αφήνει στο τραπέζι και λίγο πριν φύγει μου κλείνει το μάτι. Ευτυχώς δεν τον είδε ο Ορέστης. Η Ξένια με σκουνταει πονηρά και γελάμε.
Λ.:" Έλα να χορέψουμε." λέω στην κολλητή μου, έρχεται από την μεριά μου και χορεύουμε. Κάπως έτσι πέρασε η περισσότερη ώρα.
Λ.:" Πάω τουαλέτα." Λέω στην Ξένια
Ξ.:"Θες να έρθω?"
Λ.:" Όχι δεν χρειάζεται." της απαντάω και πάω προς τις τουαλέτες. Μπαίνω μέσα και ευτυχώς δεν είναι κανένας άλλος. Πλένω τα χέρια μου και βάζω λίγο κραγιόν. Λίγο πριν βγω ακούω την πόρτα να ανοίγει.
Λ.:"Εδώ είναι οι γυναικείες Ορέστη." του λέω και χαμογελάω
Ο.:" Το ξέρω μωρό μου" μου λέει και χαμογελάει πονηρά. Έρχεται κοντά μου και με φιλάει. Με αγκαλιάζει και με στριμώχνει στον τοίχο. Συνεχίζει να με φιλάει και νιώθω το χέρι του να με χουφτωνει το στήθος. Με πλησιάζει ακόμα πιο πολύ και κολλάει το σώμα του πάνω μου. Νιώθω την στύση του. Κάνει κίνηση να βάλει το χέρι του μέσα από το φόρεμα μου.
Λ.:"Ορέστη μη. Μπορεί να μπει κάποιος."
Ο.:" Καλά μωρό μου. Πάμε να φύγουμε τότε. Πάμε σπίτι μου."
Λ.:"Όχι. Δεν γίνεται." τον βλέπω να νευριάζει
Ο.:" Μην μου λες μαλακίες. Δεν θέλεις, όχι δεν γίνεται."
Λ :" Δεν θέλω ακόμα Ορέστη. Σου το έχω πει. Δεν νιώθω έτοιμη ακόμα."
Ο.:" Και πότε θα νιώθεις ρε Λίζα? 19 χρονών είσαι όχι 14. Τόσο καιρό με έχεις στο περίμενε."
Λ.:" Δεν έχει σημασία η ηλικία δεν θέλω ακόμα."
Ο.:" Άρα δεν με θέλεις."
Λ.:"Σε θέλω. Απλά θέλω λίγο χρόνο ακόμα."
Ο.:" Λίζα δεν μπορώ να περιμενω άλλο, σε θέλω , δεν θα εισαι ποτέ έτοιμη απλά πρέπει να το κάνεις. Άσε με να σε κάνω δική μου μωρό μου. Θα σου αρέσει μετά και θα σκέφτεσαι, γιατί δεν το έκανα τόσο καιρό."
Αρχίζω να νευριάζω δεν μου αρέσει να με πιέζει και τώρα τελευταία το κάνει συνέχεια.
Λ.:" Ναι ε; Το έχεις δοκιμασει και ξέρεις?" του λέω ειρωνικά.
Ο.:"Αϊ γαμησου Λίζα. Εγώ φταίω που πήγα και έμπλεξα με παρθένα." Μου λέει και φεύγει από το μπάνιο νευριασμένος.
Χρειάζομαι αέρα. Νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Βγαίνω από το μπάνιο με γρήγορα βήματα. Πηγαίνω προς την πόρτα, την ανοίγω και βγαίνω έξω.
Με χτυπάει ο δροσερός αέρας στο πρόσωπο. Νιώθω τα δάκρυα μου να κυλάνε στα μάγουλα μου. Δεν μπορεί να με καταλάβει. Και στην τελική αν με αγαπούσε, θα περίμενε. Και εγώ τον έχω πολύ καιρό στο περίμενε, αλλά δεν μπορώ να το κάνω, μόνο που το σκέφτομαι πανικοβάλλομαι. Και στην τελική αυτός φταίει, θα έπρεπε να μου το βγάζει. Κάθε φορά που πάει να γίνει κάτι παραπάνω, εγώ δεν θέλω. Ίσως να μην είναι ο κατάλληλος. Αν ήταν θα ήθελα. Πάντα πίστευα ότι θα το καταλάβαινα όταν θα ήθελα να προχωρήσω με κάποιον, θα τον ήθελα, θα ένιωθα πάθος, έστω κάποια έλξη. Με τον Ορέστη δεν νιώθω τίποτα. Ίσως να κάνω και λάθος. Μπορεί να νιώσω αργότερα έτσι για αυτόν. Ίσως αν τον αφήσω και κάνουμε έρωτα, μετά να νιώθω αλλιώς. Αλλά δεν θέλω. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Η Ξένια με τον Αντώνη το ένιωθε από την αρχή, από όταν την φίλησε για πρώτη φορά. Ήταν αμέσως σίγουρη ότι τον θέλει. Άρα μάλλον ο Ορέστης δεν είναι ο κατάλληλος. Αλλά είμαι ερωτευμένη. Νομίζω.
Έχω απομακρυνθεί από το μαγαζί. Πρέπει να ξαναπάω, έχω και την τσάντα μου εκεί. Προχωράω προς τα εκεί. Ακούω ένα θόρυβο πίσω μου. Γυρνάω αλλά δεν βλέπω κάτι, συνεχιζω να περπατάω. Ξαφνικά νιώθω κάποιον να με αρπάζει με δύναμη και να μου βάζει ένα πανί στο πρόσωπο που μυρίζει πολύ άσχημα. Μετά σκοτάδι.....

Γεια σας! Δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά που νιώθω που είμαι πάλι πίσω! Που μπορώ ότι γράφω να το μοιραστώ μαζί σας και να ακούω την γνώμη σας!❤️ Επέστρεψα λοιπόν με καινούργια ιστορία.
Θα ήθελα να σας πω μερικά πράγματα για αυτή την ιστορία μου.
Είναι η δεύτερη ιστορία που ανεβάζω εδώ. Περισσότερο απευθύνομαι σε εσάς που έχετε διαβάσει την πρώτη. Η πρώτη ιστορία που ανέβασα ήταν και η πρώτη που είχα γράψει γενικά. Ήταν πριν 8 χρόνια περίπου και πήγαινα ακόμα σχολείο. Οπότε έχει κάποια λάθη, έχει σίγουρα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όμως ξέρω ότι χρειάζεται πολλές διορθώσεις, τις οποίες δεν ξέρω αν θα κάνω ποτέ. Δεν θέλω να την κατεβάσω από εδώ, γιατί ίσως κάποιοι από εσάς να θέλετε να την διαβάσετε. Αυτή η ιστορία είναι πολύ διαφορετική και θα το καταλάβετε και εσείς.
Θέλω να σας ενημερώσω επίσης ότι θα περιέχει αρκετές σεξουαλικές σκηνές και μερικές σκηνές βίας οπότε όποιος δεν ενδιαφέρεται για τέτοιο περιεχόμενο μπορεί να προσπεράσει τα σημεία αυτά ή και την ιστορία μου. Αν θέλετε μπορώ να ενημερώνω στην αρχή κάθε κεφαλαίου αν θα περιέχει. Πείτε μου στα σχόλια.
Νέα κεφάλαια θα ανεβαίνουν πολύ συχνά.
Τέλος, θέλω να πω ότι ανυπομονώ αφάνταστα να ταξιδέψουμε μαζί με την Λίζα και τον Νταμιάν!
Αφήστε αστεράκι αν σας άρεσε και περιμένω τη γνώμη σας στα σχόλια!❤️

Υ.Γ.: Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, ελπίζω να μην σας κούρασα!