Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 43

...

Έχουν περάσει ώρες που είμαι καθισμένη εδώ.
Δεν κλαίω πλέον, δεν έχω αλλά δάκρυα.
Σε λίγο θα νυχτώσει.
Δεν γίνεται να μείνω μόνη μου μέσα στη νύχτα.
Ή πρέπει να πάω στο τμήμα ή να γυρίσω πίσω στον Νταμιάν.
Αναστέναζω.
Δεν μπορώ να φύγω.
Είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Δεν γίνεται να μην τον ξαναδώ ποτέ. Μετά από όλα όσα περάσαμε. Μετά από όλα όσα έχει κάνει.
Πώς μπόρεσα τόσο καιρό να μην το βλέπω?
Όλα ήταν μπροστά μου και απλώς δεν τα έβλεπα!
Πόσο μάλλον να μην καταλάβω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του και δεν μου αρέσει απλά όπως προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου.
Πώς θα γυρίσω πίσω όμως?
Σίγουρα το έχει ανακαλύψει ότι το έσκασα και έχει γίνει έξαλλος.
Τι θα του πω?

Σηκώνομαι από το παγκάκι κοιτάω μια τελευταία φορά την θάλασσα και τον ουρανό που πλέον είναι βαθύ πορτοκαλί από την δύση του ηλίου. Βλέπω προς την μεριά του δρόμου που είναι προς το αστυνομικό τμήμα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να πάρω δύναμη.
Το αποφάσισα!

Αρχίζω να περπατάω προς το δρόμο της επιστροφής. Δεν γίνεται να μην τον ξαναδώ! Η κοιλιά μου νιώθω ότι έχει πεταλούδες και ανυπομονώ να γυρίσω πίσω σε αυτόν ακόμα και αν ξέρω ότι θα είναι έξαλλος μαζί μου και σίγουρα θα με κάνει να το πληρώσω πολύ αυτό.

Συνηδιτοποιοω όμως ότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το που πηγαίνω!
Δεν ξέρω πού βρίσκομαι εκτός από το ότι είμαι καπου στη Νάπολη.
Δεν ξέρω που είναι το σπίτι του Νταμιάν, δεν έχω ούτε χρήματα να πάρω ταξί αλλά και ταξι να πάρω που θα πω να με πάει?
Δεν ξέρω τη διεύθυνση.
Δεν έχω ούτε τηλέφωνο αλλά ούτε ξέρω τον αριθμό του για να προσπαθήσω να τον πάρω από κάπου αλλού.

Είμαι εντελώς στα χαμένα!

Το μόνο που ξέρω είναι ότι σίγουρα το σπίτι πρέπει να είναι πολύ μακριά από εδώ, γιατί εκεί γύρω δεν έχει πολύ κόσμο μόνο κάποιες βίλες τριγύρω. Πρέπει να είναι στα περίχωρα της πόλης.

Σκέψου κάτι Λίζα!

Δεν γίνεται να μείνω εδώ μέσα στη νύχτα.
Ξαφνικά θυμάμαι το DarkNight το νυχτερινό μαγαζί του Νταμιάν. Αν μπορέσω να πάω εκεί μετά θα μπορέσω να τον βρω. Εκεί τον ξέρουν όλοι.
Το κακο είναι ότι ούτε αυτό ξέρω που είναι. Τουλάχιστον όμως είμαι σίγουρη ότι ήταν αρκετά κεντρικά στην πόλη, γιατί είχε κόσμο και αρκετά κτήρια τριγύρω. Δεν μπορεί όλο και κάποιος θα το ξέρει.

Σταματάω μια γυναίκα και την ρωτάω αν ξέρει που βρίσκεται όμως δεν ξέρει. Μετά έναν άντρα ο οποίος δεν ήταν από εδώ και δεν ήξερε. Τελικά στον τρίτο τα καταφέρνω. Ξέρει που είναι και μου δίνει οδηγίες για το πώς να πάω εκεί. Είναι λιγάκι μακριά, αλλά ευτυχώς όχι πολύ. Περπατάω με γρήγορα βήματα προς τα εκεί. Είναι σχεδόν νύχτα πλέον και έχω αρχίσει να μην νιώθω καθόλου άνετα μόνη μου σε ένα μέρος που δεν ξέρω.