Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 53

2 εβδομάδες αργότερα

Έχω αγωνία σήμερα, γιατί είναι η πρώτη μέρα που θα πάω στη δουλειά. Θα ξεκινήσω να δουλεύω στην κύρια εταιρεία του Νταμιάν.
Νομίζω ότι έχει δίκιο τελικά καλύτερα να πάω εκεί να δουλέψω παρά να καταλήξω σερβιτόρα.

Νιώθω πιο χαλαρή και κάπως πιο αισιόδοξη. Αν και στεναχωριέμαι πολύ με όλα όσα έγιναν με τους γονείς μου. Δεν έχω μιλήσει μαζί τους ακόμα από όταν φύγαμε. Καλύτερα να περιμένω να ηρεμήσουν, δεν θέλω να ξανά μαλώσουμε.

Σκέφτομαι τι να φορέσω. Πρώτη μέρα στη δουλειά. Σίγουρα όλοι θα σκέφτονται ότι δουλεύω εκεί μόνο και μόνο επειδή είμαι μαζί με τον Νταμιάν. Ίσως να μην το ξέρουν ότι είμαστε μαζί. Σίγουρα όμως θα το μάθουν σύντομα. Βλέπω την ντουλάπα δωμάτιο που πλέον έχει και δικα μου ρούχα και χαμογελάω. Νιώθω τα χέρια του Νταμιάν να τυλίγονται γύρω μου.

Ντ.:" Τι είναι μικρή?"

Λ.:" Μου αρέσει πιο πολύ έτσι."

Ντ.:" Και εμένα. Μην αργείς άλλο ντύσου να φύγουμε!" Λέει και μου δίνει μια ξυλια στον πισινό κάνοντας με να αναφώνησω.

Χαμογελάω και παίρνω ένα μαύρο φόρεμα κολλητό, που φτάνει μέχρι τα γόνατα. Ένα μαύρο φόρεμα είναι σχεδόν πάντα κατάλληλο στις περισσότερες περιπτώσεις. Το φοράω γρήγορα πάνω από τα δαντελωτά μαύρα μου εσώρουχα και βαφομαι ελαφρά. Πιάνω τα μαλλιά μου σε μια ψηλή κοτσίδα και τέλος βάζω τις μαύρες γόβες μου.

Βγαίνω από το δωμάτιο και κατεβαίνω τις σκάλες. Βλέπω τον Νταμιάν να με περιμένει στην είσοδο ενώ μιλάει με τον Πέδρο. Γυρνάει και με καρφώνει με το βλέμμα του. Πηγαίνω προς το μέρος του.

Ντ.:" Είσαι πολύ όμορφη μικρή." Λέει και με φιλάει.

Βαθαίνει το φιλί μας και μου πιάνει τα οπίσθια.

Ντ.:" Πώς θα σου αντισταθώ τόσες ώρες?" Λέει ξεπνοα και χαμογελάω ντροπαλά.

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε. Σύντομα φτάνουμε μπροστά από ένα μεγάλο κτίριο. Μπαίνουμε μέσα στο πάρκινγκ και κατεβαίνουμε. Προχωράμε προς την είσοδο.
Έχω άγχος.
Ανοίγουν οι πόρτες, βλέπω γύρω μου αμέσως όλοι γυρνάνε και κοιτάνε προς τα εμάς. Χαιρετανε με σεβασμό τον Νταμιάν και συνεχίζουν την δουλειά τους. Μπαίνουμε στο ασανσέρ και πηγαίνουμε στον 7 όροφο που είναι ο τελευταίος. Ανοίγουν οι πόρτες και προχωράμε ξανά. Νιώθω σαν ψάρι έξω από τα νερά μου. Είναι πολύ σοβαροί όλοι και αγέλαστοι. Φτάνουμε μπροστά από ένα γραφείο.